Joke: ‘Ik erger me kapot aan mijn jongere collega’s’

Haar jubileumfeestje was onvergetelijk en verpleegkundige Joke gaat, zelfs nog na 25 jaar, fluitend naar haar werk. “Ik heb kei leuke collega’s en kan met iedereen overweg alleen erger ik me soms groen en geel aan mijn jongere collega’s. Er is altijd wel weer wat.”

Met een verpleegsterpakje aan gaf de kleine Joke vroeger haar beer al prikjes om weer beter te worden. “Dat verzorgende zat er altijd al in en ik was er vast van overtuigd dat ik later een verpleegster zou worden. Nou en dat is ook gelukt. Ik vind het heerlijk om voor anderen te zorgen, om mensen een goed gevoel te geven en ze te zien lachen. Dat zit nou eenmaal in me, zo ben ik.” Na haar opleiding begon Joke in een ziekenhuis op de SEH, de spoedeisende hulp. Dat was flink aanpoten maar ik voelde me er als een vis in het water. Geen dag was hetzelfde, ik wist nooit wat ik die dag zou gaan doen. Goed was ik in het geruststellen van mensen die op de SEH binnenkwamen. Door hun hand vast te houden en te zeggen dat het goed kwam, kalmeerden de meesten wel.”

Ik werd er niet leuker op

Ze werkt er een aantal jaar maar als de werkdruk en het aantal patiënten dat per dag binnen werd gebracht torenhoog wordt, krabt Joke zich achter haar oren. Wat wilde ze? Wilde ze tot in lengte van dagen doorgaan op de hectische afdeling in het ziekenhuis of ging ze op zoek naar iets anders? “En toen las ik een advertentie in de krant waarin verpleegkundigen voor een wooncentrum voor ouderen werd gezocht. Ook nog eens bij ons in de buurt.” Joke solliciteert en wordt aangenomen. “Dat is nu 25 jaar geleden. Ik ga nooit met tegenzin naar mijn werk en ik voel me nuttig en geliefd. Niet alleen bij de bewoners maar ook bij mijn collega’s. Natuurlijk voel ik de werkdruk en moet ik regelmatig extra diensten lopen omdat collega’s ziek zijn, maar nog steeds weegt de druk niet op tegen het plezier dat ik in mijn werk heb.”

Ze zijn lekker goedkoop

Waar Joke wel een beetje van baalt, is de jonge meiden die worden aangenomen. “Snap ik wel want we komen collega’s tekort. Het punt is alleen dat die jonge meiden, die echt schatten zijn, begrijp me niet verkeerd, maar hun werkhouding lijkt zo slecht. Tijdens de koffiepauze of de lunch hoor ik ze alleen maar klagen en zuchten. Dat ze zo hard moeten werken en dat ze daar zo moe van worden. Regelmatig barst een van die grietjes in huilen uit omdat ze het niet aankan. Maar wat kan je dan niet aan, vraag ik me af. Van werken is nog nooit iemand doodgegaan en zo vreselijk zwaar is het nou ook allemaal weer niet.”

Waar blijf je nou?

Laatst was voor Joke toch wel de limit; een van haar jongere collega’s versliep zich ’s ochtends en nadat Joke haar herhaaldelijk had gebeld, kwam ze naar het werk. “Ze zag er niet uit. Haar ogen waren roodomrand en het leek erop dat ze de hele nacht wakker had gelegen én had gehuild. Nou dat was ook zo. Ze had grote problemen met haar vriendje die vreemdging bij de vleet. Ik had echt met haar te doen maar er moet ook gewerkt worden. Gelukkig kon ik haar weer motiveren en een hart onder de riem steken.”

Werken moet op 1 staan

Het valt Joke op dat de kloof tussen haar generatie en de nieuwere generatie groot is. “Ik heb van huis uit meegekregen dat je moet werken. Een goede baan hebben is belangrijk. De jongeren van nu, en dan heb ik het over jongeren tussen de twintig en dertig jaar, staan anders in het leven. De vaste contracten die vroeger werden uitgedeeld en veel waard waren, stellen tegenwoordig niets meer voor toch? Dus misschien snap ik de vrijblijvendheid van werken toch wel een beetje. Werken staat bij jongeren niet op 1, werken doe je om te kunnen leven en leven is een stuk belangrijker dan werken. De meeste jongeren die ik ken, ook kinderen van vriendinnen van mij, vinden het belangrijk om te reizen, om de wereld te ontdekken. En misschien hebben ze daarin ook wel gelijk. Waarom zou je wachten tot na je pensioen?”

Geboren met een tablet in hun hand

Toch is het niet allemaal gedoe met die jonge krachten zegt Joke. “Waar ze ontzettend goed in zijn, is de computer. Iets opzoeken? In een floep en een zucht hebben ze het gevonden op internet. Ik heb regelmatig ruzie met de computer en als ik een jonge collega om hulp vraag, is het zo verholpen. Daarin zijn zij zoveel beter, maar ja dat is niet zo moeilijk: zij zijn met een tablet in hun hand geboren. In mijn tijd hadden we dat niet.”

Ik kan mijn mond niet houden

Joke snapt het gedeeltelijk. “Ik denk er wel eens over na. Stel nou dat het dertig jaar geleden zo was gegaan, zou ik er dan voor  hebben gekozen om lekker de wereld te ontdekken? Of zou werk dan toch net als nu op de eerste plek staan? Neemt niet weg dat ik jongeren soms gewoon te makkelijk vind. Thuisblijven omdat je je niet zo heel lekker voelt, kan gewoon niet. Je weet dat je je collega’s daarmee met extra werk opzadelt. Hoe leuk en ondernemend ik mijn jonge collega’s ook vind, hun soms nonchalante houding irriteert me. Als ik er iets over zeg, voel ik me gelijk een oude zeurdoos, maar ik kan mijn mond niet houden. Ik erger me gewoon kapot aan mijn jongere collega’s. Maar ik snap ook wel dat we zuinig op ze moeten zijn, want we hebben heel wat vacatures openstaan en onze lieve bewoners moeten toch worden verzorgd …”

Herken je wat Joke zegt? Hoe ga jij om met jonge collega’s? Vind je het geen probleem om die meiden te helpen en ze sterker te maken of erger je je net zo als Joke? Praat mee in de comments onder dit artikel.

Foto door Centre for Ageing Better via Pexels

Hoeveel zonnepanelen heb je nodig om je auto op te laden?

Twee jaar geleden lieten onze buren zonnepanelen op het dak leggen. “Onze energiekosten gaan flink omlaag en we kunnen de auto voordelig opladen”, legde ze mij uit. Ik snapte helemaal dat ze deze keuze maakten, maar zelf had ik op dat moment weinig zin om me er heel uitgebreid in te verdiepen. Nu de gas- en elektriciteitsprijzen zo ongekend hoog zijn, is het uiteraard wèl weer top of mind. Wat zijn precies de voordelen van zonnepanelen en hoe groot is de impact? En hoeveel zonnepanelen heb je nodig om je auto op te laden … Verder lezen