Ze kon zich geen voorstelling maken van hoe het zou zijn als haar enige dochter het ouderlijk huis zou verlaten. “Ergens verheugde ik me er een soort van op. Maar dat valt vies tegen: ik mis Sharon. Ik ga vaak naar haar toe, maar krijg de indruk dat ze niet zo’n behoefte heeft aan mijn gezelschap en dat drijft me tot wanhoop.”
Voor Dana was het niet nodig dat Sharon het ouderlijk verliet. “Ik zei nog: ‘meisje, wat haal je op je hals? Blijf lekker bij je vader en mij wonen. De hele zolderverdieping is van jou, je kunt doen en laten wat je wilt, houd je geld lekker in je zak.’ Maar ze wilde graag op zichzelf gaan wonen. Ze betaalt nu een flinke huur voor een klein appartementje vlak bij ons om de hoek en dan denk ik: dat is toch zonde van het geld?”
Ik voel me zo alleen
Vier maanden geleden heeft Sharon de verhuisdozen gevuld en het nest verlaten. “Jaap en ik hebben onze dochter geholpen met het opknappen van het appartement en dat was super gezellig. We hebben hard gewerkt en veel gelachen. Toen Sharon de laatste rit met haar spullen maakte, werd het stil in huis. De muren komen op me af en ik mis haar enorm. Ik mis haar vrolijkheid en gezelligheid en de vrienden en vriendinnen die ze altijd mee naar huis nam. Het was hier de zoete inval en nu dat niet meer zo is, ben ik verdrietig. Ik voel me een beetje alleen.”
Zijn jullie zussen?
Aanvankelijk ging Dana bijna elke dag even bij Sharon langs, maar ze voelde dat er iets was veranderd. “Sharon en ik zijn twee handen op een buik. We lijken op elkaar en soms denken mensen dat we zussen zijn. Hilarisch vind ik dat. Maar goed, ik vind het prettig om haar toch elke dag even te zien, even een bakkie te doen. Ik merkte dat Sharon afstand nam en vaker zei dat ze weg moest en andere dingen had te doen. Ik denk dan: maar een kopje koffie kan er toch wel vanaf? Bovendien kan ik haar dan gelijk helpen met het huishouden, want ik zie dat ze daarmee nog wel een beetje moeite heeft. Bij ons heeft ze nooit iets hoeven doen, ik vond dat niet nodig.”
Joh, ik zuig je flat wel even
Dana vindt het dus geen probleem om de boel lekker aan kant te maken bij haar dochter. Toen Dana laatst op bezoek was bij Sharon en de stofzuiger uit de kast pakte, ontplofte Sharon. “Ik wist niet wat er gebeurde! Woest was ze. Ze schreeuwde dat ik weg moest gaan en haar met rust moest laten. Dat ze geen zin had om mij elke dag te zien en dat ze al helemaal niet wilde dat ik haar huishouden ging managen. Ik was met stomheid geslagen en zo van de kook dat ik huilend naar Jaap ben gegaan. Ik trilde als een juffershondje en voelde me zo verdrietig.”
Focus je lekker op jouw leven
Ze had gehoopt dat Jaap als bemiddelaar zou optreden, maar dat weigert hij. “Jaap snapt zijn dochter. Hij zegt dat ik haar moet loslaten en haar d’r gang moet laten gaan. Ik ben jaloers op het contact dat hij met haar heeft: ze appen vaak heel gezellig en Jaap laat haar verder met rust. Toen Sharon haar vader belde om te gaan wandelen zonder mij, deed dat heel zeer. Ook toen vond Jaap dat ik niet zo overspannen moet doen en me lekker op mijn eigen leven moet focussen. Dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Ik mis mijn meisje, ik mis de gezelligheid en vind het stil in huis zonder haar.”
Straks wil ze me nooit meer zien
Inmiddels heeft Dana haar dochter vier weken niet gezien en ze is op van de zenuwen. Ze vraagt zich steeds maar wat ze verkeerd heeft gedaan? “Het is toch leuk als ik langskom voor een kop koffie en dan gelijk even de boel aan kant kan maken? Wat is daarmee mis? Ik wil haar alleen maar helpen, ze heeft het al zo druk met haar werk en als ik haar kan ontlasten dan doe ik dat graag. Ik weet gewoon echt niet waarom ze zo doet. Het raakt me enorm en ik vind het jammer dat ik er niet met Jaap over kan praten. Hij zegt dat hij er niet tussen wil zitten en dat ook niet gaat doen. Hij adviseert mij haar gewoon even met rust te laten en dat het dan heus wel goedkomt. Wat nou als ze me nooit meer wil zien? Die gedachte vind ik onverteerbaar.”
Wat vind jij? Moet Dana haar dochter lekker met rust laten en erop vertrouwen dat hun relatie heus wel weer goedkomt? Of vind je dat ze de confrontatie moet aangaan en zich er niets van aan moet trekken wat Sharon wil? Wat zou jij doen? Praat mee in de comments onder dit artikel.
Foto door Andrea Piacquadio via Pexels
Peggy -
Je mag wel wat meer steun van je partner verwachten. Die vaders hebben het altijd lekker makkelijk. Wel de lusten niet de lasten . Ze zou die moeten kunnen bespreken met haar man zonder dat dit terug komt bij de dochter. Dochter is gemeen om moeder niet uit te nodigen om te wandelen en de vader wel. Kan echt niet