Ja, misschien is Carla wel een beetje een moeders kindje. Haar ouders kregen haar op late leeftijd dus ze was enorm gewenst maar haar ouders waren ook uiterst bezorgd. Inmiddels is Carla 41, houdt veel van haar ouders maar er is iets dat haar mateloos irriteert. ‘Mijn moeder zit steeds overal aan.’
Ik ben hun cadeautje
Carla is dol op haar ouders. “Ik ben dus 41 en heb gelukkig allebei mijn ouders, die op leeftijd zijn, nog. We hebben altijd een goede band gehad niet in de laatste plaats omdat ik enig kind ben. Soms als ik erop terug kijk ben ik misschien wel veel te beschermd opgevoed. Mijn moeder heeft altijd te horen gekregen dat ze geen kinderen kon krijgen terwijl dat wel haar grootste wens was. Je snapt dat toen ze zwanger was van mij, ze haar geluk niet op kon. En dat ze haar kostbaarste bezit, ik dus, nooit meer wilde kwijtraken.”
Mijn moeder is mijn bestie
Ze geeft toe dat die bezorgdheid van haar ouders haar verstikte. “Ze waren zuinig op me en wilde me behoeden voor al het kwaad. Ook was mijn moeder mijn beste vriendin. Ik had wel van school vriendinnetjes, maar het liefst was ik thuis. Het heeft ook heel lang geduurd voordat ik een relatie kreeg en ik vermoed dat dat ook deels kwam door mijn opvoeding.” Inmiddels heeft Carla een vriend. “Piet en ik kennen elkaar nu twee jaar en vonden elkaar op een datingsite. Een kinderwens heb ik nooit gehad en toen ik Piet ontmoette heb ik even getwijfeld maar omdat Piet ook die wens niet had, hebben we besloten voor elkaar te gaan.”
Lekker met Piet naar antiekbeurzen
In plaats van een kind opvoeden, doen Carla en Piet leuke dingen samen. “Piet houdt van antiek dus regelmatig bezoeken we beurzen. Alleen het kijken is al een feestje en als Piet ook echt iets koopt is het helemaal fantastisch.” Inmiddels woont Carla bij Piet en ze hebben het goed. Haar ouders komen regelmatig even langs want ze hebben het best moeilijk met het feit dat hun dochter uit huis is gegaan. “Ja, toen ik papa en mama vertelde dat ik bij Piet ging wonen, zag ik de tranen in hun ogen staan. Maar ja, ik kan toch niet altijd maar bij mijn ouders wonen? Dat lijkt me niet helemaal gezond. Tuurlijk vond ik het ook best moeilijk om mijn ouderlijk huis te verlaten, maar bij Piet wonen is heerlijk. We hebben het goed samen.”
Waarom zit ze overal aan?
Piet kan het goed vinden met de ouders van zijn nieuwe liefde. “De klik tussen Piet en mijn ouders is prima. Mijn vader is ook liefhebber van antiek maar heeft alleen het geld er niet voor over. Dat ze regelmatig een bak koffie bij ons komen drinken, vindt Piet geen probleem.” Wat hij wel een probleem vindt, is dat Carla’s moeder overal aanzit als ze op bezoek is. “Dat stoort mij ook mateloos. Mijn moeder komt binnen en doet net of ze thuis is. Enerzijds fijn, maar het is net iets te vrijpostig. Ze pakt alles op en raakt zo veel mogelijk aan. Ze steekt haar vinger in de plantenpot om te kijken of de plant niet te droog is en ze hangt schilderijen recht. Eerst had ik het niet in de gaten, maar toen Piet me erop wees, viel het me ook op.”
Nee mam, niet aanraken!
Het lastige is, is dat Carla’s moeder ook aan het antiek van Piet zit. Zo raakte ze laatst een heel oud, fragiel beeldje op waarvoor Piet veel geld had neergelegd. “Piet kreeg zo ongeveer een hartverzakking en ik vroeg mijn moeder er niet aan te komen omdat het een kwetsbaar stukje antiek is. De keer erop raakte ze weer iets anders aan en we hebben nu al een paar keer gevraagd of ze dat niet wil doen maar de verleiding om onze spullen aan te raken is kennelijk erg groot.
Je moet er wat van zeggen
Inmiddels vreest Piet elk bezoek van haar ouders. “Piet zegt dat het lijkt alsof haar moeder mij als eigendom ziet en dus ook mijn spullen en die van Piet. En ik denk dat hij daar inderdaad een punt heeft, want zo komt het allemaal wel over. Nu wil Piet dat ik met mijn ouders ga praten en ze met klem ga verzoeken de spullen niet meer aan te raken. Ik vind dit echt wel heel erg. Ik houd van mijn ouders maar snap dat ze soms wel grenzen overgaan. Wat kan ik doen?”
Wat kan Carla doen? Haar ouders niet meer in haar huis laten? Boos worden? Alleen nog maar bij haar ouders op bezoek gaan? Wat raad jij Carla aan en ken jij mensen die ook de neiging hebben om je spullen aan te raken? Praat mee in de comments onder dit artikel.
Foto door Kindel Media via Pexels
omk -
Eerlijk gezegd klinkt het alsof er maar bar weinig in dat huis van Carla is.
“als Piet iets koopt..” “Mn moeder zit aan het antiek van Piet”. Waar is het “ons” en “wij”?
Prima dat ze willen dat moeder van de spullen van Piet afblijft, maar ergens vind ik het ook wel sneu voor deze dame dat ze van een moederskindje rechtstreeks gegaan is naar bij iemand inwonen waar het grootste gedeelte van de spullen en meubels weer niet van haar zijn.
(In ieder geval, de tekst suggeert sterk dat ze nooit op zichzelf heeft gewoond)
Maar ze mag wel de strijd gaan voeren. Ergens begijpelijk, omdat het háár moeder is, die ineens een nieuwe factor is.
Heeft nooit op haar zelf gewoond, nooit echt haar éigen spullen en ruimte gehad. Dan zal ze haar eigen identiteit snel moeten vinden, voordat ze huisvrouw van het huis en de spullen “van Piet” wordt. Ik hoop dat ze snel verhuizen naar een woning van hen sámen.
Ik zal niet teveel filosoferen, maar als ze met 41 pas de drang kreeg om haar vleugels uit te slaan, snap ik ergens ook wel dat haar ouders overmatig beschermend zijn. Het lijkt me in ieder geval sterk dat het puur aan haar ouders heeft gelegen dat ze nooit uit huis is gegaan. Misschien waren zij inderdaad erg aan haar gehecht, maar ze vond het zelf blijkbaar ook prima om tot 41 in de positie als kind te blijven.