fb
Damespraatjes Damespraatjes

Annet: “Ze willen dat ik meega op skivakantie om op te passen”

Willen dat ik meega op skivakantie om op te passen

Annet voelde zich trots en vereerd toen haar schoondochter Joan haar vorig jaar meevroeg op wintersport. “Ik ben daar niet mee opgegroeid en we zijn vroeger nooit met onze kinderen gaan skiën. Dit is iets wat ze op de middelbare school voor het eerst zijn gaan doen met vriendjes. Toch ben ik door alle verhalen altijd wel benieuwd naar geweest, en ik twijfelde dan ook geen moment toen Joan vroeg of ik mee wilde. Maar heel eerlijk, het was voor mij nogal een domper…”

Blij met haar

De relatie tussen Joan en Annet is goed en ze prijst zichzelf gelukkig met haar als schoondochter. “Ze is lief voor mijn zoon Bas en ze is een geweldige moeder voor Sofie (3 jaar) en Louis (2 jaar). Ik heb geen vaste oppasdag, maar ik ga vaak voor de gezelligheid langs. Joan en ik drinken dan koffie en we kletsen bij over haar werk, de kinderen en waar ik me mee bezig houd. Ze is een schat en ik ben blij om haar in mijn leven te hebben.”

Paar uurtjes oppassen

Annet zei vorig jaar dan ook volmondig ‘ja’ toen Joan voorstelde dat Annet mee kon op de wintersport. “Ze hadden een groot chalet gehuurd en ik kon er prima bij. Overdag wilden zij skiën en ’s avonds konden we gezellig samen eten. Ook zou het makkelijk zijn als ik mee ging; dan kon ik een paar uurtjes op Sofie en Louis passen als Joan en Bas een paar uur wilden skiën. Het klonk allemaal als een goed plan. Maar toen we eenmaal in Zwitserland waren, was het een stuk minder leuk dan gehoopt.”

Viel tegen

Het begon er al mee dat het chalet een stuk kleiner was dan gedacht. “Op de foto’s leek het lekker ruim, maar het was gewoon hartstikke klein. Ach, we zijn familie en aan elkaar gewend, dacht ik nog. ‘En natuurlijk zijn we vooral lekker buiten’, zeiden we tegen elkaar. Maar juist dat buiten zijn viel vies tegen. Joan en Bas zijn heerlijk buiten geweest, maar ik heb de hele week binnen op de piepkleine bank van het chalet gezeten.”

Heel lang

De ‘paar uurtjes skiën’ waar Bas en Joan het voor de vakantie over hadden, bleken zo goed als hele dagen. “Ze moesten een eind rijden naar de gondel en dan nog naar boven. Voor ze goed en wel op de ski’s stonden, waren ze een uur verder. Om een beetje van de sneeuw en de bergen te kunnen genieten, waren ze dus van 9:00 tot 15:00 uur op pad. En dat is best lang als je op twee kleine kinderen moet passen.”

Telde de uren af

Annet probeerde er het beste van te maken, maar eigenlijk voelde ze zich eenzaam en niet op haar gemak. “Ik was alleen maar bezig met verzorgen, hapjes maken, luiers verschonen, kinderen op bed leggen en kleren verwisselen. Naar buiten gaan was een ramp. Het chalet lag aan een drukke weg en lekker een stuk wandelen was er ook niet bij met die kleintjes. Ik heb er binnen het beste van proberen te maken, maar ik telde de uren af totdat Joan en Bas terugkwamen. Ik nam me voor dit niet meer zo te doen.”

Goede vrede bewaard

Hoewel Annet dus niet echt een gevoel van vakantie heeft gehad, wil ze niet dat Joan en Bas dit merken. “Ze werken zo hard en ik was allang blij dat zij even rust hadden. Het was echt geen vakantie voor mij, maar als ik de foto’s van die twee op de berg zag, leefde ik weer op. Ik heb de goede vrede bewaard en gezegd dat ik het ook een fijne vakantie vond. Maar heel eerlijk? Ik heb me enorm opgesloten gevoeld.”

Weer mee

Het probleem doet zich nu voor dat Joan en Bas Annet weer hebben gevraagd om mee te gaan op wintersport. “Ze hebben dit keer een groter huis gehuurd, waar volgens hen meer wandelmogelijkheden zijn. Maar ik heb er eigenlijk gewoon geen zin in. De enige reden waarom ze mij meenemen is zodat ik op de kinderen kan passen als zij gaan skiën. En daar voel ik echt heel weinig voor. Toch durf ik het ook niet te weigeren. Ik weet hoeveel de wintersport voor Bas betekent en dan help ik graag mee. Ik zie alleen zó op tegen die dagen in het huisje. Hoe pak ik dit aan?”

Bovenste afbeelding: Unsplash+

Volg jij ons al?

Facebook Instagram Threads Twitter Pinterest TikTok Newsletter

4 reacties

Joris -

Tja, als je je grenzen niet aan durft te geven, moet je ook niet gepikeerd zijn dat ze overschreden worden. Ze gaat dan liever niet mee, maar dan zal ze toch ook een reden op moeten geven? Dat is in elk geval hoe ik het ken; nee ik ga niet mee, want….

Lize -

Hi Joris, ik begrijp je standpunt. Maar er zijn nu eenmaal mensen die andere mensen graag pleasen uit angst voor afwijzing. Openheid van zaken is uiterst belangrijk. Maar jammergenoeg is de angst voor afwijzing soms groter dan de moed om open kaart te spelen.

Joris -

Allemachtig wat maken mensen het zichzelf soms zo overbodig moeilijk. Nu ook weer. Geef aan wat je objectief hebt ervaren de vorige keer en welke verwachtingen je hebt van een eventuele volgende keer. Is dat niet bespreekbaar, dan ga je niet mee. Opgelost.

Sanderien van Mul -

‘Joan en Bas, verleden jaar heb ik alle dagen van de vakantie van 09.00 tot 15.00 uur op jullie kinderen gepast. Dat wil ik niet nog een keer doen. Ik waardeer het dat jullie me mee vragen, maar jullie moeten je er wel bewust van zijn dat ik NIET, ik herhaal NIET, elke dag op de kinderen pas.’
Klaar. Zijn ze beledigd? Weet je meteen dat je inderdaad als oppas bent ‘ingehuurd’. Beloven ze je dat je niet op de kinderen hoeft te passen maar verloopt deze vakantie hetzelfde als de vorige? Dan is het voorgoed afgelopen en klaar en ga je nooit meer met ze mee.

Reageer ook