fb

Layla: ‘Mijn man snauwt altijd zo tegen mijn jongste zoon’

Layla is een toegewijde moeder van drie. Levendige kinderen waaraan ze soms haar handen vol heeft. Vooral haar jongste is druk. “Ik vermoed dat hij iets van autisme heeft, hij raakt snel overprikkeld en soms wordt het hem te veel.” Lastig is dat Layla’s man Inay geen geduld heeft voor de jongste en hem vaak afsnauwt. “Mijn hart krimpt dan ineen.”

Een groot gezin, dat was altijd de wens van Layla. “En dat is gelukt. Samen met mijn man Inay heb ik drie kinderen; de oudste is een meisje en de jongste twee zijn jongens. Voordat ik moeder werd werkte ik full time in de zorg, maar toen ik zwanger was wist ik: ik wil voor dit kindje zorgen. Alle aandacht geven dat het nodig heeft. Dus ben ik gestopt met werken. Van Inay zijn salaris kunnen we prima rondkomen.”

Ik zorg voor iedereen

Na de eerste volgde al snel de tweede en de derde. Layla kreeg haar kinderen kort op elkaar en dat is soms best pittig, maar ze vindt het geen probleem. “Ik ben een geboren moeder, ik zorg graag en heb er vooral veel plezier in. Veel van mijn vriendinnen blijven werken omdat ze, zoals ze zelf zeggen, een leukere moeder zijn als ze een baan hebben. Ik ben een leukere moeder als ik niet dagelijks naar mijn werk moet. Ik zorg voor het huishouden, voor de kinderen en mijn man en onze huisdieren.”

Zorgen om de jongste

In haar kinderen zit veel leven. Ze kletsen aan een stuk door en zijn super energiek. “Ik vind dat heerlijk. Een kind moet zichzelf kunnen zijn en zich kunnen uitleven. De energie die kinderen in zich hebben moet er uit. Soms maak ik me wel wat zorgen om mijn jongste zoon, ik vermoed dat hij licht autistisch is. Hij gaat wel gewoon naar de basisschool en kan goed meekomen, maar hij heeft zo nu en dan moeite om zich aan te passen. Als hij enthousiast is, is hij niet te houden. Sommige kinderen uit de klas trekken dat slecht en willen niet met hem spelen. Ik word daar zo verdrietig van, het is onbegrip.”

Mijn man trekt het niet

Wie ook niet veel begrip kan opbrengen voor het karakter van de jongste is Inay. “Mijn man heeft een drukke baan. Hij gaat ’s ochtends vroeg de deur uit en komt vaak pas om half zeven, zeven uur binnen. Hij is dan bekaf en wil eigenlijk met rust gelaten worden. Dat gaat een beetje moeilijk met drie kinderen die het leuk vinden dat hun vader weer thuis is. Ze willen hun verhalen van de dag kwijt, willen zijn aandacht. Vooral de jongste heeft behoefte om met zijn vader te praten en te knuffelen, maar Inay niet. Hij snauwt dan tegen het kind en ik vind dat zo naar. Mijn hart krimpt ineen als ik dat verbaasde gezichtje zie. Niet begrijpend waarom zijn vader zo bozig doet.”

Hoezo autisme?

Uiteraard heeft Layla het aangekaart bij haar man, dat hun jongste moeite heeft met zijn reactie. Inay vindt dat ze het allemaal opblaast en veel te groot maakt. “Hij zei: ‘ik snap niet hoe jij jezelf kunt wegcijferen. Ik kan dat gewoon niet. Als ik thuiskom ben ik moe en wil ik even rustig bijkomen. Dat gaat een beetje lastig als ik gelijk wordt besprongen door drie kids.’ Toen ik opperde dat onze jongste misschien toch iets van autisme heeft werd hij woest. Hij wil er niks van weten en wil ook niet dat ik het laat testen. Hij vindt dat ons kind gewoon rustig moet doen en moet luisteren. Autisme of niet.”

Laten testen of niet?

Lalya is het niet helemaal eens met haar man maar weet niet zo goed wat ze ermee moet. Ook de juf denkt dat hun kind ‘iets’ heeft. “Als we het zouden laten onderzoeken dan kunnen we er misschien iets mee doen. Misschien zijn er wel handvatten om er makkelijker mee om te gaan. Aan de andere kant hoeft het voor mij ook niet echt. Ik heb er geen problemen mee en accepteer alle drie onze kinderen zoals ze zijn. Ik wil geen stickertjes op onze kinderen plakken. Maar als een onderzoek ons zou helpen, is dat misschien ook wel fijn. Dat onze jongste wat meer aandacht nodig heeft, vind ik niet erg. Ik wil zo graag dat onze kinderen zichzelf kunnen zijn en zich kunnen ontwikkelen tot mooie individuen. Ik ben er op tegen om kinderen in een hokje te duwen en ze te beperken.”

