Leslie: “Het gedroom van mijn dochter kost ons bakken met geld”

Ze is een slimme meid. Help haar oplossingen te zoeken. Ik was altijd sleutels en memorystick kwijt. Heb nu een koord aan mijn tas waar ik alle sleutels (auto-, fiets-,huissleutels en stick) aan vast zitten. Ik kan mijn tas niet vergeten omdat ik, als ik de auto wil pakken, ik terecht kom bij mijn tas. Het roept vragen op, al die sleutels aan mijn tas te rinkelen, maar dan leg ik het uit.
In mijn tas heb ik een vast vakje voor telefoon en voor portemonnee. Voor losse dingetjes heb ik een opbergtasje in mijn tas en één voor alle belangrijke papieren (paspoort, rijbewijs en andere). Het schept orde in mijn tas en in mijn hoofd.
In mijn huis heeft ook alles een vaste plek. Kom ik ergens een schaar tegen dan is er een bakje waar alle scharen inzitten en waar ik de verdwaalde weer in terug doe. Zo ook met pennen, enz enz enz.
Van allerlei denken in je hoofd vergeet je dingen. Begin met het leren accepteren dat het is wat het is. Schamen voor problemen of oplossingen heeft geen zin. Verspilde energie.

Dit komt mij heel bekend voor. Ik ben uiteindelijk gediagnosticeerd met ADD, en gebruik medicatie hiervoor. De middelbare heb ik met veel moeite gehaald voor die diagnose, maar op de uni/hbo liep ik volledig vast. Je bent daar toch een stuk meer zelf verantwoordelijk voor je discipline en planning, en dat lukte mij niet. Met de medicatie gaat dat me veel beter af.

Ook zonder medicatie te gaan gebruiken kan een ADD diagnose heel erg helpen met het besef dat je niet dom bent omdat je dingen vergeet, maar dat dat voor jou gewoon veel moeilijker is dan voor andere mensen. Ik raad haar aan hierover een keer te praten met de huisarts.

Wat betreft het dingen kwijtraken, hierin heb ik zelf veel voortgang geboekt zelfs voordat ik gediagnosticeerd/behandeld werd. Structuur aanbrengen helpt het meest. Sleutels altijd in dezelfde zak/vakje van de tas, OV-pas/rijbewijs/pinpas in de flipcover van m’n telefoon, proberen bewust na te denken waar ik dingen wegstop. Ik merk dat ik vooral heel erg mijn best moet doen om me aan die structuur te houden. Het is leuk om precies bedacht te hebben waar je sleutels horen, maar als er net een schattige hond langsloopt of iemand iets tegen je zegt leg je ze toch naast je op de stoel in de trein en vergeet je ze bij het uitstappen…

Verder kijk ik tegenwoordig veel bewuster naar een plek als ik wegga. Probeer me te herinneren wat ik had toen ik aankwam, dan scan ik aandachtig waar ik zat (is mijn stoel leeg, ligt er niets op de tafel, geen jas aan de kapstok, niks op bagagerek in de trein), voel in zakken en rugtas of ik telefoon, sleutel, laptop bij me heb. En als ik dan een trein uitgestapt ben kijk ik als dat kan nog een keer naar binnen door het raam waar ik zat of er echt niks ligt. Om dit iedere keer opnieuw bewust te doen is best vermoeiend. Probeer in gedachten te houden dat het voor uw dochter misschien ook zo lastig is.

Het is goed dat er consequenties hangen aan het maken van fouten, het kwijtraken van spullen. Als je iedere keer dat je je telefoon kwijtraakt binnen een dag weer een nieuwe zou liggen zonder consequenties leert niemand om er goed op te letten. Dat berekent echter niet dat straffen wel gaat helpen: het zou me niet verbazen als uw dochter dit zelf ook als heel vervelend ervaart. Ik kan me goed het holle gevoel in mijn maag herinneren als ik mijn gymtas weer eens in de trein had laten liggen.

Gymtas vergeten is echt een klassieker, want je hebt hem maar 1x per week mee dus zit niet in je systeem, en als er iemand naast je wil zitten in de trein verdwijnt hij naar het bagagerek. Ik denk dat ik hem minstens 5 keer niet heb teruggevonden, en tientallen keren ben kwijtgeraakt en heb moeten terugvinden bij een of ander gevonden-voorwerpen loket.
Kosten waren niet erg hoog, ik kreeg gewoon nieuwe gymschoenen/kleren van m’n ouders en meestal kon ik ‘m toch binnen een week bij de gevonden voorwerpen van Arriva terugvinden want niemand steelt stinkende gymkleren. Toch vond ik dit zelf echt heel naar. Een extra straf van mijn ouders had me echt niet geholpen die tas de volgende keer niet te vergeten.
Wat wel hielp was een karabijnhaak van m’n pa waarmee ik de gymtas aan mijn rugtas vast maakte.

TL;DR
Ik dat uw dochter wellicht ADD heeft. Raad haar aan om hier een keer met de huisarts over te praten, naast medicatie zijn er ook genoeg mogelijkheden om bijvoorbeeld tips en strategieën te krijgen om hier mee om te gaan.

Straffen gaat niet helpen mits ze er nu niet veel te luchtig over doet. Helpen structuur aan te brengen wel, maar verwacht niet dat het van de ene op de andere dag opgelost is.

Je kan met ADD prima leven, leren welke dingen moeilijk zijn voor je en hoe je daar mee om kan gaan kan echt ontzettend veel helpen. Ouder worden (op mijn 16de was het echt nog een stuk erger dan toen ik begon met mijn ADD-onderzoek) helpt ook.

