Het opvoeden van kinderen is nog een heel gedoe. Weet ik uit ervaring. Niemand kan je vertellen hoe je dat moet doen. En als ze het proberen, wil je het niet horen. Zo hadden de mevrouw van het Consultatiebureau en ik niet zo’n beste klik. Ze dreef me tot wanhoop met haar goedbedoelde adviesjes (en altijd in verkleinwoorden praten, aarrrgghhh). Omdat ik niet meer voor mezelf in kon staan, nam Robert het over. Trouw gaf hij gehoor aan de oproepen en nam de jongens mee.
Het opvoeden van jonge kinderen kan zorgen voor een behoorlijke dosis stress. Je moet ook zoveel. Die kinderen moeten eten, moeten fatsoenlijke kleding aan, regelmatig naar de kapper. Ze vragen continu je aandacht. Willen alles weten. In elk opvoedkundig boek kun je lezen dat je geduld moet hebben. Vragende kinderen rustig antwoord moet geven. Ja. Dat staat er. Breng het maar eens in de praktijk terwijl je met je eigen sores dealt. Die tien kilo’s die erbij zijn gekomen na de zwangerschap moeten eraf, je moet nodig naar de kapper en je hebt nieuwe kleren nodig. Maar omdat je voornemens bent tien kilo af te vallen, wacht je daar nog even mee, zodat je vier maanden na de bevalling nog vrolijk in je positiespijkerbroek rond huppelt.
Ontploffen uit stilstand
En dan dat humeur. Alsof de hormonen nog steeds op de loop met je gaan. Door je lijf gieren. Voor je het weet ontplof je. Gewoon uit stilstand. Omdat je kinderen niet luisteren. Hun brood niet opeten. Terwijl zij hun kleren laten slingeren, slinger jij ze van alles naar hun hoofd. Waarvan je later ongetwijfeld een beetje spijt krijgt. Hoe houd je jezelf in de hand? Hoe vermijd je stress? Hoe verander je houding? Wat is de sleutel tot rust in de tent? Vijf tips:
- Humor. Grappen en grollen redden altijd de situatie en zorgen voor vrolijke hoofdjes. Ook die van jou. Maak grapjes als je kind iets doet dat eigenlijk niet kan. Dat houdt het luchtig. Neem het allemaal niet zo serieus.
- Een ding tegelijk. Klinkt logisch he, een ding tegelijk doen. Doe jij het ook? Of sta je als je ’s ochtends je tanden poetst te bedenken wat je ’s avonds gaat eten? Als ik voorlees betrap ik mezelf er regelmatig op dat ik geen idee heb wat ik voorlees omdat mijn gedachten elders zijn. Ik bedenk dan wat ik nog allemaal moet doen en hoe weinig tijd ik daarvoor nog heb. Niet doen! Houd je focus bij wat je doet.
- Knuffelen. Ik word rustig als ik mijn kinderen knuffel. Ze worden nu groter en vinden het kapot stom als ik dat doe, maar dat weerhoudt me niet. Knuffelen zorgt ervoor dat je stress minder wordt en dat je je boosheid vergeet. Dus: grijp die kinderen en hug ze lekker.
- Zeg sorry. Soms ga ik uit mijn plaat terwijl dat eigenlijk nergens voor nodig was. Ik roep mijn mannen dan bij me en zeg: ‘sorry guys. Dat was niet handig van me. Ik had mezelf even niet in de hand.’ Altijd antwoorden ze: ‘geeft niks, mam, ik snap het wel. En ik was ook niet zo aardig.’ Vrienden? Ja. Vrienden!
- Haal diep diep adem. Om te voorkomen dat je tekeer gaat als een viswijf, is het aan te raden even goed adem te halen. Doe dat maar een keer of drie, vier. Je zult merken dat je rustiger wordt. Missie geslaagd!
Karin haalde veel inspiratie uit het boek: Van achter het behang tot over je oren, geschreven door de Ontploetermoeders Roos Schlikker, Miloe van Beek, Elsbeth Teeling en Eva Bronsveld. Benieuwd naar dit boek? Info: Van achter het behang tot over je oren.
Hoe houd jij je in de hand? Schreeuw je wel eens? Loop je weg als je het niet meer aan kan? Laat het ons weten in de comments onder dit artikel. We zijn heel benieuwd naar jouw tips!
