Toen Jocelyn en haar man vertelden dat ze gingen scheiden, hadden de kinderen het daar vanzelfsprekend moeilijk mee. “Vooral mijn toen achtjarige dochter Marie vond het zwaar. Haar broertje Ewout leek er makkelijker mee om te gaan. Hij was met zijn vier jaar een stuk jonger en kon het eenvoudiger een plekje geven. Ik heb me sindsdien altijd schuldig gevoeld naar Marie toe, zelfs nu, ruim zeven jaar later, nog steeds. Mede om deze reden doe ik zó mijn best om het haar naar de zin te maken. Maar wanneer gaat dit te ver…?”
Eigen huis
Marie en Ewout wonen de ene week bij hun vader en de andere week bij hun moeder. “Zo hebben we het vanaf het begin meteen geregeld. In het begin bleven de kinderen in één huis wonen en kwamen wij om de beurt naar hen toe. Toen ik een nieuwe vriend kreeg, werkte dat systeem niet meer. Sindsdien hebben we allebei een eigen huis, waar de kinderen om de week verblijven. Zelfs na zeven jaar vind ik het nog steeds moeilijk als de kinderen weer een hele week naar hun vader gaan.”
Eenzaam
Het nemen van de beslissing om te scheiden is er nog steeds een waar Jocelyn met een rotgevoel op terugkijkt. “Regelmatig vraag ik me af of ik er goed aan heb gedaan. Ja, hij bedroog me regelmatig en er was soms ruzie. Maar verder was het allemaal wel stabiel, en we waren een gezin. Dat gezin, de gezamenlijke vakanties en de feestdagen lekker thuis; ik mis het nog steeds intens. Mijn nieuwe vriend had al snel door dat ik helemaal niet over de scheiding heen was en besloot het uit te maken. Dat begrijp ik, maar eenzaam voel ik me wel.”
Kijk de hele week naar uit
Jocelyn doet er in haar week alles aan om het zo gezellig mogelijk te maken. “Ik kijk de hele week uit naar hun komst. We hebben leuke filmavondjes, ze mogen allebei een keer kiezen wat we gaan eten, en ik zet ’s ochtends een uitgebreid ontbijt op tafel. Als zij er niet zijn, is het huis leeg en stil. Maar in de week dat Marie en Ewout hier zijn, voelt het huis als een thuis.”
Speciale wensen
De dag voordat de kinderen komen, zet ze altijd in de groepsapp of ze speciale wensen hebben. “Mijn vriendinnen verklaren me voor gek en zeggen dat ik hun moeder ben, niet hun suikertante. Maar ik wil gewoon dat die week perfect is, en dus mogen ze een boodschappenlijstje doorgeven. Ewout is altijd makkelijk; hem maak je blij met tijgerbrood, grillworst en liters volle melk. De wensen van Marie zijn uitgebreider: filet americain van de slager, fruitsalade van de groenteboer, zelfgemaakte hummus, vers bananenbrood en kip van de poelier. En dat is slechts een kleine greep uit het arsenaal van wensen van madame.”
Luxe hotel
Ook staan er regelmatig verzorgingsproducten op haar lijst. “Dure shampoos, make-up en skincareproducten. ‘Vind ik altijd zo lekker als ik bij jou ben, mam, dan voel ik me alsof ik in een luxe hotel ben’, zegt ze dan. Marie is me altijd zo dankbaar als ik al die spullen koop, en ze geniet er zichtbaar van. Ik vind het fijn om haar een goed gevoel te geven wanneer ze hier is, maar vanuit diverse hoeken is er commentaar.”
Zeep van 38 euro
Zo is de vader van Marie en Ewout niet blij met het vertroetelen. “Als ze bij hem is, moet ze het doen met de shampoo die in de aanbieding was en een grote voordeelpot dagcrème. Hun brood smeren ze zelf en er zijn niet altijd lekkere dingen in huis. Hun vader vindt het belachelijk dat ik de kinderen, en dan vooral Marie, zo enorm verwen als ze hier zijn. ‘Dat is niet normaal, Jocelyn. En bij mij thuis vraagt ze nu ook naar handzeep van 38 euro en zelfgemaakte hummus met verse tuinkruiden. Ik heb daar helemaal geen tijd voor, en zo verwend opgroeien is niet goed voor kinderen,’ zegt hij dan.”
Dat is wat ik wil
Diep vanbinnen weet Jocelyn dat hij gelijk heeft. “Maar ik kan gewoon woest worden om deze hele situatie. Ik wíl mijn kinderen helemaal niet om de week zien. En ik wil geen gebroken gezin. Mag ik op de dagen dat ze hier zijn alsjeblieft in een soort droom leven? Ja, dan krijgen ze alles wat ze willen en zijn ze verwend. Maar dan heb ik voor een paar dagen mijn perfecte gezin. Dat is alles wat ik wil.”
Bovenste afbeelding: Freepik
Joris -
Hoe oud zijn die kindjes en waar komt de specifieke voorkeur voor filet americain van de slager, fruitsalade van de groenteboer, zelfgemaakte hummus, vers bananenbrood en kip van de poelier vandaan? Dat zal ze allemaal niet zelf verzonnen hebben. Zelfgemaakte hummus lijkt me een erg normale en goed betaalbare wens, de rest is natuurlijk luxe (of verwennerij). Je inventariseert de wensen, dat is leuk, maar er is natuurlijk geen enkele plicht dat je alles daarvan haalt. Ik neem aan dat ze ook niet wekelijks nieuwe handzeep of shampoo nodig heeft. Als ze een dure smaak heeft, koop je (of haar vader) die spulletjes beter als het in de aanbieding is…