Ze smakken en eten met volle mond. Ze hangen op tafel en wijzen met hun mes. De bonuskinderen Lijn (12) en Finn (14) hebben totaal geen tafelmanieren. Haar eigen kinderen Minke (10) en Marit (12) wel maar dreigen die te verliezen. “Mam, mogen wij ook zonder mes eten?”

Vier jaar zijn Geesje en Joep nu bij elkaar en een keer in de week eten ze als bonusgezin gezellig samen. “Dat vind ik echt supergezellig. Het is zo leuk om te zien hoe mijn kinderen en die van Joep het zo goed kunnen vinden met elkaar. Ze zijn van dezelfde leeftijd en hebben dezelfde interesses; gamen, Netflixen en voetballen. Met zijn zessen aan tafel is elke keer weer een gezellige boel. We nemen met zijn zessen de dag door en als er problemen zijn, worden ze besproken. Gelukkig zijn die er nauwelijks en worden er leuke avonturen uitgewisseld.”

O heerlijk, eten in sterrenrestaurants

Geesje is dankbaar dat het zo loopt en dat de kinderen het goed met elkaar kunnen vinden. “Hoe vaak hoor je niet dat er haat en nijd is onderling? Minke en Marit wonen vooral bij mijn ex en Lijn en Finn zijn om de week bij ons. Het is behoorlijk plannen allemaal maar daarin zijn we inmiddels heel goed geworden.” Het enige dat een beetje wrevel oplevert zo nu en dan, zijn de tafelmanieren van de kinderen van Joep. Of nou ja, het gebrek aan tafelmanieren. “Lijn en Finn weten niet hoe het hoort en ik erger me daar steeds vaker aan. Minke en Marit zijn gewend om mee te gaan naar restaurants. Mijn ex Martin en ik zijn liefhebbers. Regelmatig at ik met Martin in sterrenrestaurants, dat vonden we beiden een beleving.”

Niet op tafel met je elleboog

Niet dat Geesje de kinderen meenam naar sterrenrestaurants, maar ze nam ze wel mee naar ‘gewone’ restaurants. “Ik weet wat de etiquette zijn en heb die hoog in het vaandel staan. Dat betekent dat we aan tafel goed rechtop zitten, met mes en vork eten en niet op tafel hangen met je elleboog. Ook weten Minke en Marit dat je het bestek van buiten naar binnen gebruikt en dat als je klaar bent met eten, je vork en mes op je bord legt naar dezelfde kant. Daar hoeven ze niet over na te denken, dat hebben we ze van jongs af aan geleerd.” Lijn en Finn hebben geen idee en het boeit ze ook totaal niet. Snapt Geesje ook wel want Joep en zijn ex hadden niet zoveel met uit eten gaan. Vonden het zonde van het geld.

Het lijken wel bootwerkers

“Dus Joep heeft tafeletiquette niet zo hoog in het vaandel staan. Het maakt hem niet zoveel uit als het maar gezellig is aan tafel. Hij wordt er niet warm of koud van als zijn kinderen hun eten naar binnen schrokken. Ik vind het zo akelig om te zien en respectloos voor degene die de maaltijd heeft bereid.” Lijn en Finn kauwen met hun mond open, praten terwijl er eten in zit en hangen als bootwerkers aan tafel. Joep ziet het ook wel, maar zegt er niets van. Hij wil de vrolijke sfeer niet verpesten, maar hij snapt niet dat hij moet ingrijpen. Wat als zijn kinderen straks bij schoonouders aan tafel zitten? Dan kan dit echt niet.” Uit angst dat de sfeer ongezellig wordt, zwijgt Joep over de slechte tafelmanieren van zijn kids.

Even whatsapp checken hoor

Het eetgedrag van Lijn en Finn gaan niet onopgemerkt voorbij aan Minke en Marit en zij zeggen er wel wat van. “Dat is natuurlijk helemaal niet aardig. Het liefst zou ik er zelf wat van zeggen maar ik vind niet dat ik dat kan maken. Wie ben ik om daarover iets te zeggen? Het zijn tenslotte niet mijn kinderen.” Ongemakkelijk wordt het als de Minke en Marit, waar de kinderen van Joep bij zijn, vragen of zij ook zonder mes mogen eten en even hun mobiel mogen checken. Want dat doen Lijn en Finn ook continu. Zitten gewoon met hun mobieltje in de ene hand voedsel prikkend met hun andere hand aan tafel.

Geef die boer een stoel

Ook laten ze snoeiharde boeren en moeten daar dan vreselijk om lachen. “Echt zo afschuwelijk, ik zie daar de humor niet van in. Ik vind het ronduit onfatsoenlijk.” Overigens zegt Joep wel iets als zijn kinderen keiharde boeren laten, maar hij kan dat niet zonder lachen. “Dus heeft het voor de kinderen geen enkele waarde.” De tenenkrommende situaties beginnen Geesje een beetje de keel uit te hangen, maar wat moet ze? Ze vindt het heel ongezellig om er iets van te zeggen en de zeurdoos te zijn, maar het geboer en gesmak aan tafel vindt ze verre van ideaal. “Het levert discussies op tussen Joep en mij en dat wil ik helemaal niet. Het is het niet waard, maar ik merk steeds weer dat die slechte tafelmanieren me raken.”

Geen tafelmanieren

Heb jij tafelmanieren hoog in het vaandel staan en vind je dat het bij de opvoeding hoort? Of vind je het belangrijker dat het gezellig aan tafel is en dat er af en toe een boer hoorbaar is bijzaak? Wat raad je Geesje aan? Praat mee in de comments onder dit artikel.

Foto door Kevin Malik via Pexels

Kirsten is tegen het gebruik van luiers: “Luiers zijn onnatuurlijk en staan het zindelijk-worden in de weg”

Als moeder van een éénjarige, maak ik het mezelf graag zo makkelijk mogelijk. Ik maak me niet te druk om hoe snel ze kan lopen, laat mijn ouders en schoonouders regelmatig een dagje of nachtje oppassen en ben zeker nog niet aan zindelijkheidstraining begonnen. Mijn energie gebruik ik het liefste om leuke dingen met haar te doen. Urenlang door de speeltuin banjeren en uitgebreid knuffelen op het grote bed. Maar, er zijn ook ouders die het anders doen. Die de lat een flink stuk hoger leggen. Ik vind het knap en realiseer me maar al te goed dat dit veel tijd, energie en aandacht kost. 

Kirsten, moeder van dochter Sunny (bijna 3 jaar) en 33 weken zwanger van een zoontje, is zo’n moeder die het helemaal anders doet. Haar dochter Sunny heeft nooit luiers aangehad en was voor haar eerste verjaardag zindelijk. “Het is voor kinderen erg onnatuurlijk om met een luier groot te worden. Vroeger was dit er ook niet en destijds waren kinderen veel eerder zindelijk. Doordat luiers zo’n enorm absorberend vermogen hebben, hebben kindjes het vaak niet eens door dat ze hebben geplast of gepoept. Als ze dit niet doorhebben, kunnen ze er ook niks mee.”

VERDER LEZEN