Het lijkt wel gisteren dat Marijke moeder werd van Annabel en Pien, een vrolijke tweeling. “Piepklein waren ze bij de geboorte. Ik weet nog dat het begin echt even spannend was, maar al snel ging het goed met de meiden. Ze zijn nu 35 jaar oud en allebei moeder. Net zoals heel veel jonge ouders hebben ook zij moeite met het vinden van kinderopvang. En laat ik nou helemaal geen zin hebben om hierbij te helpen…”
Kies voor jezelf
Toen de tweeling jong was, is Marijke altijd blijven werken. “Ik ben notaris en tien weken na mijn bevalling ging ik gewoon weer fulltime aan het werk. Mijn werk is mijn passie en ik haal daar veel voldoening uit. Vreselijk vond ik het om vrouwen te zien die na het krijgen van kinderen minder gingen werken of zelfs helemaal stopten. ‘Kies voor jezelf, blijf onafhankelijk’, wilde ik dan altijd zeggen. Natuurlijk heb ik dat niet gedaan, maar ik heb het mijn dochters zeker meegegeven.”
Harde werkers
De dochters van Marijke hebben net als hun moeder altijd hard gewerkt. “Op de basisschool waren ze al ijveriger dan klasgenootjes en dat is nu nog steeds zo. Ze zijn niet slimmer dan de rest, maar ze werken wel het hardst en overal waar ze zijn, valt dat op. Ook hun partners zijn harde werkers en stimuleren de dames om vooral hun carrière niet op een zijspoor te zetten. Annabel heeft nu drie kinderen, van wie de jongste vijf maanden oud is. Pien heeft twee kinderen en is in verwachting van de derde. Allebei werken ze fulltime.”
Ten einde raad
Toch merkt Marijke dat haar dochters moeite hebben met de combinatie van werken en het ouderschap. “Zeker omdat het echt moeilijk is om goede, stabiele en betrouwbare opvang te vinden. Annabels oudste twee zitten op school en gaan na school naar de BSO, en de jongste gaat vier dagen per week naar de opvang. Op de donderdag is de schoonmoeder van Annabel daar in huis, maar eigenlijk wil zij stoppen met het oppassen. Annabel is ten einde raad, want op de crèche is tot na de zomer geen plek op die dag.”
Is maar voor een paar maanden
Al een paar keer heeft Annabel gevraagd of Marijke op donderdag wil komen oppassen. “En laat ik eerlijk zijn: daar heb ik geen zin in. Ik werk nog drie dagen per week als notaris, ik ben voorzitter bij de tennisvereniging en ik ga graag wandelen. Voor oppassen heb ik eigenlijk geen tijd én geen zin. Ik heb vroeger miljoenen luiers verschoond en dat was toen al niet mijn ding. Ik heb Annabel geadviseerd een au pair of oppas aan huis te nemen, maar daar voelt zij niks voor. ‘Kom op mam, het is maar voor een paar maanden. Andere moeders doen dit ook voor hun kind’, zegt ze dan.”
Andere moeders doen het wel
Marijke vindt het pijnlijk als Annabel zegt dat andere moeders dit wel voor hun kind doen. “Dat is het probleem: Nederlandse moeders geven alles op voor hun kinderen. Laat haar vent eens minder gaan werken. En kan ik er wat aan doen dat zijn moeder ineens niet meer wil op de donderdag? Zij maken nu van hun probleem mijn probleem. En dan ziet Annabel mij als de boeman. Lekker zeg!”
Hun kinderen, hun verantwoordelijkheid
Pien heeft ook al een paar keer gevraagd of Marijke de kinderen wil opvangen. “Als ze acuut omhoog zit, dan wil ik best een uurtje op de kinderen letten. Maar ik ga geen luiers verschonen, babyhapjes maken, weekenden oppassen of vaste dagen daar zitten. Het zijn hun kinderen, dus hun verantwoordelijkheid. Ze hebben allebei een goede baan en ze verdienen genoeg, huur een goede oppas in, zou ik zeggen. Vroeger deed ik dat ook en dat werkte prima.”
Bovenste afbeelding: Freepik
Fiene -
Meer werken bedoel ik…