Voordat Claartje Bas leerde kennen, was ze een single vrouw. Ze omringde zich met vriendinnen en clubjes en had een prima leven. “Maar met Bas in mijn leven is alles zoveel leuker en fijner en heb ik eigenlijk geen anderen meer nodig. Bas heeft de plaats ingenomen van mijn vrienden.”
Mooi toch? Claartje zucht. “Dat zou je denken ja. Maar mijn vrienden en vriendinnen denken daar heel anders over. Die willen me graag zien, met me afspreken en met me feesten. Sinds ik Bas ken heb ik daar eigenlijk helemaal geen zin meer in en dat is natuurlijk heel gek om te merken omdat ik altijd een heel sociaal iemand was. Geen verjaardag vergat ik, ik regelde cadeautjes, stond met een pannetje soep op de stoep bij een zieke vriendin. Maar daarvoor heb ik nu veel minder tijd. Of liever gezegd: ik maak voor dat soort dingen minder tijd vrij.”
Heerlijk om te vlinderen
Claartje haar ouders leerden haar: zorg dat je je zelf kunt bedruipen, dat je onafhankelijk bent. “Dat heb ik in mijn oren geknoopt en toen ik ging studeren, deelde ik een leuk appartement in Amsterdam met een studiegenootje. Ik werkte naast mijn studie in de horeca waar ik goed verdiende. Ik heb nooit geldproblemen gehad, omdat mijn ouders mij geleerd hadden met geld om te gaan.” Na haar studie verhuisde Claartje terug naar haar geboortestad en huurde daar totdat ze Bas leerde kennen een leuke flat. “Ik had het voor elkaar hoor, leuke woning, eigen autootje en een top baan. Soms had ik een vriendje maar nooit echt vastigheid, daar was ik kennelijk nog niet aan toe. Ik vond het heerlijk om te vlinderen en mijn eigen leven te leven zoals ik het leuk vond.”
Boom! There he was
Haar vriendinnen zijn heilig en voor hen zet ze alles opzij als het moet. “Loes ken ik vanaf de basisschool en we zijn elkaar nooit echt uit het oog verloren. Soms zagen we elkaar wat minder omdat we druk waren en Loes een gezin heeft, maar we vonden elkaar altijd weer terug. Ook de meiden van het voetbalteam waarin ik speelde, zag ik regelmatig en zo had ik nog meer vriendengroepjes. En mijn familie natuurlijk, bij hen ben ik ook graag.” Het heerlijk overzichtelijke en leuk sociaal leventje veranderde plotseling toen Bas binnenwandelde.
Gelijk dikke mik
“Ik ontmoette Bas op mijn werk. Hij was gedetacheerd en zou een paar maanden in het bedrijf werken. Hij kwam tegenover mij te zitten en het was gelijk dikke mik tussen ons. We kletsten honderduit, gingen tijdens de lunch naar buiten voor een wandelingetje en deden het licht uit op de vrijmibo. Voor ik het wist was ik verliefd op Bas. Gewoon patsboem, klaar. Ik straalde helemaal en wilde alleen maar bij Bas zijn.” Niet lang na hun eerste ontmoeting, bekent Bas ook verliefd te zijn op Claartje. Ze is zielsgelukkig en dat ze na zes maanden al gaan samenwonen, was bijna vanzelfsprekend. “Ja, alles voelde zo goed en fijn dat Bas lekker bij me is ingetrokken. Vanaf dag een voelde dat goed. We zijn heel goed samen, vervelen elkaar niet en vinden allebei hetzelfde leuk.”
Ga toch stappen met ze
Haar vriendinnen denken dat het wel goedkomt en laten haar genieten. Maar als Claartje na een jaar nog steeds niet aansluit bij hen, beginnen ze te morren. “Eerst waren de grappen en opmerkingen nog met een lach, maar inmiddels, na vijf jaar, is de sfeer grimmig. Ik denk soms echt: Claar, ga toch weer een keer stappen met die meiden, maar als ik er dan aan denk dat Bas niet mee is, heb ik zo geen zin. Bij alles wil ik Bas meenemen terwijl er veel vrienden zijn die me weer eens alleen willen zien. Ik spreek nu nauwelijks meer met iemand af, eigenlijk alleen maar als Bas iets voor zijn werk moet doen en er dan toch niet is. Dat is toch erg he?”
Mijn vriendinnen waarschuwen me soms ook. “Wat als Bas uit je leven wegvalt, om wat voor reden dan ook, dan ben je eenzaam. Dan heb je niemand meer op terug te vallen”. Claartje denkt dat dat wel los zal lopen en wil voor altijd bij Bas blijven en Bas bij haar.
We zijn nooit uitgepraat
Ze leest er genoeg over in de bladen: ‘zorg voor een eigen leven, dat komt je relatie ten goede, en zorgt ervoor dat jullie elkaar nog wat te vertellen hebben’. “Weet je wat het is, we hebben altijd genoeg te praten. Altijd is er wel weer een onderwerp dat we aansnijden of we filosoferen over van alles. We fantaseren over de toekomst, onze toekomst en hoe graag we uiteindelijk Nederland willen verlaten en in een warm land willen wonen. We hebben geen kinderwens, we kunnen dus doen en laten wat we willen. Het is een heerlijk gevoel om zo vrij te zijn. Soms zeg ik tegen Bas: ‘moeten we niet eens wat mensen uitnodigen voor een borrel ofzo, maar dan kijken we elkaar aan en denken allebei: ‘nee, het is zo leuk met zijn tweetjes’.
Het is goed zo
Claartje snapt de zorgen van hun omgeving, maar ze is er vast van overtuigd: het is goed zo. Ze heeft genoeg aan Bas en heeft eigenlijk het gevoel dat ze tijd tekort komt. “Elke zondagavond, als we in bed liggen en het weekend nakaarten zeggen we tegen elkaar: ‘wat is het weer omgevlogen. Hadden we nog maar een dag samen’. Het is nooit genoeg.”
Wat vind jij? Denk jij dat het goed is om er allebei ook eigen hobby’s en vrienden erop na te houden of snap je Claartje en Bas? Is het ongezond om alles samen te doen? Praat mee in de comments onder het artikel.
Foto door Andrea Piacquadio via Pexels
Petra van Dorp -
Gatverdamme, jij bent die ‘vriendin’ die o-ver-al haar vriend mee naar toe moet nemen en geen seconde zonder hem kan. Het is geen 1950 hoor, dat je zo aan je vent moet hangen. Fijn voor je dat jullie het fijn hebben, maar ik geloof er geen zak van dat je aan elkaar genoeg hebt. Ik zou eigenlijk het vervolgverhaal over een paar jaar willen lezen, die van ‘ik gaf al mijn vriendinnen op voor mijn vriend en nu heb ik niemand meer’. Want dat zit er geheid in.