In vergelijking met een aantal van mijn vrienden, sport ik veel. Ik zwem zo’n twee keer in de week en fiets bijna dagelijks. Soms op een spinningfiets, maar vaker op mijn mountainbike. Trap ik in alle vroegte een kilometer of veertig weg. Mijn hoofd wordt daar blij van, mijn lijf soms iets minder. Lang in dezelfde houding zitten, kan hier en daar voor wat stramheid zorgen. Maar daar heb ik wat op gevonden: een Thaise massage.
Met massages heb ik het zelfde als naar de kapper gaan: het moet nu. Ik wil niet een afspraak voor over twee weken maken, ik wil meteen. Nu. As we speak. En dat kan bij mijn Thaise heldin. Meestal hangt ze onzichtbaar in een stoel geplakt, en veert ze op als ze het belletje van de voordeur hoort. Ze glimlacht naar me en vouwt haar handen voor haar borstkas en heeft altijd tijd. Ideaal.
Dun matrasje
Onze eerste kennismaking was een onuitwisbare. Het was de dag voordat ik de Amsterdamse grachten zou springen om mee te doen aan de ALS City Swim. Met twee volle boodschappentassen meldde ik me. Ik werd naar een kamertje gebracht met daarin een dun matrasje op de grond. Dok-Mai wees naar de haak aan de muur en naar mijn kleding en liep met gebogen hoofd achteruit de ruimte uit. Ontredderd zette ik mijn tassen neer en begon me uit te pellen. Moest ik mijn bh aanhouden? Mijn onderbroek? Geen idee! Ik gokte dat ik alles uit moest doen op mijn slipje na. Ik zakte steunend door mijn knieen en liet me voorover op het matras vallen.
Zit ze nou op mijn rug?
Opeens was Dok-Mai weer terug. Ik voelde haar handen en ontspande. Maar niet voor lang. Na wat kennelijk de warming-up was, trok Dok me vakkundig uit elkaar. Ze plette me in het matras, trok aan mijn armen en ging op mijn rug zitten. Ik kreunde, zette mijn tanden op elkaar, probeerde me niet aan te stellen. Na drie kwartier was ze klaar met me en ik met haar. Terwijl zij weer achteruitlopend de ruimte verliet bleef ik roerloos liggen.
Magische handjes
De dag erna gleed ik soepel door het water, kon mijn armen goed bewegen en had geen pijn in mijn benen. De handen van Dok-Mai hadden een magisch kracht. Ze kan er mee toveren. En dat doet ze zo nu en dan. In mijn omgeving is een aantal mensen dat twijfelt aan de werking van een Thaise massage. “Dat is toch niet goed, Ka, ze trekt je helemaal uit elkaar.” Ja, dat kan Dok-Mai als geen ander. En ik knap er zo van op. Waarom? Ik zal het uitleggen.
1. Zwijgend masseren
Een bijkomend voordeel van Dok-Mai is dat ze geen Nederlands of Engels spreekt, en ik de Thaise taal niet machtig ben. Heerlijk. Een uur lang wordt er niet tegen me aan gepraat en kan ik me volledig op haar handen concentreren.
2. Stress verdwijnt
In mijn hoofd is het altijd druk. Talloze gedachten schieten door mijn hersenpan. Door te fietsen kan ik die soms exploderende gedachten ordenen. Door massage is het soms bijna stil in mijn hoofd en verdwijnt eventuele stress.
3. Blijer gevoel
Na een bezoek aan Dok-Mai ben ik altijd blij. Mijn bloed lijkt beter te stromen, ik barst van de energie (nog meer) en zit beter in mijn vel. Alsof ze alles op z’n plek heeft gekneed, hoe pijnlijk het soms op het moment zelf kan aanvoelen.
4. Schoon lichaam
Een massage reinigt je lichaam. Dok-Mai kneedt niet alleen de ‘knoopjes’ uit mijn spieren, maar daarmee ook de afvalstoffen. Ze raadt me altijd aan na de massage goed te drinken zodat die afvalstoffen uit mijn lijf kunnen.
5. Energie stroomt weer
De vloeiende bewegingen van Dok-Mai hebben ook invloed op de energetische kant van mijn lichaam. Haar aanrakingen zorgen ervoor dat mijn energiestromen herstellen waardoor ik me als ze klaar is veel vitaler voel.
Voor mij redenen genoeg dus om regelmatig te daten met Dok-Mai al had ik nooit gedacht dat ik na de eerste kennismaking met haar ooit zou uitkijken naar haar handen.
