Toen Gaby beviel van haar eerste dochter, was ze vastberaden: wat er ook gebeurde het, meisje bleef gewoon in haar eigen bed. Als dat betekende dat Gaby er de hele nacht naast moest zitten, dan moest dat maar. Bij de tweede dochter zijn de regels wat slapen betreft een stuk soepeler. “Ik moet wel, door die slapeloze nachten functioneer ik amper.”
Gebroken nachten
Drie dagen werkt Gaby op een makelaarskantoor. “Een drukke maar leuke baan. Voordat ik kinderen had, werkte ik fulltime. Dat vond ik teveel. Mijn man Julian werkt ook vijf dagen in de week en is ’s avonds laat thuis.” Ze vindt het moederschap zwaar, bekent ze. Vooral de gebroken nachten. Nancy, haar eerste dochter, werd ’s nachts vaak wakker en huilde dan lang. Ze bleef bij het meisje tot ze in slaap viel. Soms overwoog ze Nancy naast haar in bed te leggen, maar ze deed het niet. “Ik hoorde verhalen van moeders die zeiden: ‘als je daaraan eenmaal begint, slapen ze nooit meer in hun eigen bed.’ Dat leek me niet echt de bedoeling, dus ik volgde hun advies op.”
Fouten op werk
Carmen werd twee jaar na Nancy geboren. “Dat was een pittige tijd. Carmen huilde veel vaker dan Nancy. Uren liep ik met haar op mijn arm rond en als ze in slaap was gesukkeld en ik haar terug in het wiegje legde, zette ze het op een brullen.” Gaby probeert van alles. Bakert het meisje in, geeft haar een speentje, laat haar huilen…. Niets helpt. Het slaaptekort begint een wissel te trekken op Gaby. Ze is doodmoe en maakt fouten op haar werk. Als haar leidinggevende haar wil spreken, weet ze dat er iets moet gebeuren. “Hij was vol begrip en stelde voor om een week vrij te nemen. Ik wilde dat niet, mijn werk was juist mijn afleiding en vlucht van thuis.”
Wat een verademing!
Als Carmen voor de zoveelste nacht op rij de boel bij elkaar schreeuwt, vindt Gaby het genoeg. Ze pakt het meisje op en legt haar tussen haar en haar man in. Tevreden sukkelt ze in slaap. “Het was een verademing. Eindelijk kon ik slapen. Mijn man vond het aanvankelijk niet zo’n goed idee maar toen hij merkte hoeveel rust het gaf, vond hij het oké.” Toen haar schoonmoeder het hoorde, verklaarde ze Gaby voor gek. Zei dat de baby door het in bed te nemen, werd verpest. “Het is niet gezond je baby in jullie bed te laten slapen. Bovendien kunnen jij en Juul niet meer intiem zijn.” Ze was met stomheid geslagen. Waar bemoeide ze zich mee? “Alsof het bed de enige plek is waar we seks kunnen hebben.”
Het kan ons niets schelen
Gaby trekt zich niets aan van het commentaar van haar schoonmoeder. Inmiddels is Carmen vijf jaar en ze slaapt nog steeds in het grote bed. “We vinden het alle drie heerlijk en als Nancy wakker wordt, komt ze er vaak bij liggen. Het kan ons niet schelen wat anderen ervan vinden. Ik weet zeker dat er een dag komt dat Carmen lekker in haar eigen kamer gaat slapen. En ik moet je zeggen: ik zal haar dan zeker missen.”
Wat vind jij ervan? Slaapt jouw kind tussen jullie in? Of wil je dat pertinent niet? Een kleuter in bed van de ouders vind je echt niet meer kunnen? We zijn heel benieuwd! Praat met ons mee in de comments onder dit artikel.
Meyers Tamara -
Wat is jullie privé leven?! Dat ze bij jou slapen als ze ziek zijn vind ik ok, maar 5 jaar en nog bij mama/ papa slapen nee hoor. Dus geen sex meer in jullie bed, geen gesprekken want meisje moet slapen. Moest ik jullie zijn, dringend in eigen bed laten slapen. En schoonmoeders zijn altijd moeials en boeman als ze iets zeggen of goede raad geven. Jammer😒