Hoe ga je om met cadeautjes die aan je kinderen worden gegeven? Imre piekert zich suf. “Mijn broer koopt voor ons zoontje Pim en dochter Robin cadeautjes de gewoon écht niet kunnen. Mijn man en ik ergeren ons groen en geel maar vinden ook: een gegeven paard mag je niet in de bek kijken.”
Dag leuke vriendin
Het is iets van de laatste twee jaar. “Mijn broer Ronald had een super leuke vriendin met wie ik het heel goed kon vinden. Maar hij had niet genoeg aan haar en nam er nog een vriendinnetje naast en daar kwam mijn voormalig schoonzus achter. Ze aarzelde geen moment en verbrak de relatie gelijk, tot groot verdriet van mijn broer. Maar ja, berouw komt na de zonde he?” Die voormalige vriendin had een goed gevoel voor cadeautjes kopen en onze kinderen waren altijd blij met wat ze voor hen had uitgezocht. Ze lette altijd goed op of het speelgoed bij de leeftijd van de kids paste.”
O no, een drumstel
Nu Ronald vrijgezel is, moet hij zelf op jacht voor zijn neefje en nichtje. “Het eerste cadeautje dat hij zelf had gekocht, was dramatisch. Want waar kwam hij mee aan? Met een drumstel voor kinderen. Nou elke ouder die dit leest weet precies hoe dat gaat: je kind ramt de hele dag op dat muziekinstrument en jij wordt er horendol van. Het drumstel opruimen is geen optie, dat kun je niet maken. Ik heb Ronald wel gevraagd om voortaan even te overleggen wat hij de kinderen wil geven.” Dat kan Imre wel zeggen, maar haar broer trekt zich daar weinig van aan.
Een strijkplank?! Hoezo?
Toen Robin vijf werd, was ome Ronald natuurlijk ook van de partij. “Hij kwam binnen met een enorm pakket. Prachtig ingepakt in knalroze prinsessenpapier. Robin was dolenthousiast. Ze scheurde het papier eraf en liet opgetogen zien wat ze had gekregen: een strijkplank met strijkbout. Verbaasd keken mijn man Victor en ik elkaar aan: wat was dit nou voor een rolbevestigend cadeau? Waarom kreeg onze dochter een strijkplank? “Ik vroeg het toen ik Ronald in de keuken trof. ‘Ah joh, zussie, dat is toch leuk? Kan dat meidje lekker leren strijken. Want je weet: jong geleerd is oud gedaan’ en weg was-ie. Ik liet het maar even zo want ik wilde de feestvreugde niet bederven.”
Een prinsessenjurk is voor meisjes
Imre laat het gaan, omdat ze ook geen ruzie met haar broer wilde. Maar toen hij met Kerst Pim een graafmachine gaf, was ze er wel een beetje klaar mee. “Pim had op zijn verlanglijstje een prinsessenjurk gezet. Maar Ronald weigerde die voor hem te kopen. ‘Hou op hoor Im, je laat je zoon niet in een jurk rondlopen’ vond hij. De graafmachine die hij aan Pim gaf, viel bij onze zoon wel in goede aarde en we hoorden hem niet meer over de jurk. Toch balen Victor en ik ervan dat Ronald steeds met dat gendertypische speelgoed aankomt. Het is zo rolbevestigend, dat is niet meer van deze tijd toch? ‘Imre, meisjes willen moedertje spelen en jongens racen met auto’s. Kijk nou hoe leuk ze het vinden!’, zegt hij dan. Het klopt, de kinderen vinden alle cadeaus van hun oom geweldig. En toch wil ik het eigenlijk niet hebben.”
Ik wil het niet!
Maar Imre weet niet hoe ze het moet aanpakken en hoe ze haar broer duidelijk kan maken dat ze dit niet wil. “Mijn beste vriendin vindt dat ik moet ophouden met zeuren en blij moet zijn dat Ronald zo z’n best doet om cadeautjes te kopen. ‘Kijk naar je kinderen ‘ zegt ze dan, ‘die vinden het hartstikke leuk en daar gaat het toch om?’ Ik weet het niet hoor…”
Wat vind jij? Moet Ronald gewoon kopen wat zijn zus hem vraagt? Of is het juist leuk om zo’n dwarskont als oom te hebben? Praat mee in de comments onder dit artikel.
Afbeelding: Conscious Design via Unsplash
Iemand -
Sorry maar stel je niet aan, die man geeft een kado waar niks mis mee is! Als je hier al iets van vind ben je een zeur met een moeilijk leven