fb

Openhartig: De zoon van Veerle heeft een GHB verslaving

Ooit gehoord van GHB? De kans is groot van wel. GHB is een afkorting voor gammahydroxyboterzuur en staat ook wel bekend als de ‘date rape drug’. Uit onderzoek blijkt echter dat GHB zelden werd gebruikt met dit doel. Waarom dan wel? Als genotsmiddel. GHB vergroot je zelfvertrouwen, verhoogt het libido en geeft je een ontspannen gevoel. Daar komt ook bij dat het makkelijk te verkrijgen en goedkoop is. 

Toch kent GHB niet alleen maar ‘voordelen’. Naast de fijne dingen die het met je kan doen, liggen er ook twee gevaren op de loer: GHB is moeilijk te doseren en een gevaarlijke overdosis komt dus relatief vaak voor én het is een heel verslavend middel. Wie is er dan toch zo ‘gek’ om er aan te beginnen? We spraken Veerle (54), wiens zoon Rutger al jaren kampt met een GHB verslaving.

Verkeerde vrienden

“Rutger is altijd een lieve, maar heel onzekere jongen geweest. Toen hij naar de middelbare school ging kwam hij in aanraking met jongens die hem als volwaardige vriend in hun vriendengroep opnamen.” In het begin was Veerle hier heel blij mee, maar na twee jaar veranderde dit. “Ik kwam erachter dat Rutger veel spijbelde en dat hij zelfs jointjes rookte met die jongens.”

Veerle besprak het spijbelen en het blowen met Rutger. “Hij zei dat het allemaal meeviel en dat zijn schoolwerk er niet onder zou leiden. Hij zat goed in zijn vel en het blowen was iets wat hij maar een paar keer had gedaan.” Veerle spreekt met Rutger af dat hij weer gewoon zijn lessen gaat volgen en dat hij stopt met blowen. “Rutger ging hier zonder veel te zeggen mee akkoord.”

Blowen en spijbelen

Al snel blijkt dat Rutger wel zei dat hij akkoord ging, maar dit absoluut niet deed. “Hij ging gewoon door met blowen en spijbelen en het werd alleen maar erger. Ook op school merkten ze dat Rutger een steeds grotere achterstand opliep en ze waren zelfs bang dat hij op deze manier zijn eindexamen Havo niet zou halen.” Veerle en haar man besluiten strenger op te treden. “Rutger moest na school meteen naar huis komen, we controleerden hem streng op het spijbelen en we gaven hem geen geld meer mee naar school. Van het geld bestemd voor in de kantine kocht Rutger toch alleen maar wiet.”

De aanpak van Rutger’s ouders werkt. Rutger haalt weer goede cijfers en haalt zijn eindexamen. “We waren zo trots en ons vertrouwen was weer helemaal terug! Toen hij vertelde dat hij niet alleen een studie wilde doen in Amsterdam, maar daar ook wilde gaan wonen zodat hij minder reistijd zou hebben, waren we enthousiast. Hij was weer gemotiveerd!”

Experimenteren

Helaas gaat het in Amsterdam al snel verkeerd. “Zijn oude vrienden waren hier ook naartoe verhuisd en ze gingen weer gewoon door met hetgeen waar ze op de middelbare school mee moesten stoppen: jointjes roken.” Niet alleen gebruikten de jongens wiet, ze begonnen ook met het experimenteren met XTC, speed en GHB. “Rutger kwam steeds minder vaak thuis en als hij er was leek hij elke keer dunner en bleker. We maakten ons al snel grote zorgen.”

Veerle en haar man besluiten een gesprek met Rutger aan te gaan, maar die heeft daar geen oren naar. “Hij was inmiddels 18 en het laatste waar hij op zat te wachten was het ‘gezeur’ van zijn ouders.” Ze hebben Rutger na dat gesprek een paar weken nauwelijks gesproken. “Totdat we een telefoontje van een vriend van hem kregen.”

Overdosis

Rutger bleek in het ziekenhuis te liggen met een overdosis GHB. “Ik schrok me dood. Een overdosis GHB! Ik wist niet eens wat het was. Mijn man en ik reden snel naar het ziekenhuis en daar lag hij: lijkbleek en zwaar vermagerd. Samen met Rutger en een arts gingen we een gesprek aan over wat er was gebeurd. Hij had op een feestje bij een vriend thuis een veel te grote hoeveelheid GHB genomen en was toen ‘out’ gegaan en niet meer wakker geworden. Zijn vrienden hebben uiteindelijk in paniek 112 gebeld.”

Na zijn overdosis nemen zijn ouders Rutger mee naar huis. “Al snel viel ons iets op: Rutger gedroeg zich vreemd, maakte gekke bewegingen met zijn mond en ogen en hing als een soort zombie op de bank.” Veerle had niet door wat er gebeurde, maar haar man wel. Rutger had wéér GHB gebruikt en lag te trippen. “Toen was de maat vol. We hebben Rutger naar een kliniek gereden en hem gedwongen zich hier te laten opnemen. Hij ging hiermee akkoord en liet zich behandelen.”

Ten einde raad

Na dit eerste behandeltraject hopen Veerle en haar man dat het beter wordt. “Helaas is hij tot nu toe elke keer weer teruggevallen in zijn oude patroon. Slechts dagen nadat hij uit de kliniek komt, staat hij al weer met het eerste buisje GHB in de hand. Het lukt hem niet om er vanaf te komen.” Veerle is ten einde raad en weet niet meer wat ze moet doen. “We hebben al meerdere behandelingen geprobeerd, wij hebben geprobeerd lief te blijven en hebben zelfs een tijd al het contact verbroken. Niks helpt.”

Veerle weet niet of Rutger er ooit nog vanaf komt. “Hij is al meerdere keren met een overdosis GHB in het ziekenhuis beland en ik ben bang dat we op een dag een telefoontje krijgen dat hij dood is. Ik hou zielsveel van mijn zoon, maar ik herken hem niet meer terug.”

Wij nodigen jullie van harte uit om (op respectvolle wijze) te reageren op het verhaal van Veerle en haar zoon Rutger. 

Reageer ook