Lory: ‘Mijn beste vriendin komt opeens met afdankertjes bij mij aanzetten’
Al jaren zijn Lory en Frans super gelukkig met elkaar, ook al hebben ze het niet breed. Ze hebben een schattig huis in een eenvoudige buurt, Lory werkt parttime en Mats en Lisa van 7 en 9 jaar zijn hun alles. “Ik doe er alles aan om ervoor te zorgen dat de kinderen elke dag fris gedoucht en in schone kleren naar school gaan. Dat mijn beste vriendin Veronique laatst met een grote zak kleding aankwam, raakte me echt snoeihard.”
Natuurlijk zou Lory meer geld willen, maar dat is nou eenmaal niet zo. “Van mijn ouders heb ik geleerd de tering naar de nering te zetten en ik heb daar totaal geen problemen mee. Ik zou fulltime kunnen werken maar dan zie ik Mats en Lisa veel minder en dat wil ik niet. De kinderen zijn mijn alles en ik wil ook graag voor ze zorgen. Nou ja, en dan kunnen we niet naar een pretpark, so what? Thuis kan ik het ook gezellig maken en we hebben het hartstikke goed met z’n viertjes.” Dat haar kinderen niet in de laatste mode lopen, vindt Lory niet erg. “Merkkleding kan ik niet voor ze kopen, maar ze talen er niet naar. Mijn beste vriendin Veronique waarschuwt me steeds dat dat heus wel komt. Ik denk dat dus niet. Vooralsnog is de kleding die mijn schatjes dragen schoon en nooit kapot.”
Ik heb wel mijn trots
Kennelijk denkt Veronique heel anders over de kleding van de kinderen van haar vriendin, want laatst bracht ze een hele zak vol met kleding mee. Allemaal afdankertjes van haar eigen kinderen. Broeken, truien en zelfs schoenen nam ze mee voor Mats en Lisa. “Het is ongetwijfeld lief bedoeld van Veer, maar ik moet je zeggen ze raakte me. Ook al hebben we niet veel geld te besteden, we hebben wel onze trots. Het is voelt bijna vernederd om een zak kleding van je beste vriendin te krijgen. Ze had het niet eens overlegd, ongevraagd stond ze met een vuilniszak vol voor mijn deur. Is de kleding die mijn kinderen dragen soms niet goed genoeg?”
Dat staat toch patserig
Frans vindt dat Lory niet zo zwaar moet tillen. Hij vindt het een gewoon een leuk gebaar van Veronique en lief bedoeld. “Misschien heeft Frans ook wel gelijk, maar het voelt zo gek. Toen de kinderen op bed lagen, heb ik de zak leeggeschud en de kleding bekeken. Veer d’r kinderen lopen alleen maar in merkkleding. Ik moet toegeven dat het er goed uitzag, maar moet ik mijn kinderen dan opeens in dure kleding hijsen? Gaan ze naar school in dure shirtjes, ook al zijn het krijgertjes. Dat voelt een beetje gek. Dat staat toch heel patserig? Kinderen uit de klas van Mats en Lisa zien er ook niet heel fancy uit. Sommige komen gewoon in hun joggingbroek naar school.”
Ik wil geen afdankertjes
Lory weet niet wat ze er mee aan moet. Ze heeft de kleren nog niet laten zien aan haar kinderen. “Aan een kant is het inderdaad lief van Veer, maar ik ze heeft mijn trots een knauw gegeven. Ik overweeg om de kleding aan haar terug te geven maar Frans vindt dat ongepast en denkt dat ik de boel dan op scherp zet. Maar ik wil geen afdankertjes, niet van Veer niet van iemand anders. Het is toch gewoon goed zoals mijn kinderen gekleed gaan?”
Wat vind jij? Ben jij van mening dat Lory dankbaar moet zijn en blij moet zijn met de prachtige merkkleding die ze van haar vriendin heeft gekregen? Of snap je dat Veronique door het geven van de kleding de trots van Lory krenkt? Wat zou jij doen? Praat mee in de comments onder dit artikel.
