De eerste keer dat Els (39) haar man Bert in een jurk zag, holde ze naar de wc om over te geven. “Ik wist niet wat ik zag. Mijn Bert, bijna twee meter lang stond in een bloemetjesjurk en bekeek zichzelf in de spiegel. Onder die jurk had hij pumps aan. Van die ordinaire.”
Huilend bleef Els in de wc zitten. Hun twee kinderen waren spelen bij vriendjes. “Daar was ik zo blij om. Ik moest dit eerst zelf verwerken.” Toen ze weer een beetje bij haar positieven kwam, ging ze naar Bert. Hij zat verslagen in zijn boxershort op het bed, de jurk die hij eerder droeg lag op de grond naast de uitgeschopte hakschoenen.
Opgelucht
“Ik werkte altijd op dinsdagmiddag, maar de dag dat ik Bert betrapte mocht ik eerder naar huis van mijn werkgever. Ik werd nog lang niet thuis verwacht.” Bert kon alleen maar huilen. Van schaamte, maar ook van opluchting. Eindelijk was zijn grote geheim onthuld. Jaren had hij verborgen gehouden dat hij opgewonden werd van het dragen van vrouwenkleding. “Ik barste van de vragen. Wilde hij vrouw zijn? Wilde hij operaties ondergaan? Of vond hij het alleen prettig om zich zo nu en dan in een jurk te hijsen? Hield hij van mij? Was dit het leven dat hij wilde leven?”
Stel je niet zo aan
Els en Bert maken een afspraak met de huisarts die hen doorverwijst naar een psycholoog. “De psycholoog keek er helemaal niet van op en vond mijn reactie nog al overtrokken. Hij zei: ‘Els, stel je niet zo aan.’ Ik kon er niet aan wennen dat mijn stoere, boomlange Bert zich zo nu en dan vrouw wilde voelen. Ik vond het echt zo’n slecht verkleedpartijtje. Een man die een vrouw nadoet, je kent het wel. Maar ineens was dat mijn man.”
Uit elkaar?
Bert gaf aan dat hij zo af en toe in jurk de straat op wilde. “Ik kreeg een hartverzakking toen hij dat zei. Ik moest er niet aan denken dat bekenden van ons hem in een jurk zagen lopen. De psycholoog vroeg mij hoe ik het voor me zag als Bert regelmatig in vrouwenkleding buiten de deur zou dragen? Ik antwoordde dat ik dat niet voor me zag en dat ik niet wist of ik dan wel bij hem wilde blijven. Ik vroeg me af of ik voldoende van hem hield om dit te doorstaan.”
De kinderen
Een paar weken nadat het geheim van Bert werd onthuld, vertelde Els het hun kinderen. “Dat moest wel want Bert is stellig: dit is wat hij wil, hij wil zich kleden en gedragen als een vrouw. Misschien zelfs op termijn een operatie ondergaan. Ik vond het belangrijk om de kinderen te vertellen wat er aan de hand was. Hun reactie verbaasde me: ze vonden het helemaal niet vreemd. “Als papa zich prettiger voelt als vrouw dan als man, dan moet hij dat toch lekker zijn?” Voor Bert natuurlijk hartstikke fijn, maar ik kan er nog niet veel mee. ”
Tijdelijk uit elkaar
Inmiddels woont Bert niet meer thuis. “Ik kon er niet goed meer tegen en Bert stelde voor dat hij tijdelijk elders zou gaan wonen. Ik vond dat een goed idee. Op deze manier kunnen we allebei uitknobbelen wat we nog voor elkaar voelen en of er nog toekomst voor ons samen is. Ik vind het lastig, maar ben ervan overtuigd dat we eruit komen samen. Op wat voor een manier dan ook.”
Herman -
Beste Els,
Ik kan je gevoelens begrijpen.
Maar iedereen zit anders in elkaar.
Bij Bert zijn het waarschijnlijk ook verborgen verlangens om vrouwen kleren te dragen.
Hebben jullie daar ooit samen over gepraat?
Kennen jullie mekaars verborgen verlangens ?
Het zijn niet alleen de kleren die van jou een mooi mens maken.
Heb je met Bert er ooit diepgaand over gepraat hoe fit verlangen onstaan is?
Hoe het gegroeid Is?
Hoe het zich nu uit.
Wat is voor jou wel aanvaardbaar?
Ooit heb je Bert graag gezien.
Het blijft de papa van jullie kinderen ….
Ik wens jou het beste toe.
Hopelijk brengt de tijd wat evenwicht in jullie relatie.