Soepel verlaat ik de massagepraktijk. Veel te lang geleden dat mijn lijf eens even flink onder handen is genomen door Suus. “Je spieren zijn een beetje gespannen”, constateert ze als aan de gang gaat. Ik knik, maar dat ziet Suus niet omdat ik met mijn hoofd in het gat van de massagetafel hang. Dat was twee maanden wel anders.
Suus was op vakantie en ik was eigenlijk wel toe aan een massage. Ik besloot mezelf een massage cadeau te doen op de dag voordat ik de Amsterdamse grachten in zou springen om geld binnen te zwemmen voor stichting ALS. Bij mij in de buurt was een Thaise massagesalon neergestreken. Het was zaterdagmiddag, ik had boodschappen gedaan. Met het zweet op mijn rug en twee overvolle big shoppers liep ik bij de Thai naar binnen. De geur van wierook verdoofde me. Ja hoor. Ze hadden plek. Ik werd naar achteren geleid en het Thaise poppetje liet me de ruimte zien. Op de grond lag een dunne matras, er stond een bamboeplant en ook hier rook het naar wierook. “Kleedt u maar uit en ga maar liggen. Er komt zo iemand bij u”, wapperde de Thaise met haar hand. Kleedt u maar uit. Wat moest ik uit doen dan? Ik was nog nooit in handen gevallen van een Thaise massage. Ik gokte alles uit op mijn onderbroek na. Steunend kroop ik op het dunne matrasje op de grond.
Ik legde mijn gezicht neer en zuchtte diep. Opeens kwam er vanachter iemand. Ik voelde twee handen. “Goedemiddag mevlouw. Ik u masselen.” Masselen? Oh, masseren. Nee prima. Wat zegt u? Last? Ja, mijn arm voelt wat stram. In gebrekkig Nederlands raadde de masseuse die ik nog steeds niet had gezien, me een uur massage in plaats van een half uur. Doe maar.
Van dat nonchalante ‘doe maar’ had ik een uur later spijt. De zwijgende naar knoflook ruikende masseuse ging als een malle aan de gang. Meerdere malen drukte ze me in het matras terwijl ik alle zeilen moest bijzetten om bij mijn positieven te blijven. Ze drukte knopen vanaf mijn stuitje zo, hoppeta, naar mijn nek. Ik voelde ze rollen. En dat was alles behalve aangenaam. Ineens voelde ik een druk net boven mijn billen. Waren dat haar handen? Ik probeerde haar te lokaliseren. Het is niet waar, kreunde ik inwendig. De naar knoflook ruikende masseuse was met haar knieën op mijn rug gaan zitten. En wat? Zag ik daar nou mijn rechtervoet in mijn ooghoek? Ja hoor. Terwijl de massagebeul op mijn rug zat, vouwde ze mijn rechterbeen richting rechteroor. Waarom? Voor ik het wist zat ze aan mijn linkerkant. En trok mijn arm zo ongeveer uit de kom.
Na een uur stopte het geweld. Ik probeerde als een cobra omhoog te komen, maar lag knock-out in het dunne matras terwijl de masseuse buigend met haar neus zo ongeveer op de grond achteruit schuivend de ruimte verliet.
Gesloopt pake ik mijn twee bigshoppers op. Het voelde alsof mijn armen elk moment konden afbreken. Voor een stoel stonden mijn schoenen. Op het tafeltje ernaast drie loempiaatjes en een kopje thee. Snel sloeg ik de thee achterover en de loempiaatjes af. Ik betaalde en schudde driftig mijn hoofd toen de wel Nederlands-sprekende Thaise vroeg of ik een vervolgafspraak wilde. Of ze mijn naam op mocht schrijven. “Doe maar”, antwoordde ik, terwijl ik zag dat ze ‘Kalin’ op een kaartje krabbelde. Vermoeid verliet ik de praktijk om er nooit, maar dan ook nooit meer terug te keren.
Lees ook
Ka weet alles van een burn-out met 7 tips om een burn-out te voorkomen
Zeven tips om spierpijn te verhelpen of te voorkomen
Karin van Leeuwen (43 jaar) schrijft vanuit uit haar eigen bedrijf De Gooise Pen en is drukker dan ooit. Heeft twintig jaar voor kranten gewerkt en schrijft blogs voor Damespraatjes. Ze woont samen met Robert Brekelmans en hun twee boenders Bob en Tom in ’t Gooi. Naast schrijven is lezen een grote hobby. De andere passie is sporten; heel wat uurtjes brengt zij door in de sportschool om een spinning-, pump-, of bodybalanceles te volgen. Sinds kort is ze regelmatig op het voetbalveld te vinden om het team van haar oudste te coachen.
