fb

Anke is boos op haar dochter: “Ze ontneemt mij iets heel groots”

Wel de lusten niet de lasten, iets van jezelf terugzien in een ander en jouw genen die zich weer een generatie voortzetten: er zijn zo veel dingen die opa’s en oma’s benoemen als hetgeen wat het zo bijzonder maakt om kleinkinderen te krijgen. Uiteindelijk komt het natuurlijk op één ding neer: liefde. En dat is naar mijn idee toch wel het mooiste wat wij als mensen kunnen ervaren. Het is dan ook goed te verklaren dat veel mensen op een dag graag kleinkinderen zouden willen krijgen. Want zeg nou zelf; wat is er mooier dan jouw eigen kind een kind te zien krijgen? Toch is het krijgen van kinderen iets wat niet iedereen in deze tijd nog doet. Enerzijds omdat het misschien niet lukt, maar anderzijds ook omdat sommige vrouwen het niet willen. Onlangs spraken we Anke, wiens dochter Liesbet geen kinderwens heeft. 

Anke had vroeger het liefste een gezin met tien kinderen willen hebben. “Helaas is mij dat niet gegund. Het zwanger worden lukte maar moeilijk en vlak na de geboorte van Liesbet verloor ik mijn man Bert. Ik ben daarna nooit hertrouwd en het is dus altijd bij Liesbet gebleven”, vertelt Anke. “Ik heb na het afscheid van Bert vrij snel kunnen accepteren dat ik maar één kind zou hebben, maar het blijft wel een gevoelig onderwerp voor mij. Acceptatie betekent niet altijd dat het je niks meer doet.”

Geweldige moeder

Liesbet is inmiddels 36 jaar oud, woont samen met haar vriend Lars in Amsterdam en werkt als consultant. “Ik ben zo trots op dat meisje. Ze heeft altijd kei hard gewerkt en ik heb haar nooit horen zeuren om het feit dat ze haar vader niet gekend heeft. Ze is onwijs sterk, lief en grappig. En juist daarom zou ik het zo leuk vinden om haar moeder te zien worden. Ik weet zeker dat ze een geweldige moeder zou zijn. Maar ja… Zij voelt hier helemaal niks voor.”

Gesprek

Een paar maanden geleden vroeg Anke op een rustig moment naar de kinderwens van haar dochter. “Het was een paar dagen voor haar 36ste verjaardag en ik was er daarvoor nog nooit over begonnen. ‘Je bent bijna jarig en wordt dan 36. Ik heb er nooit over willen beginnen omdat ik je niet wil pushen, maar ik vroeg me af of jij en Lars al een beetje over kinderen aan het nadenken zijn’, vroeg ik terwijl we samen een kop thee dronken.” Liesbet neemt een slok thee en antwoordt dat zij en Lars het er inderdaad over gehad hebben. “Dat willen we allebei niet.”

Oppassen en cadeautjes

Anke schrikt van het antwoord van Liesbet. “Ik vroeg haar of ze het nu nog niet wil of dat ze het helemaal nooit zou willen. Ze antwoordde dat zowel zij als Lars helemaal geen kinderwens hebben en dat Lars overweegt zich te laten steriliseren.” Op dat moment houdt Anke zich groot, drinkt haar thee op en vertrekt richting huis. Maar eenmaal thuis stort ze in. “Ik heb me altijd zo verheugd op het oma worden. Bijna al mijn vriendinnen hebben kleinkinderen, waar ze zo zichtbaar van genieten. Ik wil ook met de kinderwagen door de buurt wandelen, weekendjes oppassen en ze verwennen met lekkers en cadeautjes.”

Boos

Het raakt Anke zo diep, dat ze het gevoel heeft dat haar iets wordt afgenomen. “Ze ontneemt mij iets heel groots en dat maakt me boos. Toch houd ik dat voor mezelf en ik wil niet dat Liesbet hier iets van merkt. Ik realiseer me heel goed dat je iemand geen kinderwens kunt opdringen en ik zal moeten leren leven met het feit dat ik nooit oma zal worden. Misschien dat ik hier op een dag met Liesbet over zal praten, maar nu zitten mijn emoties nog zo hoog, dat ik bang ben dat we er ruzie over krijgen. Dat is natuurlijk niet wat ik wil.”

Geen kinderwens

Wat vind jij? Mag Anke haar verdrieten uiten of moet ze het accepteren dat haar dochter geen kinderwens heeft? Op respectvolle wijze meepraten over dit verhaal? Praat mee in de reacties onder dit verhaal. 

