Nora: ‘Ik ben die kwijlende honden van mijn schoonvader zo zat’

Wat moet je doen als je schoonvader twee boxers heeft en die overal mee naar toe wil nemen en jij niet van honden houdt? Nora is de wanhoop nabij. Ze snapt dat mensen dol op hun viervoeter zijn, maar zij wil die kwijlende honden niet in huis. Maar hoe ga je dat brengen?

Ze geeft toe: een echte hondenliefhebster is ze niet. “Ik ben twee keer gegrepen door een hond. De eerste keer was ik een jaar of zes. Ik speelde met mijn vriendinnetje buiten en opeens werd ik omver gelopen door een dalmatiër die me vervolgens in mijn arm beet. Ik stond doodsangsten uit. Gelukkig viel het mee, maar de angst zat er goed in.” De tweede keer dat een hond haar beet was op vakantie in Frankrijk. “Een of andere valse boerderijhond denderde het erf af en liep regelrecht op mij af. Mijn vakantievriendin greep mijn arm, maar het was te laat: de hond had zijn tanden in mijn billen gezet.”

Puppy’s tegen eenzaamheid

Inmiddels is ze niet meer panisch als ze een hond ziet, maar ze zal ‘m ook niet zo snel aanhalen. “Het is prima, leven en laten leven zeg ik altijd maar. En vaak geef ik aan dat ik het beetje spannend vind en de meeste hondeneigenaren houden er dan rekening mee of houden hun hond aangelijnd.” Zo niet de schoonvader van Nora. Sinds het overlijden van zijn vrouw, nu twee jaar geleden, heeft hij boxers in huis. “Piet was helemaal van slag toen zijn vrouw overleed. Hij verpieterde en vereenzaamde. Zijn beste vriend gaf hem twee puppy’s. Dolblij is hij met ze. Door hen heeft hij weer contact, want hij moet minstens drie keer per dag met ze wandelen.”

Opgetrokken lipje

Kleine pups worden groot en inmiddels zijn Sjef en Oekel grote kwijlende boxers. Nora gruwelt van ze en heeft helemaal niks met die beesten. “Piet heeft ze totaal niet onder controle. Luisteren doen ze niet en op de een of andere manier komen ze altijd bij mij zitten. Met zo’n opgetrokken lipje en kwijldraden aan hun bek. Alsof ze ruiken dat ik niets van ze moet weten.” Natuurlijk, als Nora naar Piet gaat zijn die honden er, en dat is geen probleem. Maar als Piet naar Nora komt, komen Sjef en Oekel ook mee. En daar gaat het mis. Want Nora wil de honden niet in haar huis hebben. Ze vindt die snuivende, nieuwsgierige viervoeters stinken en zo zitten overal in te wroeten.

Nora maakt ’n grapje hoor

Een gesprek met Piet helpt niet en Bas, haar man vindt dat Nora op moet houden over Sjef en Oekel. “Bas vindt dat ik zijn vader zijn lolletje moet gunnen en vraagt zich af wat het nou uitmaakt als die twee kwijlende honden bij ons zijn. Nou, dat maakt heel veel uit. Ik ben soms bang voor ze en ik vind ze smerig.  Bas begrijpt mijn angst niet, hij is nooit gebeten door een hond. ” Tijdens het gesprek met Piet oppert Nora om Sjef en Oekel voortaan in de tuin te laten. Kunnen ze lekker uitrazen en spelen met elkaar. “En dan kan ik rustig op de bank met een kop koffie zitten en een normaal gesprek met mijn schoonvader voeren. Maar Piet keek me aan of ik gek was geworden en Bas zei: ‘Nora maakt een grapje hoor, pap, ze meent het niet’. Woest was ik.”

Zeurende vrouw

Bas heeft zijn vader uitgenodigd voor een etentje op eerste Kerstdag en zijn vader komt heel graag. “Ik kon Bas wel wat doen. Waarom overlegt hij niet eerst met mij? Want Sjef en Oekel komen natuurlijk ook mee. Ik sta doodsangsten uit voor onze kerstboom die vol met ballen hangt die nog van mijn oma zijn geweest. Het idee dat die twee stofzuigers de hele tijd aan tafel gaan zitten bedelen maakt misselijk. Ik had me zo’n andere Kerst voorgesteld. Ik voel me in de steek gelaten door Bas die duidelijk partij voor zijn vader kiest en mij als een zeurende vrouw wegzet. Dat voelt naar en heel alleen.”

Kwijlende honden weigeren?

Herkenbaar? Hoe zou jij dit aanpakken? De kwijlende honden weigeren en als dat inhoudt dat schoonpapa dan ook niet meer komt dan is het maar zo? Of proberen je minder te ergeren aan de honden en denken: ook dit gaat voorbij. Praat mee in de comments onder dit artikel.