Bijna een jaar geleden verwelkomden Sofia en haar man Willem-Jan hun eerste kindje. “We hadden niet durven dromen dat het ons nog zou lukken. Ik ben 41 jaar en ik had er serieus rekening mee gehouden dat het ons niet was gegund. Toen ik tóch zwanger bleek te zijn, ging de vlag uit”, vertelt Sofia. “We zijn in de zevende hemel. Toch is er iets wat ons geluk enorm overschaduwt. En ik zie eerlijk gezegd niet hoe we dat gaan oplossen…”
Wil ik moeder worden?
Willem-Jan en Sofia leerden elkaar in 2014 kennen op een feestje van gemeenschappelijke vrienden. “De vonk sloeg niet direct over, maar we bleven elkaar tegenkomen. We zijn wat gaan eten en de rest is geschiedenis.” Sofia en Willem-Jan hebben het fijn samen en denken niet vaak na over hun toekomst samen. “We waren helemaal niet bezig met trouwen en kinderen krijgen. Al onze tijd ging naar onze carrières, leuke reisjes en gezellige feestjes. Pas toen ik 36 jaar oud was, stelde ik mezelf de vraag: wil ik niet ook nog moeder worden. Eigenlijk is het gek dat ik daar nog niet eerder over had nagedacht.”
Ten einde raad
Sofia bespreekt met Willem-Jan dat ze eigenlijk best moeder zou willen worden. “Hij ging door het dak. Ook hij dacht er de laatste tijd vaker over na, maar zei dat hij geen druk bij mij wilde leggen. Ik ben meteen gestopt met de pil en we zijn het gaan proberen. Dat ging minder makkelijk dan gehoopt; na twee jaar proberen was ik nog niet zwanger. Ook een IUI- en IVF-traject leverden niks op. Willem-Jan en ik waren ten einde raad.”
Zo welkom
Op het moment dat Sofia en Willem-Jan zich erbij neerleggen dat ze waarschijnlijk nooit ouders zullen worden, raakt Sofia toch zwanger. “Via de natuurlijke weg, zeg maar. Het was heel bijzonder en ik heb echt ongelofelijk genoten van de zwangerschap. Natuurlijk was ik met mijn veertig jaar de jongste niet meer, maar ik voelde me prima. Ons kindje was echt zo welkom.”
Maakte veel los
Niet alleen Sofia en Willem-Jan zijn door het dolle heen, ook hun ouders zijn erg verheugd over het mooie nieuws. “Ik heb geen broers of zussen en mijn ouders hadden niet verwacht ooit nog opa of oma te worden. Willem-Jan is de oudste en zijn jonge zussen hebben nog geen kinderen. Aan beide kanten maakte de zwangerschap heel veel los. Des te verdrietiger is het dat er momenteel iets heel vervelends speelt met mijn ouders.”
Ongeschreven regel
Willem-Jan komt uit een gezin dat veel waarde hecht aan tradities en dat is iets wat Sofia extra merkt tijdens de zwangerschap. “Zo hebben ze ongeschreven regel dat de oudste zoon de naam Willem-Jan heeft. Ik wist dit natuurlijk wel, maar ik had me nooit gerealiseerd dat ze hier zo zwaar aan tilden. Toen de geslachtsecho liet zien dat we een jongetje zouden krijgen, zei mijn vriend: ‘Nou, dat is makkelijk. Hoeven we ook niet te brainstormen over namen. Hij gaat Willem-Jan heten’.”
Allebei blij
Sofia is het daar eerst niet mee eens. “Ik vind Willem-Jan best een leuke naam, maar ook een beetje ouderwets. Ik ben dol op korte namen, zoals Noud, Finn of Mees. Na lang discussiëren besloten we dat onze zoon wél Willem-Jan zou gaan heten, maar dat zijn roepnaam ‘Jan’ werd. Zo hadden we allebei onze zin: hij zijn familienaam, ik mijn korte naam. Eind goed, al goed zou je zeggen.”
Zo trots
Dat het geen ‘eind goed, al goed’ is, blijkt vlak na de bevalling. “Zowel mijn ouders als Willem-Jan zijn ouders kwamen naar het ziekenhuis. Er werd bijna gevochten om de kleine Jan. Zó trots waren ze allemaal. Voor mij was het een ultiem geluksmoment, waarvan ik niet had verwacht het ooit nog mee te mogen maken. Helaas was dit van korte duur: mijn vader kon het namelijk niet laten om te ventileren hoe hij dacht over de naam van ons kindje…”
Niet naar hem vernoemd
De vader van Sofia heeft zichtbaar veel moeite met de naam ‘Jan’. “Hij baalt enorm dat zijn enige kleinzoon niet naar hem is vernoemd en wel naar mijn schoonvader. ‘Papa vindt het zo jammer dat jullie zijn naam helemaal niet hebben gebruikt. Kunnen jullie hem geen tweede naam geven?’, vroeg mijn moeder nog. Ik stond stijf van de hormonen, had veel moeite met de borstvoeding en moest bijkomen van de bevalling. Haar vraag schoot bij mij op dat moment volledig in het verkeerde keelgat.”
Kinderachtig
Sofia barst in huilen uit als haar moeder en vader zich negatief uitlaten over de naam van haar zoon. “Ik kon dat er op dat moment echt niet bij hebben. Daarnaast schaamde ik me er ook voor! Het was een moment van Willem-Jan en mij en dat hebben ze echt op een hele nare manier verstoord. Ergens begrijp ik heus wel dat mijn vader het leuk had gevonden als ons kindje naar hem was vernoemd, maar ik vind het erg kinderachtig dat hij daar op mijn kraambed over moet beginnen.”
Laf en zwak
Willem-Jan en Sofia laten het onderwerp tijdens de kraamweek rusten en focussen zich op de kleine Jan. “We zijn een paar weken na de bevalling bij mijn ouders op bezoek geweest om met ze te praten over de naam. Ze bleven bij hun punt: ze waren heel erg teleurgesteld en vonden dat dit besproken had moeten worden in de familie. Daar waren Willem-Jan en ik het niet mee eens en zeiden dat het onze keuze was. ‘Het is nooit jullie keuze geweest, jullie hebben gewoon gedaan wat je van de ouders van Willem-Jan moest doen’, zei mijn vader toen. Dat vond hij ‘laf’ en ‘zwak’.”
Ruzie met ouders
Na het vervelende gesprek heeft Sofia haar ouders nauwelijks nog gezien of gesproken. “Ik app ze af en toe een foto van Jan en ze komen binnenkort naar zijn eerste verjaardag. Verder hebben we nauwelijks contact. Ik vind het heel triest dat onze zoon wél wekelijks bij de ouders van Willem-Jan komt, maar nooit bij die van mij. Hun verwijt heeft heel veel stuk gemaakt. Ik weet niet of dat ooit nog goedkomt.”
Praat mee
Wat zou jij doen als je in Sofia’s schoenen stond? We zijn heel benieuwd. Praat met ons mee in de reacties onder dit artikel.
Afbeelding: Unsplash
Patricia -
Ja ik begrijp hen.. wel raar dat je doet wat je vriend wil voor zijn ouders je eigen keus passeert en zo jouw ouders kwetst