Sophie en Marcel leerden elkaar vier jaar geleden kennen op een datingapp. “We hadden het meteen onwijs leuk samen en planden direct een volgende afspraak. Het leuke aan Marcel en mij is dat we allebei heel anders zijn. Marcel is ondernemer en echt een avonturier. Ik houd van stabiliteit en rust. In het begin was dat even wennen, maar inmiddels kan ik zeggen dat mijn leven spannender en leuker is geworden door hem. Alleen is er één ding waarvan ik me afvraag of het wel normaal is…”
Man van de wereld
Sinds Sophie met Marcel is, heeft ze al heel wat zaken van haar eerst niet-bestaande bucketlist afgevinkt. “Bungeejumpen in Zuid-Afrika, een trekking door de Amazone en op de motor door de Verenigde Staten; stuk voor stuk activiteiten waar ik vroeger echt nooit op gekomen zou zijn. Laat staan dat ik het zou doen. Marcel is heel relaxt en weet van de meest spannende situaties een feestje te maken. Hij is een man van de wereld en ik mag daarin mee. Ik ben een nieuwe versie van mezelf!”
Overal vrienden én vriendinnen
Marcel reisde de hele wereld af en heeft ook overal vrienden en kennissen wonen. “Overal waar we zijn, spreken we af met vrienden van hem. Ook dat is leuk, want zo bekijk je het land vanuit het perspectief van de lokale bevolking. Iedereen is aardig voor ons en heet ons welkom in hun huis en bij hun gezin. De meest bijzondere manier om een land te beleven, als je het mij vraagt. Maar toch houd ik er vaak een rotgevoel aan over. Het zijn niet alleen vrienden bij wie we over de vloer komen; ook veel vrouwen met wie Marcel ooit iets heeft gehad of gedaan.”
Vijftig meiden
In elk stadje een ander schatje — dat gaat voor Marcel zeker op. “En daar is hij heel open over. Toen hij jong was, heeft hij een wereldreis gemaakt en veel meisjes ontmoet. ‘Dan bleef ik daar soms één nacht slapen, maar soms ook een maand,’ vertelde hij. Als ik al deze dames bij elkaar optel, dan gaat het zeker om vijftig meiden. Natuurlijk veroordeel ik dat niet — misschien had ik hetzelfde gedaan als ik hem was. Maar wat ik wel moeilijk vind, is dat hij veel van die meiden — zeker degenen met wie hij meer dan één nacht doorbracht — nog steeds soms spreekt.”
Regelmatig contact
Toen Sophie en Marcel vorige zomer in de Dominicaanse Republiek waren, gingen ze op bezoek bij Rosa. “Een beeldschone dame uit Puerto Plata. Ze leerden elkaar tien jaar geleden kennen, Marcel logeerde twee maanden bij haar en toen hij vertrok, was haar hart gebroken. Marcel ziet haar als gewoon een vriendin en ze hebben regelmatig contact. Inmiddels is Rosa getrouwd en heeft ze een zoontje. Ik had er afgelopen zomer geen problemen mee om een avondje bij haar te gaan eten. Maar toen ik zag hoe ze naar Marcel keek en ook nog samen met hem een avondwandeling wilde maken, brak ik. Ik zei dat ik me niet lekker voelde en graag terug wilde naar ons appartement.”
Knallende ruzie
Die avond hadden Sophie en Marcel knallende ruzie. “Hij blijft volhouden dat er niks is met die dames en dat het puur vriendschappelijk is. En hoewel ik Marcel vertrouw, heb ik er geen goed gevoel bij. ‘Als er iets was dat ik zou achterhouden, dan zou ik je nooit zo meenemen toch? Ik ben altijd eerlijk geweest tegen je,’ zegt hij dan. Dat is ook zo: Marcel zou nooit liegen of iets voor me achterhouden. Maar dat hij overal vriendinnetjes heeft én ook nog contact met ze onderhoudt, zit me gewoon niet lekker. Marcel vindt dat ik me niet zo moet aanstellen. ‘Dit is hoe ik ben. Als je daar niet mee om kunt gaan, dan kun je maar beter een ander zoeken,’ zei hij toen.”
Wat moet ik nou?
Na de ruzie besluit Sophie er niks meer over te zeggen. “Sinds vorige zomer heb ik er niet meer over gesproken. Ik weet gewoon niet wat ik ermee moet. Ook deze zomer gaan we weer op reis naar een plek waar hij al eerder is geweest. Nu weet ik al dat we daar dames gaan ontmoeten met wie hij ooit iets heeft gehad. Daar zie ik nu al tegenop, maar ik voel me niet vrij om daar wat van te zeggen… Wat moet ik nou?”
Afbeelding: Freepik
Sanderien van Mul -
Eens met Joris. En dat jij nu krampachtig erover zwijgt en je niet eens vrij voelt om daar iets over te zeggen is een enorme red flag. Als je niet vrijuit kunt spreken in je relatie, waar is dan de gelijkwaardigheid? Daarbij de ‘dit is hoe ik ben en als je daar niet mee om kunt gaan heb jij een probleem’ is zo’n ongelooflijke andere red flag dat ik niet begrijp dat je niet meteen je koffers hebt gepakt. Deze vent heeft jou als zoveelste schatje in een stadje en geeft om niemand anders dan zichzelf. Het is niet erg om er niet mee om te kunnen gaan. Het is wel erg om te blijven zitten in een relatie die jou niet brengt wat je ervan verwacht. Uitmaken en wegwezen.