Een rolletje plakband, een pak printerpapier, een pen. Nederlandse werknemers laten regelmatig spullen in hun tas glijden die eigendom van hun werkgever zijn. Onder het mom ‘hij heeft toch genoeg’ praten ze hun gedrag goed. Sam is het stadium van paperclips en lijmstiften allang voorbij en steelt al jaren geld. Veel geld.
Nu vijftien jaar werkt Sam (47) bij een bedrijf dat tweedehands auto’s verkoopt. Begonnen als medewerkster op de receptie nam ze vijf dagen per week de telefoon op, plande afspraken in en zorgde voor de lunch. Directeur Jan heeft al snel in de smiezen dat Sam meer in haar mars heeft en vraagt haar of ze zijn persoonlijke secretaresse wil worden. “Tijdens de crisisjaren floreerde ons bedrijf. Mensen hadden geen geld meer voor nieuwe auto’s maar wel voor een goede occasion. Jan kreeg het steeds drukker en op een dag vroeg hij me op zijn kantoor. Zenuwachtig schuifelde ik binnen. Jan is namelijk nors, een man van weinig woorden.” Stralend verliet Sam zijn kantoor. Fantastisch vond ze het dat hij haar had gevraagd zijn secretaresse te worden. Het hield in dat ze nauw met hem ging samenwerken en regelmatig vertrouwelijke informatie onder ogen zou krijgen. Ook zou ze een aantal boekhoudkundige taken op haar bord krijgen.
Kleine kluis
“Ik kwam erachter dat Jan best veel contant geld heeft. Dat wist ik niet, alle transacties die ik eerder zag waren in orde. Haar werkgever laat haar een kleine kluis zien waarin hij geld bewaard. Sam heeft toegang tot de kluis en regelmatig overhandigt haar werkgever haar een stapeltje bankbiljetten die ze daarin moet stoppen. Ze heeft al snel in de gaten dat Jan geen idee heeft hoeveel geld erin ligt. Ja bij benadering, maar niet precies. “Het begon met € 50. Ik pakte het briefje van het stapeltje en stopte het in mijn zak. Op dat moment had ik het echt heel hard nodig, omdat mijn man al een tijdje zonder werk zit en we een behoorlijk uitbundig uitgavenpatroon hebben. Mijn hart zat in mijn keel. Ik wachtte de dagen daarna af, maar er gebeurde niets. Het geld werd niet gemist. Een week later heb ik het weer teruggelegd . Ook dat heeft niemand gemerkt.”
Vijfhonderd euro
Zo nu en dan pakt Sam nu geld uit de kluis en legt het meestal weer terug, maar laatst lukte het niet en ze staat nu € 200 in het rood. “Jan heeft niets in de gaten. Regelmatig moet ik geld voor hem pakken dat hij even snel nodig heeft. Hij vertrouwt me blind en daarover voel ik me soms wel heel schuldig. Ik praat het goed door te denken dat ik een hart voor de zaak heb en me voor de volle honderd procent inzet.” Van het geleende geld doet Sam boodschappen want zeker aan het eind van de maand heeft ze financiële problemen. “Ik wil het geld terugleggen, maar merk dat het steeds lastiger wordt omdat ik het ook niet heb.”
Hij mist het niet
Natuurlijk is ze bang dat er een dag komt dat ze tegen de lamp loopt. Die dag schuift ze voor zich uit. “Het gaat al jaren goed en niemand heeft iets in de gaten. Jan heeft geld zat, hij mist het niet. Ik doe er niemand kwaad mee en leg het meestal weer terug. Met die gedachte probeer ik mijn geweten te sussen.”