Ik merk zelf dat mensen met ADD/ADHD vaak de slimste, creatiefste en leukste mensen zijn die ik ken. Mocht ze die diagnose krijgen, dan moet ze dat zeker niet zien als een gebrek aan zichzelf. Het is een eigenschap die er voor zorgt dat je wat extra moeite moet doen om om te kunnen gaan met de moderne maatschappij, niet iets dat mis met je is.

Wolfe, dat is dus een AVP, een aansprakelijkheidsverzekering (voor particulieren). Dat is geen WA-verzekering.

Ik vind dat de ouders het goed doen en begrijp hun worsteling. Je raakt met ADD meer kwijt dan een ander. Ik maak wel eens de grap met mijn dochter (sinds groep 7 diagnose inmiddels 26 ) dat er een ADD verzekering zou moeten zijn. Maar we hebben nog geen partij gevonden die dat ziet zitten 😉 Deze dame is 16 en school gaat goed. Dat is al grote winst. Er zijn tips en handigheidjes om praktische oplossingen te vinden. Maar het wazige brein blijft aandachtspunt. Ik ben zelf inmiddels 54 en liet afgelopen nacht de deur van de berging open staan. Al met al weet ik inmiddels heel goed met mijn ADD te dealen. De omgeving is belangrijk, support en hou de weg open voor groei. Succes van met jullie mooie kind! 😉❤️

Zo herkenbaar, ADD, en werken aan je routines. Wat voor ons “normaal” is om te onthouden of te checken is dat voor mensen met ADD niet. Uiteindelijk kunnen ze het wel, maar daar zitten trucjes aan vast en veel, heel veel oefenen.
Een negatieve beloning werkt meestal niet (betalen, straf, etc).
Had ze ook moeite met automatiseren? Tafels? Klokkijken?

Uw dochter is precies mijzelf van vroeger als tiener.
Uw dochter heeft ADD. Bij add werkgroepjes kan zij handvatten leren om hier mee om te gaan en bepaalde ritmes aan te leren. Soms helpt medicatie ook, bijvoorbeeld met leren.

Tekenen in de klas helpt om te kunnen luisteren naar wat de leraren zeggen. Anders raakt ze afgeleid, gaat dromen en naar buiten kijken en luisteren niet meer.
Het klinkt gek, maar door tekenen focust ze zich juist meer.

Ze kan er niet zoveel aan doen. Dus het is fijn als mensen haar helpen met dingen herrineren of op orde houden. Vraag wanneer haar toetsen zijn bijvoorbeeld, zodat ze dat niet vergeet. Help haar herrineren om lunch mee te nemen of de huissleutels. Zorg voor een checklist als ze van huis gaat (zit alles in je tas) en dat als ze ergens wegloopt, zelf de tafel 3 keer checkt.

Is zij wellicht ooit eens getest op ADHD ? Ik heb het en herken mezelf heel erg in dit verhaal.
Je kan er dan niks aan doen en buiten dat het voor jezelf vervelend is zal je hiermee in je sociale omgeving veel vrijfing kunnen ervaren, en vast lopen met veel dagelijkse dingen

Joris, als u die alleen voor uw auto heeft, zou ik als ik u was alsnog ook voor u persoonlijk afsluiten. Een WA-verzekering dekt de schade die u bij een ander veroorzaakt. Stel dat u bij iemand thuis per ongeluk een dure vaas omver gooit, dan kunt u die schade laten verhalen op uw wa-verzekering

Haha heel bekend ik ben ook zo chaotisch en als ik mij al omdraai (bij wijze van) ben ik mijn sleutels, telefoon en paspoort kwijt. Misschien toch eens kijken voor een verzekering (inboedel?) en ook odet laten testen op add? Volgens mij valt het ook onder de verzekering als je kan aantonen dat ze er “last” van heeft in haar sociale leven. Misschien kunnen ze haar handvaten geven om ermee te leren omgaan. Of je zin hebt om in zo hokje te zitten is de tweede vraag.

Lara, een WA verzekering is voor mensen die een auto bezitten. Wat heeft dat met een laptop te maken?

Is er dan nooit door iemand geopperd dat er wellicht een medische oorzaak is voor bovenstaande? ADHD (inattentive) bijvoorbeeld!

Klinkt behoorlijk ASS, ons leven met de juiste handvaten een stuk aangenamer geworden! En de laptop valt volgens mij onder wa verzekering omdat ze nog geen 18 is

Is weleens onderzocht of er wellicht een medische reden is voor haar ‘gedroom’…?

Haar de helft laten terugbetalen is een goed begin. Geef voor de rest haar gewoon geen dure spullen meer, alleen maar Action en/of Primark meuk. Zolang ze blijft dromen en spullen blijft kwijtmaken, zit er niets anders op. Zodra ze haar eigen geld verdient, mag ze dat ook aan haar eigen spullen uitgeven en mooie dingen kopen, en het nog harder in haar eigen portemonnee voelen als ze weer eens iets kwijtraakt. Je zult zien dat ze dan een stuk beter oplet. Wat mij hielp, ook als notoire dromer, was om routines in mijn hoofd te stampen. Dus zodra ik thuis kwam, bv de huissleutels meteen op het haakje, daarna pas mijn jas uittrekken. Schoenen altijd op een vaste plek. Fysieke post meteen in een bakje. Tas eerst neerzetten, uitpakken en eerst dit doen voordat ik aan iets anders begin. Heel kinderachtig misschien, maar ik heb nu solide vaste routines en ik ben nooit meer iets kwijt.