Volgende week vrijdag is het precies een jaar geleden dat de MH17 neerstortte. Er is geen mens in Nederland die niet weet waar hij was toen het verschrikkelijke nieuws bekend werd. Het verdriet was onmetelijk groot. Gezinnen die vanaf Schiphol nog vrolijke foto’s naar familie appte, wisten niet wat hen te wachten stond. De nieuwsstroom kwam langzaam op gang. Lichamen werden geborgen en naar Nederland getransporteerd om in de Korporaal van Oudheusdenkazerne in Hilversum te worden geïdentificeerd.
We zijn een jaar verder. Inmiddels is van de slachtoffers afscheid genomen. Zijn de huizen leeggehaald en verkocht. Wordt het dagelijkse leven weer opgepakt.
Komende week verschijnen er veel verhalen over de MH17, vooral interviews met nabestaanden. Want we willen allemaal weten hoe het hen is vergaan. Zo staat er deze week in de Margriet een interview met Cécile, de zus van Thérèse Brouwer. Thérèse was op weg naar Kuala Lumpur, samen met haar man en twee kinderen. Maar daar kwam het gezin nooit aan. Hun reis stopte op een veld vol zonnebloemen. Ze vertelt onder meer over het emotionele moment van het verkopen van het huis van haar zus. “Toen mijn man en kinderen al buiten waren, ben ik snel teruggelopen om het bed nog even aan te raken waarin Carlijn –het nichtje, red.- in de nacht van 16 op 17 juli lag te slapen”, vertelt Cécile aan Margriet. Thérèse had nog een zus: Hélène Brouwer.
Lisanne van Damespraatjes interviewde Hélène. Haar verhaal is, net als dat van andere nabestaanden, schrijnend. Nog steeds is het niet afgesloten, is het verdriet van hun 86-jarige moeder groot en mist ze haar zus, zwager en neefje en nichtje. “Een indrukwekkend en zeer emotioneel moment waren de vier kisten die naast elkaar in de Vituskerk in Hilversum stonden. Definitief en onomkeerbaar”, vertelt Hélène aan Damespraatjes.
Lees het complete interview volgende week op www.damespraatjes.nl