Hoe gaat het nu met Patricia die absoluut geen kinderen wilde?

geen kinderwens

Vijf jaar geleden vertelde de toen eenendertigjarige Patricia aan Damespraatjes dat ze geen kinderen wilde. Haar vriend Jan wel, maar die legde zich uiteindelijk neer bij Patricia’s beslissing en liet zich zelfs steriliseren. We spraken Patricia weer die nu opeens niet meer zo zeker is. “Nu ik zie hoe het moederschap mijn zus heeft veranderd, twijfel ik enorm …… verder lezen

12 reacties

Linda -

Ik vind je erg egoïstisch, het is de keus van jou dochter.
En ja zoals je leest zijn er meer mogelijkheden om achter een kinderwagen te lopen.

Renate -

Als je zo graag achter de kinderwagen wil lopen en kinderen wil verwennen etc. Doe eens een oproepje op facebook. Zijn genoeg mensen die hun kinderen een bonusoma gunnen. Is dan niet eigen maar dat moet niet uitmaken.

Ikzelf had vroeger ook een bonusoma omdat mijn eigen opa’s en oma’s al overleden waren

Son -

Wat naar dat deze mevrouw zoveel verdriet heeft. Hier zit meer achter. Niet de keuze van haar dochter. Maar oud zeer van vroeger die mw nu op haar dochter projecteerd. Het zou mw goed doen om dit oud zeer, haar diepe verlangen van vroeger te verwerken met hulp. Dan zal ze zien dat haar zeer niet het probleem is van haar dochter zoals ze het nu schetst, maar die van haarzelf. En hoe mooi zou het zijn om hier later met dochter over te praten wat deze pijn met haar doet, zodat ze ook steun van dochter kan krijgen. Want dit heeft niks met de keuze van dochter te maken.

Oni -

Het gaat toch echt te ver dat sommige mensen denken recht te hebben om opa en oma te worden. Hun werkzame leven is vaak voorbij en dan moet er een nieuwe invulling komen. Je hebt zelf een kind op de wereld gezet maar dat geeft je geen enkel recht. Hoe durf je het trouwens te vragen. Je voedt je kind op om zelfstandig het leven in te gaan, om het los te laten. Accepteer die keuze en weet dat je nergens recht op hebt.
Misschien krijgt ze wel een kind en emigreren ze bijv. naar Australië. Ontnemen ze je dan ook het opa en oma zijn? We zijn echt gek aan het worden.

Elisabeth -

Er zijn ook gezinnen in Nederland die juist op zoek zijn naar oma’s omdat zij deze zelf niet hebben en graag hun kinderen dit willen meegeven. Op deze manier kan Anke toch oma zijn al is het geen eigen vlees en bloed, maar wel de liefde en het geluk ervaren van het gelukkig maken van een klein kind door oma dingen te ondernemen. Ik denk dat dit een win-win situatie is. Hierdoor hoeft ze dan ook haar dochter niet lastig te vallen met haar verdriet

Corry -

Er zijn ook mensen waarbij het niet lukt, maar ze zullen er misschien niet over willen praten. Dat kan natuurlijk ook. Je kan er wel verdrietig over zijn maar de kinderen beslissen zelf over hun leven met wat zij willen. Dat moet je accepteren, ook zij hebben daar recht op.

Nicole -

Er zijn ook vrouwen (van jouw leeftijd) die nooit kinderen hebben gekregen, om verschillende redenen. Of een gehandicapt kind hebben, met alle zorgen van dien. Jij hebt een dochter, gezond en wel en je bent trots op haar. Je hebt in je eentje de opvoeding van twee ouders gedaan, dat is mooi! In ieder gezin en huishouden is leed en verlies, in meer of mindere mate. Probeer je over het verdriet heen te zetten. Respecteer de keuze van je dochter. En laat zien dat je even sterk , gevoelig en liefdevol bent voor je omgeving als in de opvoeding van je dochter. Dan ben je een zegen voor de mensen om je heen.

Jannie -

Snap dat het verdrietig is vind echter dat het de keus is van de kinderen als ze het niet willen is het hun leven

Irma -

Er is ook nog de mogelijkheid om een kleinkind te “adopteren”. Genoeg kinderen die geen oma(meer) hebben..

Fiene -

Natuurljk mag je verdrietig over zijn, heel begrijpelijk als je er zo op verheugd en dan hoor je dat je geen oma word.
Probeer erover te praten met je dochter en probeer ook haar reden om geen kinderen te begrijpen.
En mocht je dat willen zijn er ook andere oplossingen misschien als vrijwilliger op een kdv of speelzaal? Of oppasoma in de buurt bij mensen die je kent?

Joris -

Anke is er na al die maande nog altijd niet overheen? Ik ken dit verhaal van eerder; zie http://web.archive.org/web/20230325120846/https://damespraatjes.nl/dochter-wil-geen-kinderen/

Ana -

Belachelijk om boos te zijn en iets af te dwingen bij je dochter. Dat is geen liefde naar je dochter toe. Ze moet gewoon haar eigen teleurstelling verwerken.

Reageer ook