Jaimie: “Mijn moeder respecteert de laatste wens van mijn vader niet”

Hoewel Jaimie wist dat het einde naderde, was het heengaan van haar vader toch nog onverwacht. En of de door haar lijf gierende emoties niet genoeg waren, besloot haar moeder aan de laatste wensen die haar vader had, geen gehoor te geven. “Ik ben zo stuk van de keuzes die mijn moeder maakte, dat ik haar eigenlijk even niet meer wil zien.”

Stond-ie pannenkoeken te bakken

Jaimie is enig kind en hing altijd enorm aan haar vader. “Ja, ik was echt een papa-kindje. Mijn vader had veel meer geduld dan mijn moeder en samen gingen we vaak op pad. Als ik een partijtje gaf, verzon mijn vader allerlei leuke spelletjes en ik mocht zoveel kinderen uitnodigen als ik maar wilde. Vriendjes en vriendinnetjes waren graag bij ons en konden gewoon blijven eten. Mijn vader bakte een enorme stapel pannenkoeken. Ik heb daar oprecht heel leuke herinneringen aan.”

Mijn moeder is een koude vrouw

Ook als Jaimie ouder wordt, is haar vader een vertrouwenspersoon. “Niet dat ik niets met mijn moeder besprak, maar ik ging liever naar mijn vader als ik ergens mee worstelde. Mijn moeder is minder warm, eigenlijk is ze een beetje een koude soms wat afstandelijke vrouw. Ze pakte mij nooit lekker beet om me te knuffelen, iets wat mijn vader wel deed.” Vriendjes, opleidingen, banen en huizen: over van alles kon Jaimie met haar vader praten. “Heerlijk was dat, hij oordeelde en veroordeelde nooit, stelde vragen waar ik wat aan had.”

De grond zakte onder mijn voeten weg

Toen haar vader naar een huisarts ging omdat hij zich niet lekker voelde, was het goed mis. De arts dacht aanvankelijk dat het wel meeviel en dat zijn klachten niet ernstig waren, maar de waarheid was helaas anders. “Het was zo schokkend en zo eng. Ik weet nog toen mijn vader mij vertelde dat het foute boel was in zijn lijf en dat hij niet heel lang meer had. Ik voelde de grond onder mijn voeten vandaan zakken. Hij was nog maar net 66 en zou twee jaar later ons verlaten. Zo vreselijk.”

Lachen! Mijn vader moest veel lachen

Jaimie is tijdens de laatste maanden van het leven van haar vader een grote steun voor hem. “Ik hield me groot, ik wilde hem aan het lachen maken en hem steunen waar ik maar kon. Mijn moeder stortte helemaal in en dacht vooral aan zichzelf. Vond ik ook niet gek want mijn ouders waren al lang bij elkaar. Nee, ik vond het ook niet egoïstisch van haar, eigenlijk snapte ik het ook wel een beetje. Aan mezelf denken deed ik niet, in plaats daarvan wilde ik met volle teugen genieten van de tijd die ik nog samen met mijn vader had.”

Al zijn wensen stonden op papier

Als haar vader steeds slechter wordt, weet Jaimie dat zijn einde nadert. “Zonder dat mijn moeder en ik het wisten, had mijn vader al zijn wensen op papier gezet. Hij had genoteerd welke muziek er gespeeld moest worden en in plaats van koffie met een plakje natte cake, wilde hij dat de champagne rijkelijk werd geschonken en dat de schalen bitterballen rondgingen. Niet alleen familie en naasten nodigde hij uit, vrienden, collega’s en sportmaatjes: iedereen was welkom. Toen mijn vader voorgoed zijn ogen sloot, vonden mijn moeder ik zijn wensen. Ik werd er helemaal warm van. Het hoorde zo bij mijn vader.”

Treur niet, vier het leven

Met het mooie feest, Champagne en bitterballen konden de gasten het leven van Jaimie haar vader vieren. “Dat was zijn allergrootste wens: treur niet, maar vier het leven. Hoe mooi was het om zijn wens te respecteren?” Moeilijk zo bleek, want de moeder van Jaimie vond het feest dat hij wilde en het aantal gasten dat hij uitnodigde veel te druk en veel te veel. “Ik wist niet wat ik hoorde! Hoe kon mijn moeder nou zo lomp met de laatste wens van mijn vader omgaan? Het was echt het allerlaatste wat we voor hem konden doen. Geen haar op mijn hoofd die daarvan wilde afwijken.” Dat het Jaimie veel troost gaf, vond haar moeder niet belangrijk genoeg.

Dit had papa niet zo gewild

Ze drukte haar zin door en in plaats van een groot feest, werd het een sober samenzijn met een klein gezelschap. “Mijn moeder wilde geen feest, ze vond dat te duur en te druk. Haar eigen verdriet moest centraal staan, niet de wens van mijn vader. Wat ik ook zei, ze was onvermurwbaar. Uiteindelijk heeft zij een klein afscheid in besloten kring georganiseerd. De advertentie waarin stond dat mijn vader er niet meer was, werd na het afscheid in de krant gepubliceerd. Ik voelde me zo verdrietig en machteloos en wist zeker dat papa dit zo niet had gewild.”

Woedend vertrok mijn moeder

Jaimie vermoedt dat haar moeder het geld van de verzekering niet allemaal in het afscheid wilde stoppen. “Vlak na het afscheid kwam ze bij me langs. Ze had tassen vol nieuwe kleding geshopt en voor ik het wist floepte ik het eruit: ‘dat heb je vast van papa’s geld gekocht, he?’. Woedend is mijn moeder weggegaan en ik vond het toen best. Ik kon niet meer, ik was verdrietig en miste mijn vader. Het is nu al even geleden dat we die clash hadden en nog steeds heb ik geen contact met haar. Ik had verwacht dat zij de eerste stap zou zetten, maar dat doet ze dus niet. En ik wil het ook niet doen, ik vind dat zij maar over de brug moet komen.”

Wie zet de eerste stap?

Toch zit het Jaimie niet lekker. “Ondanks dat ik boos op haar ben, mis ik haar ook. Nu ben ik niet alleen mijn vader kwijt, maar ook mijn moeder zo lijkt het. En dat voelt wel heel eenzaam. De eerste stap kan ik simpelweg niet zetten. Waarom respecteerde ze de wensen van mijn vader niet gewoon? Hoe moeilijk is dat?”

Ja, hoe moeilijk is dat. Herken jij je in dit verhaal? Heb je ook wel van dit soort fitties met een van je ouders? Hoe ga je ermee om? En wat raad je Jaimie aan te doen? Praat mee in de comments onder dit artikel.

Bovenste afbeelding: Unsplash+

Klaaske: ‘Iedereen wil weten van wie mijn dochter zwanger is’

Ach, Klaaske is zo trots als een pauw. “Mijn dochter Jirina is zwanger. Vijf maanden nu en het wordt duidelijk zichtbaar.” Het prachtige buikje zorgt ervoor dat iedereen vragen stelt aan Klaaske. “Je dochter is toch single? Wie is de vader? Ik ben verbaasd over de vrijpostige vragen die me worden gesteld… LEES HIER VERDER!