Ze loopt er al een tijdje mee rond en twijfelt of ze het moet bespreken met haar ouders. Waar gaat het over? “Mijn ouders geven mijn kinderen geen geld voor hun schoolrapporten en ik snap niet zo goed waarom niet.”
Atje is al jaren gelukkig getrouwd met Manfred en samen hebben ze drie kinderen op de basisschool. “De jongste zit in groep 3, de middelste in groep 5 en de oudste in groep 7. We runnen dus een druk maar hartstikke gezellig huishouden.” De kinderen krijgen twee keer per jaar een rapport. “De juffen en meesters lichten de cijfers telkens weer heel mooi en vooral positief toe. Ik vind het fijn dat de nadruk wordt gelegd op wat goed gaat. Als er vakken minder goed gaan, dan schrijven de meesters en juffen er soms een adviesje bij. Maar nooit met een belerend toontje. Echt super vind ik dat.”
Wat een mooi rapport zeg!
Als de kinderen van Atje en Manfred hun rapport mee naar huis krijgen, kunnen ze niet wachten om het aan familieleden te laten zien. “Logisch toch! De ouders van Manfred geven ieder kind een zakcentje, iets van vijf euro. De kinderen leggen dat geld opzij zodat na een tijdje sparen iets moois kunnen kopen. Manfred en ik geven ze ook altijd een klein bedragje, gewoon omdat ik trots op ze ben en vind dat ze het hartstikke goed doen op school.”
Waarom geven opa en oma niks?
Dat de ouders van Atje de kinderen nooit iets geven voor het rapport, vindt Atje op z’n zachtst gezegd vreemd. “Het is zo apart. Komen mijn kids apetrots met hun rapport bij opa en oma, die kijken er even in en zeggen vervolgens: nou, goed gedaan hoor. Blijf vooral zo doorgaan. En daarna geven ze het rapportje weer terug en gaan verder waarmee ze bezig waren. Laatst hoorde ik de oudste en de jongste erover praten. Dat ze het zo raar vonden dat ze van opa en oma Gorinchem nooit iets kregen voor hun rapport, maar van hun andere opa en oma wél. Ik heb ze op het hart gedrukt om er niets over te zeggen tegen opa en oma, omdat dat niet netjes is. Bovendien: kinderen die vragen…”
Ik ging de deuren langs
Zelf kreeg Atje vroeger wel wat geld voor haar rapporten. “Sterker nog: ik ging met mijn vriendinnetjes langs de deuren in de buurt. Vingen we mooi wat geld voor onze cijfers. We belden zelfs aan bij mensen die we eigenlijk helemaal niet zo goed kenden. Ik had mooie rapporten en was daar trots op en liet dat graag aan anderen zien. Om je rot te lachen toch? De rapporten van mijn zusje waren nooit zo goed, dus zij ging niet mee langs de deuren. Ze wilde het destijds ook niet aan onze opa en oma laten zien.”
Het blijft een heikel punt
Atje twijfelt of ze haar ouders erop moet aanspreken en had het er over met een goede vriendin. “Het zit me best een beetje hoog en ik vond het een goed idee het eens te overleggen met mijn vriendin. Zij had best een mooie theorie. Zij zei namelijk dat het zo maar zo zou kunnen zijn dat mijn ouders niet willen belonen voor een goed rapport. Want dan geef je een kind met een goed rapport wel iets, en een kind dat het wat minder doet geef je niks. Maar misschien heeft het kind met het wat mindere rapport wel heel hard gewerkt voor die matige cijfers. Wat mijn vriendin eigenlijk aansneed: moet je wel betalen voor prestaties op jonge leeftijd? Daar zit wat in.”
Het blijft voor Atje een heikel punt en ze twijfelt of ze het bij haar ouders ter sprake moet brengen. “Mijn ouders kunnen het geld missen, dat is het niet. Maar waarom geven ze hun kleinkinderen dan niet een klein fooitje voor hun rapport?”
Hoe denk jij hierover? Geef jij je kind iets voor zijn rapport? Of geef je geen geld voor de schoolrapporten? Praat mee in de comments onder dit artikel. Vinden we leuk :-).
Foto door PETRA BAUMAN via Pexels
Sylvia: ‘Mijn vriendin is een enorme roddeltante. Ik ben er klaar mee!’
Een goede roddel op z’n tijd, daar is niks mis mee. Maar Sylvia trekt al het geroddel over anderen van haar vriendin Merel niet meer. “Ze is een roddeltante en als ze zo over andere kletst, dan kan het toch niet anders dat ze ook over mij roddelt? Ik kwam er achter welke vervelende roddel zo over mij heeft verspreid …. Lees verder”
Joris -
Wat is er mis met een welgemeend compliment? C’est le ton qui fait la musique. Waarom moeten kinderen geld krijgen voor een prestatie? Bij wildvreemden en vage kennissen langs de deur vind ik zoniet nóg veel vreemder.