Soraya: “Ik wil helemaal niet op het huis van de buren passen!”

Ze wordt er een beetje moe van, dat iedereen altijd maar een beroep op haar doet. Vooral de buren van Soroya hebben er een handje van om haar continu voor hun karretje te spannen. “Echt zo vervelend. Je geeft ze een vinger en ze pakken je hele hand.”

Ben er toch gaan wonen

Drie jaar geleden verhuisde Soroya naar haar nieuwe woning. Aanvankelijk was het de bedoeling dat ze er zou gaan samenwonen met haar vriend Max, maar vlak voordat het verhuisbedrijf voor de deur zou staan, had Max de allesverpletterende mededeling dat hij toch niet heel zeker van hun relatie was en het niet zag om te gaan samenwonen. “Dat kwam als donderslag bij heldere hemel; ik had niet zien aankomen dat Max er niet lekker inzat. Hoewel mijn wereld instortte ben ik blij dat ik toch heb doorgezet en ben verhuisd naar de woning die we samen uitzochten.”

Twee lieve katers

Natuurlijk was het een hele toestand en het hing er nog maar om of Soraya het huis alleen kon financieren. “Gelukkig hielpen mijn ouders en mijn zusje me een handje en dankzij hen is het me gelukt. Ik ben zo gelukkig in het huis. In het begin miste ik Max verschrikkelijk, maar achteraf zag ik ook wel in dat we niet echt goed bij elkaar pasten. Ik heb twee katers in huis genomen en we hebben het uitstekend naar onze zin met z’n drietjes.”

Heerlijke buurt

De straat waarin Soraya is komen wonen, is een rustige. “Tot een aantal jaar terug was dit een heel kinderrijke buurt, maar de meeste kinderen zijn al uitgevlogen. Ik woon er heerlijk rustig, heb een prachtige tuin en het centrum is op fietsafstand.” De rustige buurt waarin Soraya woont is een verademing voor haar. “Ik ben best een heel druk persoon. Ik ben, doe en heb het altijd druk. Dus ja, het is heerlijk als ik thuis even niets meer hoef.”

De buren aan de rechterkant hebben haar kortgeleden gevraagd of ze op het huis wil passen als ze op vakantie zijn. “Marian belde aan en vroeg mij of ik hun huis wil verzorgen als zij vier weken naar Bonaire gaan. Ze overviel me eigenlijk een beetje en omdat ik overdonderd was, heb ik gezegd dat het prima is, dat ik wel op hun huis wil passen. Marian omhelsde me nog net niet, maar wat was ze blij.”

Ik krijg er stress van

Nu de dag dat de buren op vakantie gaan nadert, begint Soraya nerveus te worden. “Ik heb eigenlijk helemaal geen zin om het huis van mijn buren in de gaten te houden als zij lekker op het strand vakantie vieren. Ik krijg er gewoon stress van. Gister belde Marian bij me aan of ik met haar mee wilde lopen zodat ze kon uitleggen wat er wordt verlangd van de huisoppasser. Man, ze had een hele lijst. Twee keer op een dag moet ik de post checken; omdat de postbode heel onregelmatig komt, wil ze dat ik dat twee keer per dag doe omdat ze bang is dat ze anders belangrijke post mist. De buren hebben een buiten- én een binnen brievenbus die ik dus tweemaal daags moet checken. Dat ze überhaupt nog post krijgen; ik ontvang nauwelijks meer brieven of andere post.”

O god die planten!

Daarnaast heeft buuf Marian groene vingers en staat haar hele huis vol planten. “Planten zijn haar hobby en ze stekt er lustig op los. Ik ben best even onderweg met mijn gietertje, want het zijn echt veel planten. Omdat ik niet zo heel goed met planten ben, vind ik het best spannend om die van Marian te verzorgen. Als ze maar in leven blijven, dan ben ik al heel blij.” Op het lijstje van Marian staat verder: de schoonmaakster op woensdagochtend binnenlaten, op verschillende avonden de kliko’s buiten zetten en elke dag de konijnen te eten en te drinken geven. Het hok van de konijnen moet daarnaast ook wekelijks worden schoongemaakt. En Soraya heeft er eigenlijk helemaal geen tijd voor. “Ik werk bijna fulltime en heb al moeite om mijn eigen huishouden draaiende te houden, laat staan dat ik het huis van de buren er ook nog voor vier weken erbij cadeau krijg.”