Foto door Elina Fairytale via Pexels
Advies gevraagd: “Mijn verstandelijk beperkte dochter heeft een kinderwens”
8 reacties
Ben ik nou de enige die dit gevoel wel kan begrijpen? De vriendin heeft al eerder gezegd dat de kinderen vanzelf om merkkleding gaan vragen, dus blijkbaar vindt ze wat van de huidige kleding. Het is één ding om te overleggen en te zeggen “hey, ik heb de kasten leeggeruimd en een boel kleding in goede conditie over die mijn kids niet meer passen, doe ik jou daar een plezier mee? Het is nog te mooi om weg te doen” maar aan komen zetten met een vuilniszak afdankertjes is echt een beetje ongepast. Als je denkt dat het goed bedoelt is en het is een dierbare vriendin, dan kun je dit toch best bespreekbaar maken? Neem de zak kleren weer mee de volgende keer als je langs gaat en zeg “Bedankt voor de tweedehands kleding, maar je overviel me er een beetje mee. De kinderen hebben genoeg kleren, en ik ben tevreden over de manier waarop ik ze kleed, dus ik denk dat je er beter een ander een plezier mee kunt doen. Je hebt al eens eerder een opmerking gemaakt over het feit dat mijn kinderen geen merkkleding dragen, en het kwetst me een beetje. Je zal het vast goed bedoelen, maar ik wilde het wel even aangekaart hebben.”
Lijkt mij misplaatste trots, maar zo zie je maar weer iedere blik is anders. Ik kreeg van een vriendin een aantal blouses. Zij haalt vuilniszakken uit, geeft dingen weg aan de weggeefwinkel en nu was ik blijkbaar aan de beurt. Ze had het wel vantevoren gevraagd. Het meeste was hartstikke mooi, ben er blij mee. Zonde om veel geld aan kleren uit te geven.
En wat eerder is gezegd, misschien blijft er wel geld over voor een pretpark. Er schijnen speciale sites te zijn met kortingsbonnen.
De andere blik: je voelt je niet gezien “kijk eens hoe goed ik het doe, met weinig geld zijn ze toch allebei goed gekleed”? Als dat het is maak dat dan bespreekbaar. Maak van je hart geen moordkuil.
Het is wat je zelf ervan vindt natuurljk maar ik persoonlijk zou het super hebben gevonden.
Ik zelf doe het via Vinted en geef zelf ook kleding van mijn kids weg. Dat doe ik niet met de bedoeling van je hebt niet veel geld dus geef je kleding, maar meer van de kleding is goed dus misschien kan jij het nog gebruiken.
Ik mix dure en minder dure merken door elkaar.
Dure merken zijn mooi (blijven ook vaak goed).
Ik denk niet dat je meteen moet denken dat je kinderen van de snobs worden als ze dure kleding dragen. Voel je niet meteen beledigd als iemand je kleding heeft, wees blij en het is ook goed voor het milieu.
Reageer ook
Lees ook
Tessa stalkt haar ex. ‘Soms zit ik een hele nacht in de bosjes voor zijn deur’
Ja, natuurlijk weet ze zelf ook wel dat wat ze doet niet goed is en dat ze er niets mee bereikt, maar de drang de gangen van haar ex na te gaan, is groter dan het te laten. Soms is Tessa doodsbang dat ze door de mand valt, maar ze doet alles voor die ene […] Lees meer
Andrea: ‘Mijn broer kijkt nauwelijks om naar onze demente moeder en laat mij alles regelen’
Als ik later ga dementeren, dan rol je me maar voor een vrachtwagen,” zei mijn moeder vroeger altijd grappend. Niet wetende dat ze inderdaad dement is geworden. Mijn broer kan er niet mee omgaan en laat mij alles regelen en zegt: ‘joh, ze weet toch niet wat je doet en wie je bent’. Zo pijnlijk.” […] Lees meer
Elvira: ‘Mijn ouders zagen mij nooit staan en nu nog steeds niet’
Een depressieve zus en een broer die getrouwd is en twee schattige dochtertjes heeft zorgen ervoor dat Elvira niet wordt gezien door haar ouders. “Alle aandacht gaat naar Caroline en Frank en naar mij wordt nauwelijks omgekeken. Ik trek het niet meer.” Nooit had Elvira zich afgevraagd waar het knagende, verdrietige gevoel dat haar vaak […] Lees meer
Arlette -
Ik begrijp het zeker ook. Zelf had ik nooit merk kleding en taalde daar ook noet naar. Wat dat betreft is iedereen anders.
Even eerst vragen, was handiger en respectvoller gewees, hoe goed bedoeld ookt. Belangrijk is het gevoelwat dit geeft eerst uit te spreken met je vriendin.
Daarna kun je nog eens naar de kleding kijken. Met een beetje mix en match hebben ze er vast nog veel plezier van, zonder dat het te zeer opvalt. Succes!