fb

Ka d’r oudste wantrouwt Sint

Het is een schemergebied. Hij snapt er eigenlijk niets van, mijn oudste. Braaf kijkt hij dagelijks om zes uur naar het Sinterklaas Journaal. “Met Biebertje Blok”, zegt mijn kleinste steevast als hij Dieuwertje, die maar niet ouder wil worden, ziet. Mijn oudste en ik laten het maar zo. Het allitereert heerlijk.

Sinterklaas-Karin-van-Leeuwen-dp

Van de week stond ik te koken. Mijn oudste rende de keuken in. Deed zijn armen over elkaar. “Nou even serieus, mam. Bestaat Sinterklaas nou of niet?” Goed. Ik roerde onnodig in mijn pan. Moest tijd winnen. “Hoezo?”, vroeg ik zo neutraal mogelijk. “Nou, Rafi zegt dat Sinterklaas helemaal niet bestaat. Dat moeders die cadeautjes in de schoenen stoppen.” Zo. Zegt Rafi dat? “Wat denk je zelf?”, keek ik mijn oudste vragend aan. “Ik denk dat dat niet zo is.” En weg was ie. Door het oog van de naald. Ik wiste wat zweet van mijn voorhoofd. Vorig jaar vroeg hij mij wie er nou eigenlijk in die Sinterklaas zat. Toen ik ‘Sinterklaas’ antwoordde was het goed.

Toen we boodschappen deden, zagen we Sinterklaas. Mijn boenders holden er heen, maar bleven op veilige afstand. Mijn kleinste wilde naar ‘huihuis’ en mijn oudste vond het interessant. Oh hemel. Sinterklaas vroeg of ze op de foto met hem wilden. Mijn jongste maakte omtrekkende bewegingen en verstopte zich uiteindelijk achter mijn dikke billen. Mijn oudste stiefelde naar de Sint en ging naast hem staan. Gaf hem een hand. Kreeg pepernoten. En vroeg zich af of dit nou wel de echte Sinterklaas was. “Zijn gezicht was zo jong en dun. Bovendien was zijn staf niet glimmend maar mat”, was zijn conclusie. Ik haalde mijn schouders op en zette zwijgend de veel te zware boodschappentassen in de auto.

Ja. Ik denk dat dit het laatste jaar is dat mijn oudste gelooft in dat hele 5 december sprookje. Niet in de laatste plaats door Jochem Myjer. Dat komt zo. Mijn mannen zijn fan van Jochem Myjer. Vooral zijn Moederdag scene vinden ze hilarisch en kunnen ze woord voor woord meebrullen. In die scene maakt Jochem zijn moeder op aparte wijze wakker. Hard schreeuwt hij: Wakker worden, wakker worden, wakker worden. In het Sinterklaas Journaal ligt Sint te slapen. Pietje Paniek, gespeeld door Jochem Myjer, staat naast Sint en roept… precies: Wakker worden, wakker worden, wakker worden. Met samengeknepen billen zit ik op de bank. Mijn oudste kijkt mij aan. “Zeg mam, ik weet het niet hoor, maar dat is dus gewoon Jochem Myjer.” Ik slik. “Of het is een Piet die Jochem Myjer heel goed kan nadoen”, wijsneust mijn kleinste. Mijn redder. Mijn oudste trekt zijn wenkbrauw op en kijkt verder.

Sinterklaas-2-Karin-van Leeuwen-dp

Ik weet dat het druk is in zijn hoofd, dat hij van alles denkt. De rust keert weer als hij ’s avonds zijn schoen bij de open haard zet en uit volle borst zingt. Ontroerd kijk ik naar die twee mannetjes in pyjama. Volgend jaar zal alles anders zijn…

Karin-van-Leeuwen-portret-gemaakt-door-Tom-m
Karin van Leeuwen (42 jaar) schrijft vanuit uit haar eigen bedrijf De Gooise Pen en is drukker dan ooit. Heeft twintig jaar voor kranten gewerkt en schrijft blogs voor Damespraatjes.  Ze woont samen met Robert Brekelmans en hun twee boenders Bob en Tom in ’t Gooi. Naast schrijven is lezen een grote hobby. De andere passie is sporten; heel wat uurtjes brengt zij door in de sportschool om een spinning-, pump-, of bodybalanceles te volgen. Sinds kort is ze regelmatig op het voetbalveld te vinden om het team van haar oudste te coachen. De andere blogs van Karin op Damespraatjes vind je hier

Lees hier de persoonlijke blog van Karin: www.kaleeuw.blogspot.com

Foto Karin: gemaakt door Tom Brekelmans

 

Reageer ook