Merle: “Moet ik iets van dit krankzinnige verlanglijstje geven?”

Hoewel ze vroeger dacht dat als je 50 werd je leven voorbij was, weet Merle -zelf 51- wel beter. Als een oude schoolvriendin binnenkort Sarah ziet en Merle uitnodigt slaat ze steil achterover van het verlanglijstje van Chantal. “Moet ik dan echt zo’n krankzinnig duur cadeau kopen?”

Ontspullen geeft rust

Als sinds een paar jaar is Merle een beetje aan het ontspullen. “Ik ben me bewust van alle spullen die ik in de loop van de jaren heb verzameld en dat ik er eigenlijk niet zo goed meer tegen kan. Ik koop de laatste tijd heel bewust iets, bedenk me continu of ik het echt nodig heb en of ik het ook ga gebruiken. Dat geeft rust in mijn huis maar ook in mijn hoofd want al die prullaria en spullen om mee heen, vreten energie zonder dat je daar gelijk erg in hebt.” Ze heeft in haar een tuin een moestuintje aangelegd en vorig jaar at ze regelmatig van haar eigen geteelde groentes. “Dat geeft zoveel voldoening; het feit dat ik die zaadje zelf in de grond heb gestopt en geoogst, is erg satisfying. Bovendien heb ik geen plastic verpakkingen en is het gewoon voordeliger.”

Boeketje uit eigen tuin

Naast een groentetuintje heeft ze in haar tuin ook ruimte gemaakt voor een pluktuin. “Daar groeien de prachtigste wilde bloemen die ik pluk en in een vaas zet. Veel goedkoper dan de dure bloemen die je in de winkel koopt en het is net zo leuk. Misschien wel leuker.” De trend zet zich voort in de cadeautjes die ze aan vrienden en vriendinnen geeft. “Soms geef ik een boeketje bloemen uit mijn tuin, of ik bak een cake met de eitjes van mijn eigen kippen erin. Wat ik ook vaak doe is stekjes van bijvoorbeeld een pannenkoekplantje in potjes stoppen en dat als cadeau geven. Hartstikke leuk toch?”

Leuk! Een feestje van Chantal

Maar sinds de uitnodiging van haar oude schoolvriendin Chantal, twijfelt Merle enorm over het cadeau. “Chantal en ik waren best goede vriendinnen vroeger, kwamen ook bij elkaar over de vloer. Maar de laatste jaren verwaterde het contact een beetje zonder dat daar echt een aanleiding voor was. Aangenaam verrast was ik dan ook toen ik onlangs een uitnodiging kreeg voor haar vijftigste verjaardag. Ze geeft dan een groot feest en heeft onwijs veel mensen uitgenodigd. Ik heb er best veel zin in omdat ik zeker weet dat ik op dat feest veel vrienden van vroeger tegenkom. Zo leuk om die allemaal weer eens even te zien en te spreken.”

Heb je nog wensen?

Merle meldt zich aan voor het feest en er wordt op haar gerekend bij het diner en het feest. Voor de vorm vraagt Merle of haar bijna jarige vriendin nog wensen heeft. En dat was achteraf gezien niet zo handig, zeker omdat Merle eigenlijk altijd zelf iets verzint om te geven. “Het was eruit voordat ik er erg in had, je bent ook zo gewend om te vragen wat iemand wil hebben voor zijn verjaardag.” Chantal appt Merle haar verlanglijstje waarvan Merle zo ongeveer steil achterover slaat. Omdat ze zelf niet zoveel nodig heeft en niet meer geeft om spullen, wist ze niet wat ze las.

Wat? Een geurkaars van 100 euro?

Op het verlanglijstje van Chantal stonden alleen maar peperdure cadeautjes. “Maar echt alles dat er op staat is loeiduur. Wat er op stond? Nou bijvoorbeeld een designer zonnebril, een tas van een bekende ontwerper, een echt Italiaans koffiezetapparaat. Ik dacht eerst nog dat het een grap was, en dat appte ik haar ook terug, maar dat was niet zo, Chantal was bloedserieus met haar lijstje. Toen ik haar wensen ging googlen, ontdekte ik dat de geurkaars die ze graag wilde hebben, het goedkoopst was. Honderd euro! Dat is toch niet normaal voor iets dat je in de brand steekt?”

Dit is niet te doen hoor

Merle worstelt enorm. Haar traditie om iets te geven waar ze aandacht aan heeft geschonken en zelf heeft gemaakt, wil ze graag voortzetten. Maar het knaagt. Kun je een oude schoolvriendin die een uitgebreid diner geeft met aansluitend een spetterend feest een door jezelf opgekweekt pannenkoekplantje met een zelfgemaakte kaart erbij geven? “Ik weet het niet. Maar ik vind het niet te doen om voor haar een geurkaars van honderd euro te kopen, terwijl ik voor mezelf op van alles bezuinig. Dat past niet zo goed in mijn hoofd. Dat haar smaak zo is veranderd en zo duur is geworden, had ik ook nooit verwacht. Vroeger was Chantal een heel gewoon meisje, maar het lijkt wel of ze nu bij de rich en famous hoort. Moet ik dan ook echt zo’n krankzinnig duur cadeau kopen? Ik weet het niet hoor…”

Wat zou jij doen? Vasthouden aan je eigen traditie en lekker een zelf gebakken appeltaart gebakken met appels van je eigen boom cadeau geven? Of toch maar zwichten voor het verlanglijstje en er iets van uitkiezen dat je eigenlijk veel en veel te duur vindt? Wat zou jij doen? Kom maar door met je suggesties, we zijn heel benieuwd!

Afbeelding: Sergey Makashin via Pexels