Kan ik er nog onderuit?

Nou simpel toch, dan zegt Soraya het toch af? Dan kunnen de buren op zoek naar een andere huisoppasser. “Ja, ik heb overwogen om Marian te bellen en haar te zeggen dat ik het toch niet doe, maar dat durf ik niet te zeggen. Ik heb nu al toegezegd dat ik op hun huis pas en ze kunnen nooit een ander vinden op zo’n korte termijn, denk ik.” De hoeveelheid taken die Marian Soraya geeft, zorgt voor vette stress bij Soraya. “Als perfectionist wil je altijd alles goeddoen, dus op het huis van Marian en Ed passen neem ik uiterst serieus. Maar ik heb me verslikt in de hoeveelheid werk die er gaat inzitten. Naast werken, sport ik twee avonden in de week en elke donderdagavond eet ik bij mijn ouders en kom ik laat pas thuis.”

Nog meer taken

Marian blijft Soraya maar bestoken met taken. “En dan zegt ze er wel bij: ‘lieverd als het je te veel wordt: gewoon zeggen, he. Vind ik helemaal niet erg’. Maar ik weet dat ze het wél erg vindt. Waarom kan haar broer niet op het huis passen? Ik heb het zo geregeld dat ik als ik met vakantie ga, mijn zusje in huis komt. Zij vindt het heerlijk om een paar weken in mijn huis te zijn samen met de katten. Super veilig idee ook dat er iemand echt in huis woont als ik afwezig ben. Waarom doen Marian en Ed dat ook niet? Dan hoeven ze ook niet bij mij aan te kloppen. Dat zou me zoveel stress schelen.”

Soroya maakt zich echt een beetje zorgen en wil eigenlijk van het op het huis van de buren passen af. “Mijn zusje vindt dat ik het niet kan maken om nu nog af te zeggen: hoe vinden Marian en Ed zo snel weer een nieuwe oppasser? Vier weken, waar hebben we het over, vindt mijn zusje. Ik vind het een superlange periode en een aanslag op mijn vrije tijd. Maar ik weet niet hoe ik er onderuit kan komen.”

Ik heb nee gezegd

Terwijl Soraya nog hard nadenkt over een excuus om niet op het huis van Marian en Ed te hoeven passen, hebben de nieuwe buren die aan de andere kant van haar zijn komen wonen, haar gevraagd of ze op hun huis wil passen. “Dat geloof je toch niet? Pauline en Ernst belden laatst aan om zich voor te stellen en gelijk te vragen of ik op hun huis wil passen als ze op vakantie gaan. En wat denk je wat? Ik heb nee gezegd. De stressvlekken schieten in mijn nek als ik er alleen al aan denk dat ik twee huizen in de zomer moet verzorgen. Die verantwoordelijkheid kan ik helemaal niet aan. Wil ik ook niet.”

Slapeloze nachten

De nieuwe buren zijn gepikeerd en groeten Soraya nu niet meer. “Ja, dat steekt me wel maar ik kan er ook niets aan doen. Gelukkig heb ik mijn buren niet nodig als huisoppasser en komt mijn zusje lekker bij mij in huis als ik er niet ben. Het is naar dat de band met mijn nieuwe buren al gelijk heel stroef is, de toon is gezet en mijn zusje vindt dat ik mijn excuses moet maken en alsnog op hun huis moet passen. Geen denken aan, ik krijg al slapeloze nachten van het idee dat ik voor twee woningen van anderen moet zorgen. Ik hoop dat ik volgend jaar tegen Marian en Ed kan zeggen dat ik het niet meer doe, want ik heb er gewoon echt geen zin in.”

Wat vind jij? Op het huis van je buren passen, daar denk je niet eens overna, dat doe je gewoon! Of vind jij dat er tegenwoordig ook van alles van je wordt gevraagd, waarin je eigenlijk helemaal geen zin in hebt? Wat doe jij als de buren je vragen om een week of vier op hun huis te passen? Durf je nee te zeggen als het niet uitkomt? Of voel je je toch min of meer verplicht om het wel te doen terwijl je er echt helemaal geen zin in hebt? Praat mee in de comments onder dit artikel, we zijn heel benieuwd!

Afbeelding: Freepik