Marjet: “De tv bij mijn schoonouders staat altijd aan”

Ronald is een schat hoor, maar zijn ouders… Marjet kan er een boek over schrijven. “Ik weet: de ouders van je liefje krijg je er gratis en voor niks bij. Soms heb je mazzel maar soms…” Wat Marjet echt vreselijk vindt, is dat de televisie altijd aanstaat bij Piet en Nel. “Wanneer ik er ook kom, altijd staat die tv te loeien. Gek word ik ervan.”

Lekker lezen

Marjet snapt er niks van. “Mijn ouders keken altijd heel gericht televisie. Zo was het journaal om acht uur heilig en wie dan beneden was, moest stil zijn. Als er na het journaal nog iets leuks kwam, keken we verder. Was er niks na het journaal, dan ging de televisie uit.” En wat deed de familie dan? “We kletsten wat of deden een spelletje. Bij ons thuis werd altijd veel gelezen dus we doken ook graag in een boek.” Als er niet gelezen werd, dan werd er gepraat. “Soms tot vermoeiens toe. Mijn vader en broers discussieerden altijd veel en als jongste van het gezin kreeg ik daar veel van mee. Met als resultaat dat ik een goede discussie of een goed gesprek zeker niet uit de weg ga. Maar het feit dat er bij ons werd gepraat, echt over van alles heb ik altijd heel fijn gevonden.”

Ander nest

Haar man Ronald komt uit een heel ander nest. Zijn ouders praten nauwelijks met elkaar en Ronald en zijn zus zijn dan ook geen geboren praters. “Als Ronald vroeger ergens mee zat, dan stopte hij dat maar weg. Twijfelde hij ergens over of had hij behoefte om zijn hart te luchten, dan kon hij zeker niet bij zijn ouders terecht. Op de middelbare school had hij een docent waar hij terecht kon en later leerden vriendinnetjes hem om zich open te stellen. Maar zijn ouders hadden geen idee wat er in het hoofd van hun zoon omging.”

Zwijgen is zilver

Marjet vindt dat jammer maar heeft veel respect voor de manier waarop Ronald zonder hulp van zijn ouders zich heeft ontwikkeld. “Hij ziet nu ook in hoe belangrijk het is om te praten en wat het doet als je zwijgt. Zijn ouders zijn al jaren niet gelukkig met elkaar maar omdat de communicatie ontbreekt, blijft alles bij het oude en mopperen ze continu op elkaar.”

Ze keken niet eens

Een prima manier om niet met elkaar te hoeven praten, is de televisie aanzetten. “Toen ik Ronald net leerde kennen was ik stomverbaasd dat de tv bij zijn ouders altijd aanstond. En dat terwijl ze niet eens keken! Ik snapte daar niks van. Maar al snel had ik in de gaten dat die tv een bliksemafleider was. Toen Ronald en ik Piet en Nel het grote nieuws kwamen vertellen dat ze opa en oma werden, tetterde RTL Boulevard vrolijk op de achtergrond. Zo hard dat ze ons in eerste instantie niet konden verstaan. Echt zo’n teleurstelling.”

Zo stil in huis

Als Marjet haar schoonouders vraagt waarom de televisie altijd aanstaat, antwoorden ze dat het zo gezellig is. “Omdat het anders zo stil in huis is. En dat je als je veel tv kijkt je altijd op de hoogte bent van alles. Toen ik ze vroeg of ze het dan niet leuk vinden om een goed boek te lezen, schudden ze allebei hun hoofd. Dat was zo stil en saai, daar vinden ze niks aan.” Normaal denkt Marjet: ieder het zijne, maar van de altijd maar aanstaande beeldbuis irriteert ze zich inmiddels mateloos. “Er is gewoon echt geen gesprek mogelijk. Want het stomme is, als er ergens een tv aanstaat, kijk je automatisch toch steeds. Bovendien worden mijn schoonouders steeds dover lijkt het wel, want die tv staat me toch een partij hard de laatste jaren.”

Waar is de ab?

Op de vraag of de televisie even een tijdje uit mag als Marjet, Ronald en de kinderen op bezoek komen, wordt geen gehoor gegeven. “Met Nel heb ik het erover gehad. Ik vroeg haar of ze het heel erg vond om de tv even uit te zetten als we op bezoek zijn. Op zich wil ze dat wel, maar Piet niet. En als ze ‘m uitzet, grijpt Piet driftig naar de afstandsbediening om de zoveelste herhaling van het Journaal of de RTL Boulevard te kijken. Het is voor mij een reden om zo min mogelijk bij mijn schoonouders te komen.” Ronald vindt het ook super irritant maar is niet tegen zijn ouders opgewassen en zegt er dus maar niets meer van.

Kerst bij Piet en Nel

Deze maand appte Ronalds zus in de familiegroep over Kerst. “Of we weer gezellig met z’n allen naar Piet en Nel gaan om te fonduen. Echt, mijn haren gingen overend staan. Ik wil er niet meer heen met Kerst als die tv staat te loeien. Het is zo vreselijk ongezellig. Ik wil gesprekken voeren, ik wil weten hoe het me mijn schoonouders gaat, wat ze beweegt, wat ze nodig hebben. Maar volgens mij is alles wat ze nodig hebben een goedwerkende televisie.” Ronald vindt dat Marjet gelijk heeft, maar durft zijn ouders niet te zeggen dat ze niet willen komen vanwege de altijd aanstaande tv. “Wat moet ik nou doen?”

Ja, wat moet Marjet nou doen? Oordoppen indoen en aan de kersttafel schuiven en de avond uitzitten? Of voet bij stuk houden en zeggen: als die tv niet uitgaat, kom ik niet meer. Wat zou jij doen? Praat mee in de comments onder dit artikel.

Bovenste afbeelding: Unsplash+