Carine valt vijf jaar gelden als een blok voor haar baas Jim bij het restaurant waar ze werkt. “We hebben het een jaar lang geheim gehouden omdat we eerst wilden uitzoeken of het wel echt zou werken tussen ons. Hoe het ons is gelukt weet ik niet, maar iedereen was ongelofelijk verbaasd toen we vertelden dat we een stelletje waren. Heerlijk om eindelijk ons geheim te mogen vertellen! We zijn toen ook meteen gaan samenwonen en zijn nog steeds hartstikke verliefd.”
Mijn schoonouders
Jim en Carine wonen nu vier jaar samen en overwegen zelfs de volgende stap. “Ik ben 31 en Jim is 35 jaar oud. Steeds vaker hebben we het over kindjes en het kopen van een huis buiten de stad. Dat is spannend, maar leuk. Jim is de man van mijn dromen en er is niemand met wie ik dit liever wil dan met hem. Er is alleen één probleem: ik heb helemaal niets met mijn schoonouders…”
Hier vinden ze iets van
Jim komt uit een echt arbeidersgezin. “Zijn ouders werkten hard en kregen slecht betaald. De moeder van Jim werkte als schoonmaakhulp en zijn vader stond jarenlang aan de lopende band in een fabriek. Een enorm contrast met het gezin waar ik uit kom: mijn vader was directeur bij een groot bedrijf en mijn moeder bleef thuis bij de kinderen. Altijd als ik bij Jim thuis kom, heb ik het gevoel dat ze hier iets van vinden.”
Uren op staan zwoegen
De moeder van Jim doet op haar eigen manier vriendelijk, maar zegt vaak dingen die onbewust heel onaardig overkomen. “Toen ze voor het eerst in ons nieuwe huisje kwamen eten, vroeg ze aan mij of ik dit gerecht ‘voor het eerst had gemaakt’. Nou lekker aardig. Het was een lasagne waar ik uren op had staan zwoegen. Een gerecht waarvan mijn vriendinnen en Jim telkens vragen of ik het maak. Bij haar kon er geen complimentje vanaf. En toch stoort dat me minder dan hoe de vader van Jim tegen me doet…”
Compleet irrelevant
Jim zijn vader is een hele stille man. “Ik vind hem altijd erg ongeïnteresseerd en ronduit onaardig. Als Jim en ik op de koffie komen kan hij gewoon twee uur lang niets tegen mij zeggen of aan mij vragen. Geen ‘hoe gaat het met je’ of ‘gaat het lekker op je werk’. Helemaal niets. Aan Jim stelt hij dit soort vragen wel, maar mijn leven lijkt er voor hem compleet irrelevant.”
Steeds verkeerd
Iets waar Carine misschien nog wel het meest van baalt, is dat dat haar schoonvader haar naam steeds verkeerd zegt. “Ik heet Carine, inderdaad geen alledaagse naam. Maar zo heel moeilijk is hij nou ook niet toch? De vader van Jim heeft er na vijf jaar nog steeds moeite mee en noemt mij steevast ‘Katrien’. Ik begrijp dat dit in het begin kan gebeuren. Maar na VIJF jaar?!”
Warm en hartelijk
Jim baalt enorm van hoe zijn ouders tegen Carine doen. “Hij heeft het al vaak met ze besproken, maar het wil maar niet landen. Soms vertelt hij tegen zijn ouders hoe de dingen gaan als hij bij mijn ouders is. ‘De ouders van Carine ontvangen ons warm en hartelijk. Haar moeder haalt ons lievelingseten in huis en ze tonen veel interesse. We komen daar in een warm bad terecht en ik voel me heel welkom. Door jullie houding voelt Carine dat zich in ons gezin helemaal niet. Kunnen jullie niet wat meer je best doen?’, vraagt hij dan.”
Altijd maar die verkeerde naam
Elke keer als Jim het bespreekbaar maakt, zie ik dat zijn moeder het heel erg vindt en enorm haar best doet om hartelijker over te komen. “Dat waardeer ik. Maar de vader van Jim kán het gewoon niet opbrengen om mij vriendelijk te ontvangen en interesse in mij te tonen. En als hij dan al iets tegen me zegt, gebruikt hij de verkeerde naam. ‘Katrien, kan jij even helpen met de tafel afruimen?’ of ‘vergeet je niet weer je paraplu, Katrien?’.”
Mijn plan
Carine is van plan om haar schoonvader vanaf nu te negeren wanneer hij de verkeerde naam gebruikt. “Dat vindt Jim niet leuk. Hij zegt dat zijn vader heus zijn best doet, maar dat dit nou eenmaal is hoe hij is. ‘Ik wil best nog een keer met hem gaan praten, maar je gaat hem niet negeren. Hij heeft altijd keihard gewerkt om voor mij te zorgen en dat verdient hij niet’, zegt hij dan. Ik begrijp zijn punt, maar ik wil niet langer zo behandeld worden. Wat moet ik doen?”
Bovenste afbeelding: Yuvraj Singh via Unsplash
Christine -
Dit is zo herkenbaar. Maar mijn schoonvader heeft overduidelijk trekjes van autisme. Zou het ook zo kunnen zijn bij jouw schoonvader? Het is geen excuus voor hoe jij je voelt. Maar voor sommige autisten zijn sociale interacties wat ingewikkelder en ook automatiseren (zoals namen onthouden) gaat soms zo anders dat fouten er lastig uit te krijgen zijn. Hoe dan ook, jij en Jim zijn samen verantwoordelijk voor jullie gezin. Dus hopelijk geeft dat ook troost. Het hoeft niet te gaan zoals je zou willen, maar het mag gaan zoals past bij jullie situatie.