Als mijn vader weer eens bizarre manoeuvre in het verkeer uithaalt met zijn auto, haalt mijn moeder haar schouders op. “Dat krijg je ervan als je je rijbewijs in dienst haalt”, grinnikt ze dan. Rijbewijs halen in het leger? “Ja zeker”, glundert mijn vader. “Ik werd in 1958 ingedeeld bij een Intendance compagnie. En hoewel ik geen rijbewijs had, kreeg ik een opleiding tot chauffeur en haalde mijn militair rijbewijs waarmee ik een militaire vrachtauto mocht besturen”, legt mijn vader uit. Toen hij uit dienst kwam kon hij dit rijbewijs omzetten in een burgerrijbewijs zonder daar opnieuw voor te hoeven afrijden. “Omdat ik nog nooit in een burgerauto had gereden huurde ik kort na mijn afzwaaien, bij een plaatselijke autoverhuurder, een VW-kever om een te proberen hoe dat voelde. Nou, dat werd geen succes. Ik bereed dat volkswagentje als een vrachtauto, met dubbel-klutsen en tussengas en ik draaide met veel kracht aan het stuur zoals dat bij mijn dienst-DAF was gewend. Bij de eerste de beste bocht stond ik dwars op de weg en het heeft nog geruime tijd geduurd voordat ik z’n luxe autootje kon besturen.
Anekdotes uit leger. Ze zijn er legio. De mannen van mijn leeftijd –de veertigers- hadden geluk; zij hoefden niet meer in dienst omdat het werd afgeschaft. Maar is dat wel zo? Heeft deze generatie geluk?
Wie het boek Het Beste Leger –verplicht soldaat in de jaren 80- van journalist Casper van den Broek leest, denkt daar misschien toch wel anders over. Hoewel ik niet zoveel met het leger heb, ook niks tegen trouwens, is het een uiterst vermakelijk boek. Van den Broek schrijft op een leuke, heldere manier over zijn belevenissen. Hij diende het leger uit de ‘hete’ nadagen van de Koude Oorlog (1979-1991). “Nog nooit was de Nederlandse militair zo hoog opgeleid, zo goed getraind en zo perfect bewapend. Het moreel was hoger dan in alle jaren ervoor”, zo schrijft Van den Broek op de achterkant van zijn boek. Hij keert voor zijn boek terug naar de Kromhoutkazerne in Utrecht, het huidige University College. Veel is veranderd, hij loopt door de lange gangen met de slaapzalen, ziet de kleine werkkamertjes die nu door leraren worden gebruikt. Aan een studente legt Van den Broek uit dat hij 30 jaar geleden in dit gebouw zat als militair. Van den Broek: “Over het kazerneleven had ze wel vaag iets gehoord. Maar dat er hier in dit gebouw ook soldaten hebben gezeten, nee, daar wist ze niks van. Ze is toch wel nieuwsgierig naar mijn verhalen uit de oude doos.”
En die verhalen zijn leuk. Ze zijn interessant. En bovendien legt de schrijver middels zijn boek een stukje geschiedenis vast. Ik heb het Het Beste Leger met plezier gelezen en weet zeker dat dit boek niet alleen voor veel dienstplichtigen een feest der herkenning is, maar voor iedereen die van leuke verhalen over het leger houdt.
Tip voor Sint of Kerst: leuk om dit boek aan een bekende te geven die in dienst heeft gezeten.
Lees hier de andere blogs van Ka: Life of Ka
Karin van Leeuwen (41) jaar is in between jobs, maar drukker dan ooit. Heeft twintig jaar voor kranten gewerkt en schrijft nog steeds veel. Ze woont samen met Robert Brekelmans en hun twee boenders Bob en Tom in ’t Gooi. Naast schrijven is lezen een grote hobby. De andere passie is sporten; heel wat uurtjes brengt zij door in de sportschool om een spinning-, pump-, of bodybalanceles te volgen. Sinds kort is ze regelmatig op het voetbalveld te vinden om het team van haar oudste te coachen.
Lees hier de persoonlijke blog van Karin: www.kaleeuw.blogspot.com
