Al een tijdje loopt het niet zo lekker tussen Isa en Berend. Ze vestigen allebei hun hoop op de vakantie en denken dat twee weken Zuid-Frankrijk met het gezin hun goed zal doen. Hoe anders is het gelopen….
Tien jaar zijn Isa en Berend samen. “De eerste jaren van ons huwelijk waren prima. Natuurlijk met ups en downs maar dat heeft iedereen, toch? Het kan niet altijd koek en ei zijn. We hadden wel eens onenigheid en heel soms een fikse ruzie maar die werd tussen de lakens weer bijgelegd.” Het tij keert als hun jongste dochter wordt geboren. “We hadden al een dochter en kregen er nog eentje. Heerlijk vond ik het, twee meiden. Alleen is de jongste een nachtbraker. Ze houdt ons de hele nacht bezig. Huilt enorm, wil niet in haar eigen bedje slapen maar tussen ons in. Dat is super onrustig, een kind in bed en gewoon niet echt goed voor je relatie. Tel daarbij op een drukke baan, ouders die hulp nodig hebben en voor je het weet snauw je elkaar alleen nog maar af.”
Die vakantie gaat ons redden
Want van praten komt nauwelijks iets terecht. “Meestal zijn we daar veel te moe voor. We stappen in bed vallen als een blok in slaap tot de jongste wakker wordt. Om beurten gaan we eruit en als de jongste eindelijk stil is, begint de oudste te roepen. Zo gaat het al maanden en het sloopt ons echt. We hebben geen tijd meer voor onszelf, laat staan voor elkaar. Vandaar dat we echt dachten dat de vakantie in Zuid-Frankrijk ons goed zou doen.” Helaas ging het op de heenreis al mis. De meisjes van 2 en 4 jaar jengelden continu op de achterbank en maakten ruzie met elkaar. Op het rijgedrag van Berend was van alles aan te merken en dat deed Isa ook.
Alles was super duur
“Tim reed echt gevaarlijk. Hij reed te hard en haalde een paar keer super gevaarlijk in. Als ik daar dan wat van zeg, snauwt-ie: ‘ga dan lekker zelf rijden’ terwijl hij weet dat ik niet goed durf te rijden op de snelweg. Helemaal niet met de vouwwagen van zijn vader achter onze auto. Voor mij zat er dan ook niks anders op dan het rijgedrag te accepteren. Daar zat ik dan met buikpijn op de passagiersstoel de meisjes tot de orde te roepen.” Twee dagen deden ze erover ook omdat ze veel files onderweg hadden. Een grote tegenvaller bleek ook de kosten: alles was super duur geworden. Uiteten, boodschappen, zwembad: voor alles moesten ze flink in de buidel tasten.
Ik heb niets te melden
Als de kinderen ’s avonds op bed lagen, hadden Isa en Berend eindelijk tijd voor elkaar. “Zo raar, ik kwam erachter dat ik eigenlijk niet zo veel te vertellen heb. De stiltes die vielen waren zo pijnlijk. Van armoe pakten we onze mobieltjes er maar weer bij en deden ieder ons eigen ding. En net als thuis waren onze nachten gebroken want de meisjes werden in de vouwwagen gemiddeld ook zo’n drie keer per nacht wakker. Niet echt relaxed allemaal.” Ze komen de dagen door en proberen te genieten maar Isa kan niet wachten om weer naar huis te gaan.
Bloedlink werd ik
“Het was goed zo, de vakantie viel gewoon enorm tegen en Berend en ik kwamen niet tot elkaar. Het leek wel of we nog verder van elkaar afdreven.” Op de terugweg gaat het mis en barst de bom. “We stonden in de file en moesten steeds optrekken en afremmen. Doodsangsten stond ik uit, zo bang was ik voor een aanrijding. En ja hoor, op een goed moment remt Berend te laat en botst tegen een andere auto aan. Wonder boven wonder hadden we geen schade en de auto voor ons ook niet. Maar ik werd zo vreselijk pissig op Berend. Dit is nou waarvoor ik de hele tijd al vreesde.” Ze kan zich niet meer beheersen en als ze op een parkeerplaats staan scheldt ze Berend behoorlijk uit.
Het liefst pak ik m’n koffers
“Berend ging plassen en ik wachtte hem op terwijl de kinderen nog in de auto zaten. Toen hij terug kwam schold ik hem verrot en gaf ik hem een duw. Hij duwde terug en ik wilde hem een mep verkopen maar ik hield me in omdat de kinderen begonnen te huilen. Dat bracht me weer terug op aarde en zorgde ervoor dat ik me beheerste. Je snapt dat de rest van de reis een hel was. Ik was super gespannen en zat met samengeknepen billen naast Berend. Woest was ik op hem. Nog steeds en ik heb geen idee hoe wij verder moeten. Ik heb de balen van onze relatie. Het liefst zou ik mijn koffers pakken en vertrekken, maar ja, dat kan natuurlijk niet. Hoe moet dit nu verder?”
Haar intuïtie volgen?
Hoe moet dit nu verder. Weet jij het? Wat raad jij Isa aan? Moet ze haar intuitie volgen en inderdaad haar koffers pakken hoe moeilijk en spannend dat misschien ook is? Of vind je dat ze gewoon even moet doorzetten tot de kinderen wat groter zijn? Dan gaat het vast weer beter. Toch? Praat mee in de comments onder dit artikel.
Foto door RDNE Stock project via Pexels
Lina’s zoon is voor het eerst met vrienden op vakantie: “Hij belt ons steeds ..”
“Mijn zoon Alex is as we speak voor het eerst met zijn vrienden weg. Met een groep van acht jongens hebben ze een villa op Ibiza gehuurd en ze hebben het onwijs naar hun zin. Feestjes, etentjes en heel veel drank; ik zie het allemaal voorbijkomen op zijn Instagram. Je zal je wel afvragen; hoe kan een 18-jarige jongen dat allemaal betalen? Dat antwoord is simpel: dat kan hij niet…. Verder lezen”
Rieneke -
De tropenjaren zijn de jaren waarin je relatie enorm.onder spanning kunt gaan staan. Jullie zijn.moe dat is duidelijk. Dit kan nog jaren duren en als jullie niet samen als een team dit gaan oplossen dan komt het niet goed. Hoe wij dit vroeger hebben opgelost door rust is gewoon hun matras naast ons bed en na paar weken steeds een stukje verder weg. Daarna in eigen bed met lampjes aan. Verteld dat grote kinderen in eigen kamer slapen. Bij onze dochter bleef het een ramp. Zij mocht onze poes op bed en gaven we metalonine ofzo (lichaams eigen stof) op gegeven moment vergat mijn dochter de smelt tabletten en heeft zij ze zelf weggegooid. Wat maakt het uit als een kind op een matras naast je slaapt als jullie daardoor rust krijgen. Tevens boek een weekendje samen met je man weg zonder kids en doe leuke dingen.