fb

Corrinda’s man pleegde zelfmoord na scheiding: “Ik voel me nog steeds schuldig”

Tien jaar waren Corrinda en haar man Reinier getrouwd, toen Corrinda na heel lang twijfelen de knoop doorhakte om de scheiding door te zetten. Veel gebeurtenissen zorgden ervoor dat Corrinda er al lang over nadacht, maar het idee dat de kinderen met gescheiden ouders zouden moeten opgroeien, weerhield Corrinda er steeds van om Reinier daadwerkelijk te verlaten. Toen Reinier voor de zoveelste keer die maand niet thuiskwam, heeft Corrinda haar advocaat gebeld. “En nu zetten we het door!”

De eerste jaren van het huwelijk van Corrinda en Reinier waren fijn. “Vooral aan de tijd waarin we nog geen kinderen hadden, heb ik warme herinneringen. Reinier wilde altijd met mij zijn en had alle aandacht voor ons.” Dit veranderde toen we drie kinderen in drie jaar tijd kregen. “Reinier was dol op de kinderen, maar vond het ook heel zwaar. Hij kon er ook maar moeilijk mee omgaan dat ik echt was veranderd. De spontane etentjes, goede seks en urenlange gesprekken miste hij. Toen hij doorhad dat dit er bij mij voorlopig niet inzat -omdat ik gewoon te moe was van het moederen- ging hij het buiten de deur zoeken.”

Huilend onder de douche

Reinier ging vaak met zijn vrienden wat drinken in de stad. “Veel van zijn vrienden waren vrijgezel en daar sloot hij elk weekend bij aan. Terwijl ik ’s nachts alleen was met drie jonge kinderen, hing hij aan een bar met zijn vrienden en dronken vrouwen.” In het begin hoopte Corrinda dat het een fase was, maar toen Reinier ook steeds vaker nachten helemaal niet thuiskwam, druppelde de emmer langzaam vol. “Je wil niet weten hoe vaak ik ’s ochtends huilend onder de douche stond omdat Reinier wéér niet thuis was gekomen.”

Papa niet thuis

Toen de kinderen klein waren, kwam Corrinda er naar de kinderen toe nog mee weg door te zeggen dat papa al naar zijn werk was. “Maar toen de oudste een jaar of zes was, kreeg hij door dat papa gewoon heel vaak niet thuiskwam. Hij kreeg de ruzies mee die Reinier en ik met elkaar hadden. En ook de sfeer op de momenten dat we wel als gezin samen waren, was niet goed.”

Emmer was vol

De emmer was vol toen Reinier niet thuiskwam op de nacht voor de verjaardag van zijn jongste zoon. “Ik kookte van woede. Hoe durfde hij?! Waar ik er al jaren van fantaseerde over hoe het zou zijn om bij hem weg te gaan, heb ik die dag de knoop doorgehakt het ook echt te doen. Mijn emmer liep over en ik vertrok met de kinderen naar mijn moeder.”

Naar de advocaat

Corrinda’s moeder is verbaasd wanneer haar dochter met haar drie kleinzoons op de stoep staat. “Ik heb uit loyaliteit naar Reinier nooit iemand over de problemen verteld, maar die ochtend heb ik alles laten gaan. Toen de kinderen op school waren ben ik samen met mijn moeder naar mijn advocaat gegaan. Hij is alles direct in werking gaan zetten. Reinier heb ik een mail gestuurd waarin ik hem vertelde dat het huwelijk over is en dat ik met de kinderen bij mijn moeder ben.”

Geen goed gevoel

Reinier is woest na het krijgen van de mail. “Hij belde me kwaad op, dreigende dat hij er een einde aan zou maken als ik de scheiding door zou zetten. Dit bracht mij weer aan het twijfelen, maar mijn advocaat zei dat veel partners dit zeggen en dat ik me er niet door moet laten beïnvloeden. Het voelde niet goed, maar we gingen door.”

Leven beteren

De maanden die volgen, zijn als een waas aan Corrinda voorbij gegaan. “We sliepen met z’n vieren bij mijn moeder op zolder en de kinderen zagen hun vader om het weekend. Waar Reinier in het begin heel boos was, sloeg dit vrij snel om. Hij leek zijn leven te willen beteren, hij stopte met drinken en stortte zich op een cursus technisch tekenen. Achteraf denk ik dat hij hoopte dat ik de scheiding alsnog zou stoppen en dat alles goed zou komen.”

Verwoestend nieuws

Toch zet Corrinda de scheiding door. “In het begin vond ik het verschrikkelijk, maar na een paar maanden begon ik mij weer mezelf te voelen. Mijn plezier in het leven en vertrouwen in mezelf kwamen terug. Ik was trots op mezelf, hoe ik het alleen wist te redden met drie kinderen.” Maar dan krijgt Corrinda verwoestend nieuws…

Opgehangen in de slaapkamer

Ik zat in mijn nieuwe appartement op de bank, toen er werd aangebeld. De politie stond voor de deur. “Mevrouw, mogen we even binnenkomen. We hebben heel vervelend nieuws.” Eerst dacht Corrinda dat er iets met haar moeder aan de hand was, maar het bleek om Reinier te gaan. “Hij heeft zich in zijn slaapkamer opgehangen en is door de politie gevonden nadat hij al een paar dagen niet op zijn werk was komen opdagen.”

Afscheidsbrief

Uit het gesprek met de politie blijkt dat Reinier een afscheidsbrief heeft geschreven waarin hij vertelt al heel lang ongelukkig te zijn. “Ook schreef hij dat de scheiding, de schaamte en de eenzaamheid hem ertoe hebben aangezet er een einde aan te maken. Ik begreep er niks van… Het leek zo goed met hem te gaan en ik gunde hem ook het geluk. Helaas bleek het tegenovergestelde werkelijkheid.”

Schuldgevoel

Tegen de kinderen vertellen dat hun vader er niet meer is, vond Corrinda het aller moeilijkste wat ze ooit heeft moeten doen. “Het is nu twee jaar geleden en ik merk dat de kinderen nog steeds niet zichzelf zijn. Ergens ben ik bang dat ze dit nooit meer zullen worden. Ik voel me zo schuldig, vaak heb ik het gevoel dat het mijn schuld is dat ze zonder vader moeten opgroeien. Als ik bij hem was gebleven was dit misschien nooit gebeurd.”

Weduwe 

Corrinda bezoekt elke week een psycholoog om te praten. “Hoeveel gesprekken ik ook voer, het schuldgevoel gaat maar niet weg. De gesprekken helpen mij wel mijn weg te vinden als weduwe. Want ook al waren we gescheiden, ik voel me een weduwe. De vader van mijn kinderen is dood en hij komt nooit meer terug. Daar moet ik de rest van mijn leven mee leven.”

Op respectvolle wijze meepraten over dit verhaal? Dat kan in de reacties onder dit artikel. 

2 reacties

S. -

Alsof ik het zelf geschreven heb. Zo verschrikkelijk dat er nog meer mensen zich voelen zoals ik.overmorgen 1 jaar geleden.

Heidie -

Wat een rotte situatie. Ik vind het knap dat je hem niet de schuld geeft want eigenlijk als je objectief kijkt, is het door zijn gedrag, zover gekomen. Jij hebt terecht dat gedrag niet geaccepteerd. Ik denk dat bijna alle vrouwen wel hadden willen scheiden.
Ik kan wel begrijpen dat je je schuldig voelt maar dat ben je toch echt niet. Zou jij vinden dat een andere vrouw in dezelfde situatie er schuld aan had? Nee toch? Dan moet je jezelf ook niet zo veroordelen.

Reageer ook