Hormonen, hormonen en nog eens hormonen: mijn beste vriendjes zijn het niet. Waar je als niet-zwangere vrouw soms gek kunt worden van hormonale uitbarstingen rond je menstruatie, wordt dit tijdens je zwangerschap dagelijkse kost. Zo heb ik momenteel een extreem kort lontje, wisselen lachbuien en huilbuien elkaar sneller af dan ooit én moet ik om de gekste dingen kei hard janken. En ja: ook op momenten dat mij dat totaal niet uitkomt.
Vaker dan gemiddeld
Huilen. Iedereen doet het weleens. Nou doe ik het als zwangere vrouw waarschijnlijk vaker dan de gemiddelde mens, maar ik had het altijd redelijk onder controle. Zo wist ik mijn huilbuien altijd zo te plannen dat ik ze pas thuis liet gaan. Huilen in je bed of op de bank is niet fijn, maar je bent in ieder geval alleen of met mensen die je goed kent. Maar gisteren ging dat nét effe anders…
Emotie-vretende factoren
Sophia is al een week niet lekker en slaapt bijna niet ’s nachts. Slaapt zij niet? Dan slaap ik niet. Tel daar een fikse verkoudheid en mijn zwangerschap bij op en ik kan je vertellen: daar word je niet vrolijk van. Slaaptekort doet veel met een mens. En komen daar nog een aantal andere emotie-vretende factoren bij? Dan gaat het mis. Zo ook bij mij.
In alle staten
Na slapeloze nacht nummer 7, moest ik mijn astma medicijnen ophalen bij de apotheek om de hoek. Niet zo erg zou je zeggen. Toch was het voor mij gewoon net te veel om met een ziek en vermoeid lichaam en een ziek kind, door de kou, naar de apotheek te gaan. Toen ik eindelijk aan de beurt was, ben ik in huilen uitgebarsten. Waarom? Ik weet het eigenlijk nog steeds niet, maar ik was in alle staten. “Oh mevrouw, gaat het? Wilt u even gaan zitten?” probeerde de apotheker lief. De man bleef zo vriendelijk en rustig dat ik er alleen maar harder van moest huilen. “Neeheee *snik snik*, ik ga gewoon lekker naar huis *snotter snotter*. Het wordt me gewoon allemaal veel te veel. Een ziek kind, niet slapen, een zwangerschap, zelf ziek…”
Lieve apotheker
Jankend heb ik de medicijnen aangepakt en ben naar huis gelopen. Wat zal de apotheker wel niet gedacht hebben? Gelukkig was hij heel lief en deed hij precies wat hij moest doen: rustig blijven en me geen nog ongemakkelijker gevoel geven. Mocht u dit lezen, bedankt!
Slaap
Tijdens het teruglopen heb ik mezelf herpakt. Thuis heb ik Sophia naar bed gebracht en ben zelf ook even een uurtje gaan slapen. Afgelopen nacht heeft Ward haar verzorgd en ik heb dus even één normale nacht gepakt. Wat doet een beetje slaap dan goed zeg! Vandaag voel ik me weer fit, vrolijk en mijn oude zelf. De vraag is alleen: voor hoe lang? 😉
Had jij tijdens je zwangerschap ook last van huilbuien? Hoe ging je hier toen mee om? Laat het me weten in de comments onder dit artikel!
