Een tijd geleden schreven wij een artikel met 5 redenen waarom je je kind nooit een corrigerende tik zou moeten geven. Kinderen die wel corrigerende tikken krijgen worden later agressiever, voelen zich minder veilig bij hun ouders, leren niet dat je niet mag slaan en kan ervoor zorgen dat het kind minder presteert gedurende de rest van zijn/haar leven. En toch zijn er nog veel ouders die het wél doen. Ook Nikita, moeder van Lars (10) en een Ella (8).
Onder de Facebookpost naar het artikel over corrigerende tikken, reageerden veel ouders dit nooit te doen bij hun kind. De 35 jarige Nikita is één van de weinige moeders die openlijk toegaf dit wél te doen. Ze kreeg een enorme bak kritiek over zich heen, maar wil graag haar verhaal doen.
Corrigerende tik als laatste redmiddel
“Ik kan me goed voorstellen dat mensen mij openlijk aanvallen voor het feit dat ik mijn kinderen soms een corrigerende tik geef. Maar, heel eerlijk? Ik geloof er helemaal niks van dat zij dit zelf niet ooit een keer hebben gedaan, of misschien zelfs nu ook nog wel doen. Voor mij (en ik weet voor sommige andere ouders ook) is het soms het laatste redmiddel.”
“Mijn kinderen zijn 10 en 8 jaar oud. Mijn man en ik zijn toen ik zwanger was van Ella uit elkaar gegaan. Hij is toen voor zijn werk naar China verhuisd en ziet de kinderen hierdoor nauwelijks. De opvoeding doe ik alleen en dat is niet makkelijk. Vooral met Lars heb ik vaak problemen. Lars luistert vaak slecht en kan enorm tegen mij tekeer gaan als hij zijn zin niet krijgt. Ik heb alles geprobeerd, van het geven van time-outs op zijn slaapkamer, tot het inhouden van zijn zakgeld. Niets werk. Soms gaat hij zo door het lint en wordt hij zo agressief, dat ik heb een corrigerende tik geef. Natuurlijk sla ik hem niet hard, maar voelen mag hij het wel. Hij stopt dan meteen. Ella is een stuk makkelijker, maar ook haar heb ik een keer een corrigerende tik moeten geven. Ook bij haar doe ik dit natuurlijk niet hard, maar door deze tik weet ze dat ze écht te ver gaat. Het werkt. ”
Geen mishandeling
“Natuurlijk vind ik het niet leuk om mijn kinderen af en toe een tik te geven. Ik voel me er achteraf enorm rot over. Maar soms voel ik me zo machteloos en weet ik niet hoe ik ze moet laten stoppen. Inmiddels weten ze precies dat als ze niet willen luisteren, ze maar moeten voelen. Hierdoor gedragen ze zich een stuk beter en dat is voor iedereen fijn.”
“Van een aantal moeders bij mijn kinderen uit de klas, weet ik dat ze het ook doen. Het geven van een tik is geen kindermishandeling, het is een opvoedmiddel. Nogmaals: ik sla ze natuurlijk niet hard. Het doet misschien even pijn, maar twee minuten later voelen ze er niks meer van. Ik hou van mijn kinderen en ze mishandelen zou ik nooit doen.”
Hoe denk jij over het even van een corrigerende tik?
Geef/gaf jij je kinderen ooit een corrigerende tik? Waarom wel of waarom juist niet? Praat met ons mee in de comments onder dit artikel.
Natasja -
Tsja, niet trots op, maar ik heb m’n zoon ook wel een aantal keer een tik moeten geven helaas. Je kan het afkeuren, maar als je zoontje witheet ziet en je 10 a 20 keer al een mep hebt moeten incasseren moet je toch grenzen aangeven. Ik zie het als laatste redmiddel wanneer alle goedbedoelde adviezen van de supernanny niet werken, niet elk kind luistert daar braaf naar helaas.
Nu ik weet dat m’n zoontje autisme/adhd heeft, is het gelukkig nooit meer voorgekomen dat een tik nodig was doordat je een stuk beter weet gaandeweg hoe je met elkaar omgaat, maar ik zal niet keihard oordelen over anderen ook.