Openhartig: Sharon onderging zes keer een abortus na dronken slippertjes

Nee, ze is er niet trots op en neemt zich telkens voor haar leven te beteren. “Maar als ik te veel heb gedronken en ik beland met een man in bed, gaat het negen van de tien keer mis,” vertelt Sharon (32). Zes keer bezocht ze een abortuskliniek omdat ze zwanger was. “Inmiddels kennen ze me daar.”

Alleen haar beste vriendin Sis weet van haar misstappen. De eerste keer dat ze zwanger raakte, was ze vierentwintig. “Ik had het net uitgemaakt met Ryan, mijn jeugdvriendje. We kregen verkering toen ik zeventien was en de koek raakte op. We gingen steeds meer onze eigen gang en waren het er over eens: we moesten elkaar loslaten.” Ondanks dat ze er allebei achter stonden, was Sharon verdrietig. Miste Ryan en stikte van de jaloezie als ze hem met andere meisjes zag. “Maar ja, we hadden niks meer samen dus ik moest er maar aan wennen.” Om hem te prikkelen, versierde ze in hun stamkroeg andere mannen. Hij zei er niets van, maar ze zag hem kijken. Ook sloeg ze het ene biertje na het andere achterover. Niet zelden viel ze laveloos van haar kruk en ging ze met de eerste de beste die haar opraapte naar huis.

Ochtenderectie
“Regelmatig belandde ik in vreemde bedden. Soms werd ik ’s ochtends wakker en had ik geen idee waar ik was en met wie. Dan keek ik naast me en dacht ik: ‘huh? Wie is dit nu weer? Als die man zijn ogen opendeed en zijn ochtenderectie tegen me aan drukte, wist ik: wij hebben het vannacht dus ook al gedaan. En de kans dat hij een condoom om zijn Harry heeft geschoven is heel klein.”

Twee dikke strepen
De eerste keer dat ze ongewenst zwanger raakte, was Sharon in paniek. Ze werd niet ongesteld en kreeg pijnlijke borsten. Eerst dacht ze dat het door de stress kwam, maar toen ze een maand over tijd was, kreeg ze het benauwd. “De allereerste keer dat ik zo’n test deed, stond ik te shaken. Twee dikke strepen die schreeuwden: er zit leven in je buik. Ik was in paniek en belde Sis.”

Week bedenktijd
Ze maakte een afspraak bij de huisarts die haar doorverwees naar een abortuskliniek. Ze kreeg een week bedenktijd. “Dat is wettelijk verplicht, maar ik had het helemaal niet nodig. Ik wilde pertinent geen kind. Al helemaal niet van een man die ik nauwelijks kende.” De ingreep was pijnlijk. Zowel lichamelijk als geestelijk. “Mijn ouders vertelde ik niets, alleen Sis wist ervan.” In acht jaar tijd onderging Sharon zes keer een abortus. “Ik durf het amper te vertellen en ben blij dat alleen mijn vriendin ervan af weet. Zij steunt me ook elke keer weer en drukt me op mijn hart om een condoom te gebruiken. De pil wil ik niet omdat ik daar heel dik van word. En dat vind ik vreselijk.”

Zes keer de gang maken naar de kliniek is niet niks, vindt ze zelf ook. “Ze kennen me daar inmiddels. Maar toch blijven ze telkens weer vriendelijk en lief voor me. Het is nu net of ik naar de tandarts ga. Een fluitje van een cent wil ik het niet noemen, maar zo heftig als ik de eerste keer ervoer, overkwam me daarna niet meer.”

Wij nodigen jullie van harte uit om (op respectvolle wijze) op het verhaal van Sharon te reageren.