Sonja is 62 en voelt zich fitter en energieker dan ooit. “Na mijn scheiding tien jaar geleden had ik niet gedacht dat ik ooit nog een man in mijn leven zou willen,” vertelt ze. “Ik had mijn handen vol aan mijn werk, mijn vriendinnen en natuurlijk mijn dochter Anne. Maar nu ik met pensioen ben en er meer tijd is, merk ik dat ik gezelschap mis. Ik wil niet alleen maar ’s avonds op de bank zitten en wachten tot de dag voorbij is.”
Via een vriendin leerde ze Kees kennen. “Het was eigenlijk helemaal niet de bedoeling, maar het klikte meteen. Hij is lief, zorgzaam en we lachen veel samen. Hij brengt weer een soort levendigheid in mijn leven die ik lang niet heb gevoeld.”
De schokreactie van Anne
Toen Sonja haar dochter vertelde dat ze een nieuwe relatie had, reageerde Anne onverwacht fel. “Ze zei letterlijk: ‘Mam, moet dat nou op jouw leeftijd? Je bent toch geen twintig meer.’ Ik stond met mijn mond vol tanden. Ik dacht dat ze blij voor me zou zijn, maar in plaats daarvan leek ze teleurgesteld.” Volgens Anne is het raar dat haar moeder zich nog met daten bezighoudt. “Ze zei dat ze bang is dat ik gekwetst ga worden, of dat die man misschien alleen maar misbruik van me wil maken. Maar tussen de regels door proefde ik ook iets van schaamte: alsof ze het gênant vindt dat haar moeder een relatie heeft.”
Het gesprek dat niet soepel verliep
Sonja heeft geprobeerd er met Anne rustig over te praten. “Ik vertelde haar dat ik me helemaal niet te oud voel om lief te hebben en dat ik denk dat ik dit juist verdien na al die jaren alleen. Maar Anne bleef stug. Ze zei: ‘Ik wil niet dat je straks verandert of dat hij belangrijker wordt dan ik.’ Ik snap dat ze bang is om haar plek kwijt te raken, maar ik wil haar juist laten zien dat liefde niet ten koste hoeft te gaan van onze band.”
Generatieverschil en ongemak
Wat Sonja ook merkt, is dat er een soort taboe lijkt te rusten op liefde en intimiteit op latere leeftijd. “Alsof je vanaf een bepaalde leeftijd alleen nog maar moeder of oma mag zijn en geen vrouw meer. Anne is zelf begin dertig en volop bezig met haar carrière en haar relatie. Voor haar is het allemaal vanzelfsprekend. Maar dat betekent toch niet dat ik mijn gevoelens moet wegstoppen omdat ik ouder ben?”
Steun uit de omgeving
Gelukkig krijgt Sonja veel steun van haar vriendinnen. “Zij zeggen allemaal dat ik dit moet doen, dat ik recht heb op geluk. Een vriendin zei zelfs: ‘Als mijn moeder een leuke man zou ontmoeten, zou ik dolblij voor haar zijn.’ Dat raakte me, want dat is precies het gevoel dat ik van Anne had gehoopt.” Ook Kees begrijpt de situatie. “Hij dringt zich helemaal niet op. Hij zegt altijd: ‘Je dochter gaat voor, dat weet ik.’ Hij probeert haar rustig te leren kennen, maar Anne houdt de boot af. Dat doet me verdriet, want ik wil zo graag dat ze elkaar accepteren.”
Twijfel en verdriet
Soms vraagt Sonja zich af of ze egoïstisch is. “Misschien vindt Anne het moeilijk om me te delen, of misschien confronteert het haar met het feit dat ik ouder word. Ik merk dat ik soms bijna geneigd ben om mijn relatie met Kees geheim te houden, gewoon om de vrede te bewaren. Maar dat voelt ook niet goed – alsof ik mezelf moet verstoppen.”
Een hoopvolle blik vooruit
Ondanks de spanningen wil Sonja haar relatie niet opgeven. “Ik heb eindelijk iemand gevonden bij wie ik me weer vrouw voel, die me laat lachen en me de hand reikt als ik dat nodig heb. Dat wil ik niet loslaten omdat mijn dochter het lastig vindt. Maar ik hoop vurig dat Anne op een dag inziet dat ik niet te oud ben voor liefde. Dat geluk geen leeftijd kent.” Sonja zucht. “Ik wil haar niet kwijt, maar ik wil mezelf ook niet verliezen. Misschien kost het tijd, misschien moet ze wennen aan het idee. Ik blijf hopen dat ze ziet dat ik hierdoor niet minder moeder ben, maar juist een gelukkiger mens.”
Afbeelding: Freepik
Joris -
Zijn zwakbegaafd of verstandelijk beperkt zijn niet gewoon hetzelfde, Roo?