Nel heeft last van barbecuende buren: “Altijd maar die vieze walmen”

Veertig jaar geleden werd Nel vegetariër. “Ik bezocht de slachterij van een vriend van mijn vader. Hier zag ik hoe verschrikkelijk de dieren daar behandeld worden. Ik weet zeker dat meer mensen geen zin meer in spareribs of bacon hebben, als ze zouden weten hoe deze producten tot stand komen. Zou ik ooit iemand overhalen ook vegetariër te worden? Nee hoor! Toen ik het zelf net was probeerde ik mensen nog weleens over te halen, maar daar ben ik al jaren mee gestopt. Toch overweeg ik nu het gesprek over vlees aan te gaan met mijn buren. Elk weekend staan zij te barbecueën en ik heb veel last van alle vleesgeuren die daar uit de tuin komen. De vraag is alleen: hoe pak ik dat een beetje tactvol aan?” 

Type koorbal

Nel heeft haar wijk de afgelopen jaren flink zien veranderen. “We krijgen hier steeds meer yuppen uit Amsterdam. Zij krijgen kinderen, kunnen met de belachelijke huizenprijzen daar geen grotere woning vinden en komen dan maar hier naartoe. Het zijn hele vriendelijke mensen, maar ze geven wel een andere sfeer. Zo staan er ineens tientallen bakfietsen in de straat geparkeerd. Daarnaast zitten ze tot laat in de tuin, praten hard en drinken volgens mij veel. Veel van deze mensen zijn toch een beetje het type koorbal. De oorspronkelijke bewoners van ons dorp hebben niks met ze.”

Immense barbecue

Dat de nieuwe bewoners in het dorp er een andere communicatiestijl op nahouden, vindt Nel tot daaraan toe. “Ach, zo erg is dat niet. De meesten zijn uitermate vriendelijk en zeggen mij op straat gedag. Wat ik wel heel vervelend vind, is dat ze bijna allemaal aan het barbecuen zijn geslagen. Dit is iets wat ze op hun Amsterdamse balkonnetje niet konden doen en in hun tuin hier dus helemaal geweldig vinden. Een paar dagen na de verhuizing wordt er vaak een immense groene of zwarte barbecue afgeleverd. Je kunt er donder op zeggen dat het eerstvolgende weekend er diverse vrienden op de stoep staan om van de kookkunsten van meneer te komen proeven.”

Last van barbecuende buren

Slow cooking en urenlange bereidingen: het stoort Nel mateloos. “De barbecues in de wijk gaan op zaterdag vaak tussen negen en twaalf uur al aan. En elke keer hangt er vanaf dat moment een onwijze vleeslucht in de buurt. Vleeseters hebben volgens mij zelf niet door dat hun eten een stuk minder aantrekkelijk ruikt voor mensen die géén dieren eten. Elke keer als ik het ruik, ga ik in mijn gedachten weer terug naar de slachterij waar ik veertig jaar geleden kwam. Voor mij zijn vlees eten en dierenleed onlosmakelijk met elkaar verbonden. Ik vind het heel lastig om me daar niet aan te storen.”

Kan wel wat minder

Nel realiseert zich dat ze niet van haar buren kan verwachten dat ze stoppen met barbecuen. “Maar het kan toch wel wat minder? Dat ze het bijvoorbeeld nog maar één keer per maand doen en dat ze dan ook niet zo ongelofelijk vroeg beginnen. Of dat ze wat vaker een vegetarisch gerecht op de barbecue bereiden? Van een andere buurvrouw -ook van mijn leeftijd- begreep ik dat zij juist veel last heeft van rook in haar tuin. Dit heeft ze met die mensen besproken, maar die vonden dat zij niet zo moeilijk moest doen. Al die nieuwe bewoners zijn zeer goed gebekt en op het bijdehante af. Het laatste waar ik zin in heb is een discussie of zelfs ruzie.”

Praat mee

Heel graag hoort Nel wat jullie adviezen zijn bij last van barbecuende buren. “Moet ik me niet zo aanstellen of kan ik hier best een punt van maken?”

Afbeelding: Unsplash+

Anke is boos op haar dochter omdat ze geen kinderen wil: “Ze ontneemt mij iets heel groots”

Wel de lusten niet de lasten, iets van jezelf terugzien in een ander en jouw genen die zich weer een generatie voortzetten: er zijn zo veel dingen die opa’s en oma’s benoemen als hetgeen wat het zo bijzonder maakt om kleinkinderen te krijgen. Uiteindelijk komt het natuurlijk op één ding neer: liefde. En dat is naar mijn idee toch wel het mooiste wat wij als mensen kunnen ervaren. Het is dan ook goed te verklaren dat veel mensen op een dag graag kleinkinderen zouden willen krijgen. Want zeg nou zelf; wat is er mooier dan jouw eigen kind een kind te zien krijgen? Toch is het krijgen van kinderen iets wat niet iedereen in deze tijd nog doet. Enerzijds omdat het misschien niet lukt, maar anderzijds ook omdat sommige vrouwen het niet willen. Vandaag spreken we Anke, wiens dochter Liesbet geen kinderwens heeft… LEES VERDER!