Met een gebroken hart en een lege bankrekening keerde Linda tien jaar geleden, zwanger en alleen, terug naar Nederland. “Voor de liefde verhuisde ik naar Spanje. Op vakantie werd ik verliefd op de barman, zei mijn Nederlandse baan op en verhuisde naar Spanje. Alles had ik op de rit, en ik raakte zelfs zwanger. Zeer gewenst, althans door mij. Mijn grote liefde Carlos bleek er tóch nog niet klaar voor te zijn en verbrak de relatie. Alles had ik opgegeven om bij hem te zijn, en zonder pardon maakte hij er een einde aan…”
Moeilijke tijd
Met een steeds groter wordende buik ging Linda bij haar ouders wonen. “Ik was 31 jaar, had geen baan, geen relatie en geen huis. Het was een hele moeilijke tijd. Ga als zwangere vrouw maar eens een baan vinden. Toen ik destijds solliciteerde bij mijn huidige werkgever, was ik hem dankbaar dat hij het toch aandurfde en mij de baan gaf. Tien jaar later werk ik nog steeds voor hem. Dankzij hem kon ik al vóór de bevalling een eigen huis huren en weg bij mijn ouders.”
Goed samen
Linda weet niet beter dan dat ze het alleen moet doen. “Natuurlijk had ik het me allemaal anders voorgesteld. Aan de andere kant: omdat Carlos er nooit is geweest, weet ik niet beter. Mijn vriendinnen klagen allemaal steen en been over hun partner. Dan ben ik blij dat ik daar geen last van heb. Mijn zoon Pieter is inmiddels negen jaar oud, en we hebben het goed samen. Een man in mijn leven mis ik meestal niet.”
Mis het soms
Natuurlijk is het heus niet zo dat Linda helemaal nooit naar een partner verlangt. “Vooral tijdens de feestdagen of op vakantie mis ik het. Als ik alleen met Pieter op een camping ben en hij met vriendjes speelt, zit ik alleen voor de tent. Bij de tenten om ons heen zitten allemaal stellen die gezellig koffie drinken en praten over het boek dat ze lezen. Ik heb niemand om dat mee te delen.”
Voor de deur
Hoewel Linda het leven zonder partner prima vindt, schrok ze enorm toen Carlos laatst ineens bij haar voor de deur stond. “Hoe hij aan mijn adres is gekomen, weet ik niet, maar daar stond hij ineens. Een tikkeltje ouder, maar nog steeds de knappe man waarvoor ik dertien jaar geleden naar Spanje verhuisde. Pieter was aan het spelen bij een vriendje, dus ik nodigde Carlos uit om binnen te komen. En dat maakte het allemaal wel héél verwarrend.”
Spijt
Linda en Carlos namen plaats aan tafel. “We spraken kort over hoe het met ons gaat en waar we mee bezig zijn. Maar al snel kwam Carlos met de reden waarom hij ineens voor mijn deur stond; hij had spijt. Grote spijt. Over hoe hij mij op straat heeft gezet, hoe hij geen vader is geweest voor zijn zoon en dat hij jarenlang geen contact heeft gezocht. Ik wist niet wat ik moest zeggen…”
Wil me terug
Carlos zag dat Linda schrok en niet wist wat ze moest zeggen. “En toch deed hij er nog een schepje bovenop. Hij zei dat hij me terug wilde en zijn kind wilde leren kennen. Om zijn toewijding te tonen, had hij zelfs een appartement in de buurt gehuurd en zijn baan opgezegd. Ook was hij bezig met het leren van Nederlands en had cadeautjes voor Pieter meegenomen. ‘I would really like to meet him and apologize for my mistakes’, zei hij.”
Wat moet ik?
Linda wist niet wat ze moest doen en wees Carlos de deur. “In het eerste jaar na de geboorte hoopte ik hier nog op, maar het idee dat we ooit een gezin zouden zijn, had ik allang laten varen. Hoe weet ik dat hij het nu wel meent? En hoe zal Pieter zich hierbij voelen? Ja, hij heeft altijd een vader gewild. Maar ik ben zó bang dat Carlos ons weer verlaat. Ik gun mijn zoon zijn vader, maar tegen welke prijs? Ik weet gewoon écht niet wat ik moet doen.”
Verantwoordelijkheid nemen
De beste vriendin van Linda vindt dat ze Carlos en Pieter aan elkaar moet voorstellen. “Je moet je eigen woede en verdriet opzijzetten. Pieter heeft het recht zijn vader te leren kennen, ook als dat betekent dat hij jullie misschien wel weer laat vallen. Dat doet hem verdriet, maar hij heeft dan ook duidelijkheid. En wie weet: misschien meent Carlos het en wil hij nu écht verantwoordelijkheid nemen. Hij is ook tien jaar ouder en hopelijk ook wijzer. Ik weet dat het eng is, maar je moet je hiervoor openstellen,” zegt zij. “Ik weet het gewoon niet… Wat is het juiste om te doen?”
Bovenste afbeelding: Unsplash+
Norah -
Vader en zoon hebben het recht elkaar te leren kennen. Dat is een leuk aspect. Maar! Na 10 jaar wil vader ineens in 1 klap alles. Ondoordacht en respectloos naar jou. Het klinkt in mijn oren alsof hij net een relatie en/of een nare periode achter de rug heeft en daarom nu ineens op de stoep staat. Hij dringt zich op. Laat hem 1 dagdeel per week met zijn zoon zijn. Met jou erbij. Leg het juridisch vast .