Als er nu een toverfee op haar schouder zou landen en ze mocht één wens doen, dan wist Afra (38) het wel: moeder worden. “Ik droomde vanaf dat ik klein was dat ik mama zou zijn. Van heel veel kinderen. Die allemaal aan een lange tafel tijdens het eten door elkaar kakelen. Het leek me geweldig.” Die wens is onvervuld en Afra twijfelt of het ooit werkelijkheid gaat worden. “Ik ben tenslotte de jongste niet meer.”
Terwijl haar vriendinnen zich buigen over welke basisschool geschikt is voor kun kind, is Afra nog druk bezig met zwanger worden. “Op zich is dat het probleem niet. Ik word eigenlijk best snel zwanger. Alleen elke keer wordt de zwangerschap vroegtijdig afgebroken en moeten we opnieuw beginnen.” Maar liefst negen keer heeft ze een miskraam gehad en is ze de medische molen ingegaan om te zoeken naar een oorzaak. Die tot nu toe nog niet is gevonden. “De hoop op een groot gezin heb ik laten varen, ik zou nu al zo intens gelukkig zijn met één baby,” zegt Afra terwijl ze een traan van haar wang veegt. Ze houdt zich kranig en elke keer is ze enthousiast als een vriendin haar vertelt dat ze zwanger is. Telkens zoekt ze weer leuke kraamcadeautjes uit. “Ik zet mijn masker op en neem alsof er niets aan de hand is een hap van mijn beschuit met muisjes. Maar mijn hart huilt.”
Kan gebeuren
De eerste keer dat ze een miskraam kreeg was ze verdrietig maar zeker niet uit het veld geslagen. “Ik las zo vaak verhalen van vrouwen waarbij het misging. Kan gebeuren en ik dacht: misschien is het maar goed ook, want dan is er misschien wel iets mis met het ongeboren kindje en grijpt moeder natuur in.” Natuurlijk waren zij en haar vriend verdrietig, maar ze konden het aan. Toen ze vrij snel weer in verwachting was, merkte ze dat ze nerveus was. “Ik was zo bang dat het weer mis zou gaan dat ik bij elk pijntje de verloskundige belde. Gelukkig had ze veel begrip voor mijn angst en stelde ze me keer op keer gerust. Ze is zo’n lieve vrouw, ik heb heel veel steun aan haar.”
Buikkrampen
Na zeven weken krijgt Afra heftige buikkrampen en als ze naar het toilet gaat ziet ze bloed. In paniek raakte ze niet, wel wist ze dat het mis was. Haar verloskundige bevestigde het. Wederom had ze haar vruchtje verloren. “Het is nu negen keer gebeurd. De laatste keer was twee maanden terug. Ik moet zeggen dat die miskramen mijn relatie onder druk zetten. Mijn vriend overweegt om een kindje te adopteren, maar ik wil zo graag een eigen kindje. Ik kan het niet verteren dat mijn lijf geen kinderen kan baren. Ik ben en leef hartstikke gezond. Waarom is het mij niet gegund? Waarom kan ik niet op mijn lichaam vertrouwen?”
Ik geef niet op
Nu zelfs de verloskundige heeft aangegeven dat haar grootste wens misschien nooit in vervulling zal gaan, is Afra strijdvaardiger dan ooit. “Ik heb er alles voor over. Ik ben nu 38 jaar, ik heb mezelf nog twee jaar gegeven om het te proberen. Mijn vriend heeft gezegd erachter te staan. Hij heeft moeite om steeds weer de moed erin te houden als het mis is gegaan. Maar hij weet hoe belangrijk het voor mij is en steunt me waar hij kan. Het moet toch een keer lukken?”
Heb jij ervaring met een miskraam? Wat raad je Afra aan? Praat, op een respectvolle manier, met ons mee in de comments onder dit artikel.
