‘Als het maar gezond is’ dat is wat mensen vaak zeggen als er een kindje wordt geboren. Zo ook bij Floor. Haar zwangerschap verliep bijzonder voorspoedig en de geboorte viel haar reuze mee. Toch moest ze even slikken toen ze Pien voor het eerst aankeek, maar gelukkig is haar liefde voor haar dochter er niet minder om….
Nou, er komt geen tweede hoor
Pien is de tweede dochter van Floor. “Twee jaar geleden beviel ik van Bobbi. De bevalling duurde enorm lang en was ontzettend zwaar. Bovendien bleek Bobbi een huilbaby dus het was best een zware tijd voor mijn man Koos en mij. Ik weet nog dat we op het randje van ons bed zaten, samen keken naar een huilende Bobbi en zeiden: ‘nou, een tweede komt er echt niet’. Gelukkig vergeet je alle leed snel en twee jaar later was ik zo blij toen ik weer zwanger was.”
Pien werd gelijk nagekeken
De zwangerschap is prima te doen en Floor is helemaal verbaasd omdat ze op het ergste was voorbereid. “Ja, als je een pittige eerste zwangerschap achter je rug hebt, dan bereid je je bij de tweede goed voor. Maar dat was nergens voor nodig.” Floor straalt met haar dikke buik en als de baby zich aankondigt gaat ze relaxed de bevalling in. In een floep en een zucht wordt Pien geboren. “Toen Pien er bij de laatste perswee ter wereld kwam, werd ze gelijk meegenomen door de verloskundige. Dat vond ik wel een beetje zorgwekkend maar toen ik Pien hoorde huilen was ik een soort van gerustgesteld.”
Ik schrok van mijn meisje
Na een paar minuten komt de verloskundige terug en overhandigt het meisje aan haar moeder. Floor: “Pien werk op mijn borst gelegd en toen ik naar beneden keek, schrok ik. Haar linkerwang was helemaal rood. Eerst dacht ik dat het door de bevalling kwam, maar de verloskundige vertelde mij dat onze dochter een wijnvlek in haar gezicht heeft. Moe van de bevalling en dronken van liefde, viel ik met mijn meisje op mijn borst in slaap en ik dacht: gelukkig is ze gezond.”
Je moet naar een arts met haar
En dat is de kleine Pien, zo gezond als een vis. Floor en Koos wennen snel aan de wijnvlek en schenken er verder geen aandacht aan. “Ook omdat het niet gevaarlijk is ofzo. Het maakt Pien een uniek meisje.” Maar waar Floor erg moe van wordt, is van iedereen die iets vindt van de wijnvlek van haar dochter. Overal waar Floor is met haar, vragen mensen naar de vlek. “Heel vermoeiend. Ik heb geen zin om wildvreemden uit te leggen wat mijn dochter heeft, dat hoef ik toch ook niet? Mensen lijken daar niets mee te maken hebben en blijven vragen of geven ongevraagd advies. Dat ik met haar naar een cosmetisch arts moet voor een huidtransplantatie. Dat ik het mijn kind niet kan aandoen om haar zo rond te laten lopen, dat dat kindermishandeling is. Ja echt, mensen roepen het gewoon.”
Dit kan toch niet zo doorgaan?
Toch maakt Floor zich best een beetje zorgen. Want hoe kan ze Pien wapenen tegen alle opmerkingen die ze in de loop van haar leven gaat krijgen? “Ik weet zelf nauwelijks hoe ik die bemoeiallen antwoord moet geven. Soms doe ik net of ik het commentaar niet hoor en als ik iemand aardig vind, wil ik het best uitleggen maar meestal voel ik die behoefte niet en reageer ik geïrriteerd. Terwijl ik zo helemaal niet ben. Dit kan toch niet mijn leven lang doorgaan?”
Wat kan Floor doen?
Heb jij een kindje dat er anders uitziet dan mensen zijn gewend? Hoe ga je om met alle commentaren en reacties van vaak wildvreemden? Wat kan Floor doen of zeggen om het makkelijker voor zichzelf te maken? Praat mee in de comments onder dit artikel.
Foto door Sarah Chai via Pexels
Sofia heeft ruzie met ouders om naam zoontje: “Hij ziet opa en oma niet”
Bijna een jaar geleden verwelkomden Sofia en haar man Willem-Jan hun eerste kindje. “We hadden niet durven dromen dat het ons nog zou lukken. Ik ben 41 jaar en ik had er serieus rekening mee gehouden dat het ons niet was gegund. Toen ik tóch zwanger bleek te zijn, ging de vlag uit”, vertelt Sofia. “We zijn in de zevende hemel. Toch is er iets wat ons geluk enorm overschaduwt. En ik zie eerlijk gezegd niet hoe we dat gaan oplossen… VERDER LEZEN”
Hana -
Hey!
Zo vervelend, mensen kunnen toch zo vervelend zijn. Het maakt haar zeker uniek en is zeker een prachtig meisje. Hoop dat ze er zelf nooit aan twijfeld
Een vriendin van mij heeft een drieling, drie kleine leuke lieve meisjes. Die exact op elkaar lijken.
Alleen helaas is de deur uitgaan altijd zo een gedoe, mensen maken zelfs zonder te vragen fotos!!! Alsof ze een of Ander circusatractie zijn. Mijn vriendin Word ER helemaal gek van. Als oververmoeide súper mama van een drieling, heel de dag dat commentaar aanhoren wanneer je maar een stap buiten zet.
“3??!!!”
“Zo jullie zijn complete”
“Zijn dat er nou drie??”
“Wooow een drieling????”
“Zijn ze allemaal van Jou???”
Het is zelfs zover gekomen dat ze gewoon niet meer aardig kan zijn.