Iedereen die kinderen heeft weet: ze kunnen de meest onvoorspelbare wezentjes op aarde zijn. Het ene moment zijn ze poeslief en je beste vriendje, het andere moment haten ze je en gaan ze helemaal los op de vloer van de supermarkt. Dat laatste is een situatie die bijna iedere ouder kent en herkent, maar die toch altijd ongemakkelijk blijft. Al is het maar omdat het mensen de kans geeft om een negatief oordeel over je te geven.
Hoewel deze onzekerheden een gegeven zijn, zijn er gelukkig verschillende manieren om mee om te gaan. Zo zou je je kinderen nooit meer mee kunnen nemen naar de supermarkt. Je weet zo zeker dat ze geen woede uitbarstingen zullen krijgen, maar jullie lopen zo ook heel veel mooie, leerzame en gezellige momenten mis. Geen aanrader dus. Een andere manier om er mee om te gaan, is meegaan in het gedrag van jouw kind. Gaat jouw kind schreeuwen, dan schreeuw jij terug. Wordt jouw kind boos, dan word jij boos. Dit is een methode die veel ouders hanteren. Niet omdat ze het leuk vinden, maar omdat ze niet gewend zijn aan de derde mogelijke methode. De derde manier om met de woede uitbarsting van je kind om te gaan, is door simpelweg heel rustig te blijven en te wachten tot het over is. Jouw rust straat af op het kind en uiteindelijk stopt het dan meestal wel en kunnen jullie verder met de boodschappen. Op een paar uitzonderingen daargelaten, is dit in veel gevallen het beste wat je kunt doen.
Wat een rust
Iemand die deze derde methode goed beheerst, is Justin Baldoni (ja, je kent hem misschien van de serie Jane the Virgin). Hij was samen met zijn vrouw, dochtertje en zijn vader naar de supermarkt. Hier kreeg zijn dochtertje een enorme woede uitbarsting en besloot op de grond te gaan liggen schreeuwen.
Op de foto zie je hoe Baldoni en zijn vader heel kalm boven het meisje blijven staan, met hun hoofden rustig naar beneden gebogen. De foto had het volgende bijschrift:
Emily took this in Whole Foods. It’s now one of my favorite photos ever of me and my dad.
Two men, standing together in silence, forever bonded by an unconditional love for both each other and this brand new, raw and pure soul who we would both go to the ends of the earth for. I can only imagine how many times I did this when I was her age. My dad taught me so much about what it means to be a man, but this post is about one thing and one thing only. Being comfortable in the uncomfortable. Something I grew up watching him do with me over and over again.
There are no perfect parents, but one thing my dad taught me is to not parent based on what anyone else thinks. My dad always let me feel what I needed to feel, even if it was in public and embarrassing. I don’t remember him ever saying “You’re embarrassing me!” or “Dont cry!” It wasn’t until recently that I realized how paramount that was for my own emotional development.
Our children are learning and processing so much information and they don’t know what to do with all of these new feelings that come up. I try to remember to make sure my daughter knows it’s OK that she feels deeply. It’s not embarrassing to me when she throw tantrums in the grocery store, or screams on a plane. I’m her dad…not yours. Let’s not be embarrassed for our children. It doesn’t reflect on you. In fact…we should probably be a little more kind and patient with ourselves too.
Wat een mooie boodschap
Wij vinden het een mooie boodschap, waar ook wij veel van kunnen leren. Is er ook een les die jij hier uit kunt trekken? Of ben jij het hier misschien wel helemaal niet mee eens? We zijn heel benieuwd! Praat met ons mee in de comments onder dit artikel!
