Josje: “Ik durf geen nee te zeggen, dus doe ik het maar”

Een schattig meisje, dat was Josje toen ze klein was. En om ervoor te zorgen dat mensen haar aardig, schattig en leuk bleven vinden, deed ze wat ervan haar werd verwacht. Inmiddels is Josje een volwassen vrouw en voedt in haar eentje een tweeling op. Nee-zeggen durft ze niet. “Dus doe ik steeds maar weer braaf wat er aan me wordt gevraagd.”

Ik vind ruzie akelig

Een heuse pleaser, dat is ze en dat weet Josje zelf ook wel. “Ik ga de confrontatie niet aan, ik vind ruzie heel akelig en dus slik ik liever mijn eigen wensen in dan dat ik het risico loop dat iemand boos op me is.” Op school was ze een allemansvriend en een verbinder. Echt een uitgesproken mening had ze niet en dat vond ze ook helemaal niet erg. “Soms word ik zo moe van al die mensen die te pas en te onpas hun mening maar willen ventileren. Laat het toch gaan, denk ik dan. Van discussies houd ik niet, dus ik zal de ander vrij snel gelijk geven ook al deel ik zijn mening niet.”

Heel onzeker

Naast dat Josje een pleaser is, is ze ook nog eens tamelijk onzeker. Over van alles. “Ik ben onzeker over mijn uiterlijk. Zit mijn haar niet heel stom? Draag ik wel de juiste kleding? Ik probeer me zo onopvallend mogelijk te kleden want als ik iets anders draag dan anders, krijg ik alleen maar commentaar en dat maakt me heel onzeker. Dus komt het erop neer dat ik als een saaie, grijze muis door het leven ga terwijl ik me niet zo voel. Maar om opmerkingen te voorkomen, doe ik het maar even zo.”

Daar ging mijn man

De vader van haar tweelingdochters verliet haar voor een andere vrouw en dat heeft Josje helemaal geen goed gedaan. “Hij kende haar van de sportclub en ondanks dat ze wist dat Gert mij was getrouwd heeft ze willens en wetens ons huwelijk kapot gemaakt en is ze er met mijn man vandoor gegaan. Mijn dochtertjes zien haar vader amper omdat de nieuwe vrouw van Gert niet van kinderen houdt. En het erge is, misschien snap ik ook wel waarom Gert bij me is weggegaan: samen zijn met zo’n onzekere vrouw is natuurlijk ook niet echt heel leuk.”

Stel je niet zo aan

Vriendinnen vinden dat Josje zich niet zo moet aanstellen en zijn heel blij met haar als vriendin. “Na de scheiding stonden mijn vriendinnen voor me klaar. Ze kookten voor de tweeling en mij en regelmatig mochten de meisjes slapen bij een vriendin zodat ik even een paar dagen voor mezelf had. Dat waren de momenten dat ik over mezelf kon nadenken. Wat deed mijn gedrag met anderen? Wat wilde ik uitstralen, wie wilde ik zijn? Het waren vragen die ik mezelf nooit had gesteld, omdat ik altijd deed wat anderen van me verwachtten.”

Bel Josje maar joh

Dus maakte haar omgeving goed gebruik van Josje. “Gebruik ja, misbruik gaat misschien iets te ver hoewel ik soms aan twijfel. Want als er ergens een feestje gegeven moest worden, werd ik gebeld: Gert en ik hadden samen een groot huis met een tuin en een zwembad. Als een vriendin jarig was, werd mij gevraagd of ik het gezamenlijke cadeau wilde regelen want ‘daar was ik zo goed in’. Hield in dat ik een whatsappgroepje moest aanmaken en iedereen achter zijn kont aan moest zitten om de bijdragen voor het cadeau binnen te krijgen. In de tijd dat Gert en ik nog samen waren, kon ik talloze keren opdraven als taxichauffeur naar en van Schiphol. Ging er weer een vriendin bij nacht en ontij op vakantie, belde ze mij of ik ze alsjeblieft kon brengen. Om twee uur ’s nachts. Natuurlijk zei ik geen nee, in plaats daarvan antwoordde ik dat het geen enkel probleem was.”

Mij niet bellen

Het geen nee durven zeggen wordt Josje zat. Het breekt haar op, voldoen aan alle verzoeken breekt haar op. “Ik wil niet meer oud behang van een muur afstomen in het huis dat vrienden hebben gekocht. Zin om midden in de nacht een uitgelaten vriendin op het vliegtuig zetten heb ik niet meer. Iemand jarig of een trouwerij? Laat iemand anders het maar eens regelen. Mij niet bellen. Maar zo stellig en stoer ik het nu zeg, zo gaat het niet. Ik heb grote moeite om te zeggen dat ik iets liever niet wil. Bang dat mensen mij niet meer leuk vinden en dat ik word buitengesloten. Ik weet dat het zo niet kan doorgaan, want ik ga onderdoor aan de verzoeken van mijn omgeving.”

Wat? Zeg je nou nee?

Josje vraagt zich af hoe ze zich kan wapenen tegen alle vragen en verzoeken zonder dat ze alleen komt te staan. “Laatst vroeg een vriendin of ik even op haar kind kon passen. Normaal had ik gelijk ‘ja’ gezegd, maar mijn eigen dochters vroegen zoveel aandacht dat ik er niet nog een kindje bij kon hebben. Ik zei nee en vervolgens heeft die vriendin niets meer laten horen. En dat is nou precies waarvoor ik zo bang ben: dat ik niet leuk genoeg meer ben als ik zeg wat ik echt wil.”

Herkenbaar? Zeg jij ook overal ‘ja’ op terwijl je soms ‘nee’ bedoelt? Hoe ga je daarmee om? Heb je tips en tricks voor Josje? Deel ze in de comments onder dit artikel.

Afbeelding: engin akyurt via Unsplash