Ik weet waar je woont slet. Het zinnetje bleef rondzingen in mijn hoofd. Ik wist niet eens of het man of een vrouw was die het in mijn oor had gesist.
Bevend stak ik een sigaret op. Pakte mijn telefoon. De beller had geen nummerherkenning. Ik dacht na. Had ik vijanden? Was het de vriendin van mijn verovering Felix geweest? Dat bestond niet. Hij woonde aan de andere kant van Amsterdam had hij gezegd, zij had mijn briefje niet nu al kunnen vinden in de broekzak van haar overspelige partner.
“Lau, met Paul. Wat is er? Het is vier uur ’s nachts.” Ik glimlachte. Paul is al jaren mijn bestie. Ik leerde hem kennen in café De Warme Gloed. Hij achter de bar, ik ervoor. Paul hield me in de gaten. Waarschuwde me als ik te veel dronk, joeg vervelende kerels weg en belde een taxi als het nodig was. Even dacht ik dat hij hopeloos verliefd op me was.
In een dronken bui zoenden we elkaar en schuurde hij zijn buik tegen die van mij. Ik voelde dat hij hard was. Ik pakte zijn hand en leidde hem naar het magazijn van De Warme Gloed. Ik stroopte mijn rokje omhoog, stak mijn kont uitdagend naar hem toe terwijl ik op krat vol colaflessen leunde. Paul liet zijn broek zakken en ramde zijn keiharde pik in één keer naar binnen, zijn broek op z’n enkels. Ik kreunde hard. Hij pakte mijn heupen, en stootte diep. Ik draaide me om en ging wijdbeens op het krat zitten. Uitdagend keek ik hem aan. Hij pakte mijn gezicht, zoende me en drong langzaam bij me naar binnen. Hij versnelde en terwijl hij klaarkwam, bleef ik zijn blik vangen. Zweetdruppels op zijn hoofd. Hij hield zijn hoofd scheef. “En jij?” Ik schudde mijn hoofd. Paul liet zich zakken, zijn hoofd tussen mijn dijen. Hij likte me klaar. Korte tijd was ik van de wereld. Ik herpakte mezelf. “Zo. Dit moest even gebeuren. Nu kunnen we voor altijd beste vrienden zijn.” Paul ritste zijn broek dicht en knikte dom. We spraken er nooit meer over. Ons geheim.
“Lau? Je belt me niet zomaar om vier uur ’s nachts. Whats up?” Ik vertelde hem over mijn verovering Felix en het angstige telefoontje dat volgde toen hij mijn etage had verlaten. “Verdorie schat. Heb je enig idee wie dat kan zijn?” Ik hoorde de bezorgdheid in zijn stem. Hij wilde weten wie Felix was. “Toe nou Paul, daar gaat het niet om. Gewoon een geile gozer die ik oppikte in de kroeg. Hij heeft niets te maken met dat telefoontje.” Ik hoorde Paul zuchten. Ik wist dat hij nu met zijn ogen rolde.
Ik lag op mijn rug in bed. Ogen wijd open. Ik luisterde. Probeerde het geluid dat ik hoorde thuis te brengen. Er werd aan het slot gemorreld. Ik dook onder mijn dekbed. Krakend ging de deur open. Een streepje licht van de gang scheen in de woonkamer. Gestommel. Ik hield mijn adem in, mijn ogen stijf dicht. Mijn slaapkamerdeur werd open geduwd. “Daar ben je. Jou moet ik hebben.”
Lees ook de andere blogs van nymfomane Laura!
Laura (35 jaar) is een nymfomane die woont en werkt in Amsterdam. Ze woont samen met haar Engelse Bulldogs, Cash en Munchkin. Elke week schrijft ze voor ons een blog over haar spannende leven als nymfomane. In verband met privacy redenen schrijft Laura onder een andere naam.