Noor: “Ze is altijd jaloers op mijn relatie”

Sinds Noor drie jaar geleden haar vriend Tom leerde kennen, voelt ze zich gelukkiger dan ooit. Hij is lief, zorgzaam en staat altijd voor haar klaar. Maar wat haar verwondert en soms zelfs verdrietig maakt, is hoe haar beste vriendin Anna steeds vaker jaloerse opmerkingen maakt. “Ik dacht dat ze blij voor me zou zijn, maar in plaats daarvan lijkt het alsof mijn relatie ons uit elkaar drijft.”

Een diepe vriendschap

Noor en Anna zijn al sinds de middelbare school bevriend. “We deden alles samen. Uitgaan, vakanties plannen, avonden lang series kijken. We waren zó op elkaar ingespeeld dat niemand ons los van elkaar zag. Als iemand vroeg wie mijn beste vriendin was, hoefde ik niet na te denken: dat was Anna.” Toen Tom in haar leven kwam, veranderde er veel. “Natuurlijk zag ik Anna nog steeds, maar wel minder. Dat was logisch, dacht ik. Ik wilde ook tijd met Tom doorbrengen. Ik had verwacht dat Anna dat zou begrijpen, maar ik merkte al snel dat ze er moeite mee had.”

Kleine steken onder water

In het begin waren het kleine opmerkingen. “Dan zei ze: ‘Zo, ben je er weer eens?’ of: ‘Heb je Tom al los kunnen laten?’ Ik lachte het weg, maar eigenlijk deed het pijn. Ik voelde me schuldig, alsof ik moest kiezen tussen mijn relatie en mijn vriendschap.” Na verloop van tijd werden de steken onder water steeds duidelijker. “Toen Tom en ik samen op vakantie gingen naar Italië, zei Anna dat ik ‘alleen nog maar burgerlijk bezig was’. En toen Tom mij verraste met een weekendje weg, zei ze: ‘Je hebt echt geluk dat iemand zoveel geld aan jou wil uitgeven.’ Alsof het geen liefdevolle geste was, maar een wedstrijd.”

Altijd vergelijken

Wat Noor het meest stoort, is dat Anna alles lijkt te vergelijken. “Ze is single en zegt vaak dingen als: ‘Ik heb ook wel dates hoor, maar ik hoef geen vriend die me overal achtervolgt.’ Terwijl Tom me helemaal niet beperkt. Hij geeft me juist alle vrijheid. Maar Anna ziet dat niet. In haar ogen ben ik mijn zelfstandigheid kwijtgeraakt.” Op feestjes of etentjes komt het ook ter sprake. “Dan vraagt iemand hoe het met Tom en mij gaat, en voordat ik iets kan zeggen, zegt Anna: ‘Oh, die twee zijn zo’n klef stel, je zou er bijna misselijk van worden.’ Iedereen lacht dan, maar ik voel de ondertoon. Het is pijnlijk.”

Gesprekken zonder diepgang

Noor merkt dat hun gesprekken veranderd zijn. “Vroeger konden we uren praten over alles: school, dromen, angsten. Nu voelt het alsof elk gesprek uitloopt op iets negatiefs. Als ik vertel dat Tom en ik samen een huis willen kopen, reageert Anna met: ‘Lekker makkelijk als je alles op een presenteerblaadje krijgt.’ Terwijl ik daar net zo hard voor werk.” Zelf probeert Noor begrip te tonen. “Ik weet dat Anna het moeilijk vindt om alleen te zijn. Ze zegt vaak dat alle leuke mannen bezet zijn. Soms denk ik dat mijn relatie haar pijn doet, omdat het haar confronteert met haar eigen situatie. Maar ik wil niet dat ze mij daardoor minder gunt.”

Een confronterend gesprek

Na een avond uit waarop Anna weer meerdere keren nare opmerkingen maakte, besloot Noor het aan te kaarten. “Ik zei: ‘Anna, ik voel dat je jaloers bent. Waarom gun je mij dit geluk niet?’ Ze keek me verbaasd aan en ontkende. Ze zei dat ik alles veel te serieus nam en dat ze gewoon grapjes maakte. Maar voor mij voelde het helemaal niet als grapjes. Het voelde alsof ze onze vriendschap langzaam kapotmaakt.” Sinds dat gesprek is de sfeer nog stroever. “Ze belt me bijna niet meer. Als ik haar bel, doet ze kortaf of zegt ze dat ze druk is. En als we afspreken, voel ik dat er iets tussen ons in staat. Het is alsof ik haar kwijt aan het raken ben, en dat vind ik vreselijk.”

De steun van Tom

Gelukkig kan Noor er met Tom over praten. “Hij zegt dat ik me niet schuldig moet voelen. Dat echte vrienden blij zijn als jij gelukkig bent. Hij vindt dat Anna jaloers is en dat ik dat niet moet laten doordringen tot mijn hart. Maar het is moeilijk. Anna en ik waren zo close, ik wil haar niet zomaar opgeven.”

Het gemis

Wat Noor misschien nog wel het meest mist, is hoe het vroeger was. “Anna was degene die naast me stond tijdens moeilijke periodes. Toen mijn vader ziek werd, kwam ze elke dag langs. Toen ik mijn diploma haalde, zat ze luid te juichen in de zaal. Ze was mijn steun en toeverlaat. Dat diezelfde vriendin nu degene is die mijn geluk ondermijnt, voelt zo oneerlijk.”

Afbeelding: Freepik