Die kids lopen over je heen

De relatie tussen Layla en Inay staat soms behoorlijk onder spanning en de oorzaak daarvan zijn de kinderen. “lnay begint regelmatig een discussie over de kinderen en vind dat ik met hardere hand moet opvoeden. Dat ze over me heen lopen op deze manier en dat dat alleen maar erger wordt als ze ouder worden. Ik ben het daar niet mee eens. Ik heb een fijne band met alle drie en coach ze naar de volwassenheid. Onze jongste heeft veel verdriet van Inay’s gesnauw en vraagt zich continu af wat hij verkeerd doet. Niks! Hij doet helemaal niks verkeerd. Maar door het onbegrip van zijn vader wordt hij onzeker en dat is wel het laatste wat ik wil.”

Wat vind jij? Is het verstandiger om een test te laten doen om te onderzoeken hoe de jongste zoon kan worden geholpen? Of ben jij van mening dat Layla het prima doet zo? Wat raad je haar aan? Praat mee in de comments onder dit artikel.

Foto door Andrea Piacquadio via Pexels

 

4 reacties

Ria -

Hallo Layla,
Ik herken je situatie heel goed. Mijn inmiddels ex-man snauwde ook naar de kinderen, zag alles zwart/wit, wilde z’n rust als hij thuis kwam. Ik was thuis met de kinderen, had een goede band met hen en benaderde ze op een rustige manier. We zaten totaal niet op één lijn wat opvoeding betreft en konden er niet over communiceren. Dit is ook nooit goed gekomen. We zijn jaren geleden gescheiden en dat heeft enorm veel rust gebracht. De kinderen bleven bij mij wonen en konden naar hun vader wanneer ze maar wilden. (Het gebeurde vrij weinig.) Ik heb nog steeds een hele goede band met mijn kinderen, er wordt hier nooit meer gesnauwd, maar ik vind het nog steeds erg, dat ik dat toen ze jonger waren, niet heb weten te verhinderen.

Pk84 -

Wellicht heeft vader ook autisme en kan hij zich niet verplaatsen in de jongste en lijken ze op elkaar? Systeemtherapie kan hierin een goede oplossing zijn. Dat geeft inzicht in ieders rol binnen het gezin en je leert te luisteren en anders te communiceren naar elkaar. De jongste laten testen zou ik zeker doen! Het is zielig om dat niet te doen. Zo kan hij al jong leren hoe om te gaan met zijn gedrag en hoe om te gaan met de buitenwereld. Dit niet doen is slecht voor het kind zijn eigenwaarde. Als vader therapie of testen weigert dan zou ik hem de keuze geven: of therapie en testen of einde relatie. Hier kom je zelf namelijk niet uit. Dit is te complex. Waarschijnlijk cijfer jij jezelf al jarenlang weg voor de lieve vrede. Ook hierin mag jij een grens trekken denk ik. Kies voor je gezin maar vergeet jezelf hierin niet! Je schrijft ‘Ik zorg voor iedereen’ maar zorg eerst goed voor jezelf. Zo te lezen doe jij dit nu niet. Jij bent de spil in het gezin. De situatie waarin je nu zit is volgens mij toxic en ook niet goed voor de ontwikkeling van je kinderen. Raap je moed bij elkaar en bespreek de 2 opties met vader. Als hij van jullie houdt gaat hij voor het wel testen van jullie zoon. Wil hij dit niet dan zijn jullie (jij en de kinderen) beter af zonder hem!Sterkte en succes! Je kan het!

Bianca -

Als meneer zo’n uitgesproken mening heeft over hoe de opvoeding van zijn kinderen er exact uit moet zien, staat het hem vrij het zelf te doen. Als hij met rust gelaten wil worden dan had hij geen drie kinderen moeten krijgen. Test inplannen en als hij zo doorgaat zou ik voor de veiligheid en het geluk van mijn kind kiezen en deze man de deur uit doen.

Joris -

Misschien kan vader beter naar een hulpverlener dan het jongste kind.

Reageer ook