Hoe kom je onder het juk van je oudere zus vandaan? Hoe doorbreek je familiepatronen? Layla piekert zich suf. “Mijn oudere zus Mirte behandelt me nog steeds als haar kleine zusje dat niets zonder haar kan. Ik word dat zo vreselijk zat.”
Vroeger als kind al hoopte Layla dat ze een broertje zou krijgen. “Ik zette mijn wens op mijn verlanglijstje voor Sinterklaas, zeurde mijn ouders de oren van het hoofd, maar helaas een broertje is er nooit gekomen,” lacht Layla. Ze heeft het al die jaren met haar zus moeten doen. “Mirte was vroeger al een heel stoer meisje dat liever met de jongens uit de straat speelde, dan met de buurmeisjes. Poppen vond ze stom, maar in bomen klimmen en politietje spelen vond ze geweldig. Ik mocht altijd met haar en de guys meespelen als ik beloofde goed naar haar te luisteren. Zolang ik maar deed wat Mirte wilde, werd ik geaccepteerd en geduld.”
Wel goed luisteren he?
Dus hield Layla zich koest want ze wilde graag met haar zus en de jongens meedoen. “Als ik erover nadenk heb ik altijd moeten luisteren naar wat Mirte zei. Ook als ik het er niet mee eens was. Lag ik dwars? Dan dreigde Mirte het tegen papa en mama te zeggen en dan mocht ik nooit meer meespelen. Dat was wel het laatste wat ik wilde en mijn vader kon soms best streng zijn dus ik moest zien te voorkomen dat ik lastig deed en Mirte dat zou doorbrieven naar mijn vader. Altijd als we naar buiten gingen, werd ik door mijn moeder teruggeroepen. Ze zakte dan door haar knieën een zei: ‘Je gaat goed luisteren naar Mirte he?’ Natuurlijk knikte ik, want wat moest ik anders?”
Ik moest de drankjes halen
Soms gingen de ouders van Layla een avondje uit en dan moest Mirte op haar passen. “Zelfs toen we al wat ouder werden en Mirte helemaal geen zin had om op mij te passen, moest ze dat doen. Dan wilde Mirte liever met haar vriendinnen op stap, maar dat kon niet omdat ze voor mij thuis moest blijven. Super chagrijnig was ze dan.” In de puberteit laten de ouders de teugels wat vieren en mocht ze soms mee op stap met haar grotere zus. Echt leuk was dat niet altijd: vaak moest zij drankjes halen en negeerde Mirte haar de hele avond. “Het gekke is achteraf dat ik alles slikte. Maar ja, wat moest ik ook anders.”
We zijn nu toch volwassen?
Mirte maakte de mavo af en deed de verpleegkundige opleiding. “Ze werkt in een wooncentrum voor ouderen. Daar kwam ze terecht na haar opleiding en ze is daar blijven hangen. Terwijl ik denk dat ze veel meer in haar mars heeft.” Zelf deed Layla VWO en daarna een universitaire opleiding en werkt nu als juridisch medewerker bij een grote verzekeringsmaatschappij. Een drukke baan, maar wel eentje waarbij ze veel geld verdient en ze doorgroei mogelijkheden heeft. Ze heeft een vriend die op een ministerie werkt en samen hebben ze een riant salaris en leiden ze een mooi leven. “Je zou zeggen dat de band met mijn zus nu is veranderd. We zijn volwassen, hebben eigen levens, vrienden en partners, maar toch krijg ik het gevoel dat Mirte me altijd als haar kleine zusje ziet en behandelt.”
Altijd die snedige opmerkingen
Als ze elkaar tegenkomen bij hun ouders, maakt Mirte altijd nare opmerkingen over de baan van Layla. “Ik merk dat ze er moeite mee heeft dat zij mavo heeft en ik vwo heb en daarna ben gaan studeren. Mij maakt het niets uit, ik denk dan als je maar gelukkig bent, toch? Maar dat is ze niet. Als ik een bos bloemen voor mijn moeder meeneem, iets wat zij nooit doet, moet er altijd een opmerking over komen. Dat ik geld zat heb om dat te doen, maar dat zij heel hard moet werken voor haar geld. Vaak laat ze ook merken dat ze vindt dat ik eigenlijk helemaal niks kan. Dat ik die baan heb gekregen omdat ik er zo goed uit zie. Dat soort opmerkelijke uitspraken. Toen het gesprek over kinderen ging en ik aangaf dat ik wel moeder wilde worden, snauwde ze dat ik zelf nog een kind was.”
Je kunt niks zonder mij
Er ontstaan hierdoor steeds kleine ruzietjes. “Mirte zet me graag weg als een onnozel wicht, maar vergeet dat ik haar stiekem allang ben gepasseerd. Mij maakt dat niet uit, ik vind haar baan prachtig, maar ik zou het niet kunnen om de hele dag bezig te zijn met die oudjes. Als ik dat zeg, antwoordt ze dat ik nooit iets zonder haar kon. Dat ik haar altijd nodig had en nooit iets zelf kon oplossen. Dat ze me altijd in de gaten moest houden en dat ik daardoor een veel makkelijker jeugd heb gehad dan zij. Ze maakt echt rotopmerkingen en mijn moeder wil daar niets van weten. Ze ziet ook wel wat Mirte doet, maar grijpt niet in. Vind dat ik er niet zo’n punt van moet maken. Ik heb geen zin om alles maar van Mirte te pikken en laatst liep de discussie best hoog op en stond ik op het punt om woedend weg te gaan.”
Dat komt allemaal door mij
Hoe kan Layla zich nou losmaken van het juk van haar zus zonder dat ze een knallende ruzie krijgen? “Ik heb geen idee. Mijn moeder is alleen maar bezig de boel te sussen en het er niet over te hebben, terwijl zij ook ziet hoe gemeen Mirte soms doet. Het lijkt wel of ze jaloers is en ik mijn baan en leven te danken heb aan het feit dat zij altijd met mij moest optrekken. Het gesprek met haar aangaan heeft geen zin, want dan wordt ze boos en loopt weg. Maar ik wil dit uitpraten, ik wil dat dit stopt, maar weet niet hoe.”
Herken jij je in dit verhaal? Wat raad jij Layla aan? Hoe kan ze de relatie met haar zus Mirte normaliseren zonder knallende ruzies? Praat mee in de comments onder dit verhaal.
Foto door Aleksandar Andreev via Pexels
Margreet -
Volgens mij komt de irritatie van twee kanten. Bianca geeft een aantal behartenswaardige punten, maar ik zie ook de jaloezie van Mirte. Lijkt me ook best wel lastig in een wereld waar opleiding en geld belangrijker is dan zorg en medeleven, voorbij gestreefd te worden door een jongere zus. En misschien zijn er wel geldproblemen? Een gesprek heeft alleen maar zin als je je niet ergert. En je niet ergeren aan jaloezie en andere valsigheid, ik kan het niet. Misschien helpt het als je vooral leuke herinneringen ophaalt voor jezelf ter voorbereiding, of op een andere manier het gif uit de relatie haalt. Lezen over vergeving bijv. Heeft mij een poosje geholpen.
Ouders die zich erbuiten houden lijkt me vrij logisch. Zoals je schrijft, je bent volwassen.