fb

Ka loomt niet

Sinds een week of twee ligt mijn huis vol elastiekjes. Felgekleurd, soms met glitter, soms met verschillende kleuren in één elastiekje. Het lijken op die elastiekjes die aan beugels worden geknoopt. Die de plaatjes vasthouden in je mond. Ofzoiets. Ik heb nooit een plaatjesbeugel gehad, maar ik kan me zo voorstellen dat die elastiekjes die in ons huis liggen, daar op lijken. Maar zeker weten doe ik het niet. Oké. Met die felgekleurde, soms met glitter soms met verschillende kleuren in één elastiekje wordt in ons huis geloomd. Ja hoor. Loomen. Soort punniken.

Mijn moeder heeft mijn oudste en jongste leren loomen, want ik had geen idee en zoals ik eerder verkondigde: ik ben niet zo goed in handwerken. Mijn oudste heeft talent; die loomt moeiteloos kleurrijke armbandjes en kettingen. Mijn jongste wil dat ook, maar kan het niet zo goed. Ik vrees dat hij mijn fröbelgenen heeft. Ik moet die armbandjes ook dragen. Maar dat wil ik helemaal niet want ik vind ze stom. Dat zeggen tegen een kind van zes zou onmenselijk zijn, dus ik rol stralend dat bandje om mijn pols en als ik maar enigszins vermoed dat de kust veilig is, doe ik het snel weer af.

unnamed-1

Twee dagen terug, ik was aan het werk op mijn laptop aan de grote tafel, geloofde ik mijn ogen niet. Tegenover mij zat De Man. En wat zat De Man te doen? Te loomen! Niet een knullig armbandje, welnee, De Man loomde een cavia. Dit ging niet vanzelf dus het loomen ging gepaard met wat gezucht en gesteun, terwijl hij de bevelen van de creabea-mevrouw in het YouTubefilmpje braaf opvolgde. In een filmpje legde zij uit hoe je een cavia of hamster, daar wil ik van af zijn, moest loomen. Tjonge. Zou ze het zelf bedacht hebben? Werd ze ’s ochtends wakker en dacht handenwrijvend: ‘vandaag is het een prachtige dag om een cavia te loomen’? Dat kon toch niet? “Zorg ervoor dat de loom die de neus van de cavia vormt, stevig is. Want als die losschiet, valt de cavia uit elkaar”, waarschuwde de creabea-mevrouw. Ik bescheurde het. Ik liet De Man lekker loomen en werkte verder. Totdat ik ‘schildpad’ opving. Nee. Het is niet waar! Er wordt nu toch niet na de cavia ook nog een schildpad in elkaar ge-elastiekt? Ja hoor. De Man zocht groene elastiekjes bij elkaar. Niet veel later showde hij apetrots een schildpad. Heel knap inderdaad.

unnamed-2

De volgende dag waren mijn oudste en jongste door het dolle heen. Wat een superpapa hadden zij. De beesten moesten mee naar school. En de kleinste wilde ook een cavia. Dus die avond zat de man weer braaf een cavia te loomen. Toen ik dit alles aan een vriendin vertelde, kreeg ze een fanatieke blik in haar ogen. “Een cavia????”, vroeg ze vol ongeloof. Ik knikte. Wat had De Man daarvoor nodig gehad? Ik mompelde iets van doorzichtig rekje voor de elastiekjes en een youtube filmpje. “Verder niets?”, drong ze aan. Ik schudde mijn hoofd. Niet veel later zag ik haar in de Blokker hyperen. Op zoek naar dat rekje en de juiste kleuren elastiek.

unnamed

Het gezin Cavia breidt in no-time uit. Ik waarschuw het vrolijke gezinnetje vast: mijn oudste wil namelijk een leeuw loomen. En ik vermoed dat de cavia’s en de leeuw elkaar niet verdragen. Zo is de natuur nu eenmaal.

Karin-van-Leeuwen-portret-gemaakt-door-Tom-m
Karin van Leeuwen (41) jaar is in between jobs, maar drukker dan ooit. Heeft twintig jaar voor kranten gewerkt en schrijft blogs voor Damespraatjes.  Ze woont samen met Robert Brekelmans en hun twee boenders Bob en Tom in ’t Gooi. Naast schrijven is lezen een grote hobby. De andere passie is sporten; heel wat uurtjes brengt zij door in de sportschool om een spinning-, pump-, of bodybalanceles te volgen. Sinds kort is ze regelmatig op het voetbalveld te vinden om het team van haar oudste te coachen. De andere blogs van Karin op Damespraatjes vind je hier

Lees hier de persoonlijke blog van Karin: www.kaleeuw.blogspot.com

Foto: gemaakt door Tom Brekelmans

Reageer ook