Lara leest veel, praat graag en schrijft. Heel veel. “Ik ben dol op taal en snap ook heel goed dat een taal altijd in beweging is. Maar waarom moet een taal verloederen?” Naast de verloedering zijn er bepaalde woorden die ze niet over haar lippen kan krijgen door de lading die ze hebben. Zoals bijvoorbeeld het woord ‘gecondoleerd’.
Als kind al schreef Lara verhaaltjes. Begonnen in haar dagboek met slotje en inmiddels heeft ze haar talentalent ingezet voor haar werk. “Ik ben redacteur bij een uitgeverij en help schrijvers bij hun proces. Ik houd de verhaallijn in de gaten en controleer hun teksten op fouten. De leukste baan van de wereld, is die van mij. Ik ben dol op taal en om daar elke dag mee te mogen werken is een feestje.”
Koud en kil woord
Minder feestelijk is dat ze bepaalde woorden vreselijk vindt en niet over haar lippen kan krijgen door de lading die ze hebben. Gecondoleerd is zo’n woord. “Toen mijn moeder onlangs overleed was ik super verdrietig. De dagen na haar overlijden viel het me op hoe vaak mensen ‘gecondoleerd’ zeiden. Elke keer weer als iemand naar me toekwam met uitgestoken hand en ‘gecondoleerd’ zei, kromp ik ineen. Het is zo’n koud en kil woord voor iemand die het uit het leven is gegleden. Ik vind dat het veel afstand schept. Zelf zeg ik dat woord nooit tegen mensen die net een dierbare hebben verloren. Een tante van me, een zus van mijn moeder, schreef op de kaart die ze naar me stuurde ‘van harte gecondoleerd’. Dat vond ik helemaal de limit.”
Zegt-ie nou tot ziens tegen mij?
Maar is het niet zo dat mensen ook vaak niet zo goed raad weten met hun houding laat staan met hun woorden als iemand is overleden? “Ja, dat is ook zo, maar dan nog kun je iets anders zeggen. Zelf zeg ik bijvoorbeeld: ‘voor dit verdriet is geen woorden’ en dan knuffel ik iemand. Dat is zoveel warmer en fijner dan het ijskoude ‘gecondoleerd’.” Een andere uitdrukking waar Lara slecht tegen kan is ‘tot ziens’. “Tot ziens is ook zo koud. Zeker als je eigen man dat tegen je zegt. Mijn moeder zei vroeger regelmatig ‘we houden contact’ als ik wegging. Belachelijk vond ik dat. Dat zeg je niet tegen je dochter, dat zeg je tegen een huisarts of een werkrelatie, maar niet tegen je dochter.”
He gadver, wat een vies woord
Een ander woord waar Lara de kriebels van krijgt, is ‘aandrang’. “Ik had ooit een date en ik nodigde hem uit om bij mij thuis te komen eten. Het was heel gezellig en toen we na het diner aan een kopje koffie zaten en hij zijn eerste slok had genomen, stond hij plotseling op. Sorry hoor, zei hij, waar is je toilet ik moet snel gaan want ik heb aandrang. Ieuw! Ik vind dat zo smerig als iemand dat zegt en knap gelijk af. Tussen die man en mij is het dan ook niets geworden. Iemand die zich zo uitdrukt, past niet bij mij.
Het gaat prima hoor
En dan deze: als je vraagt aan iemand hoe het gaat en je dan als antwoord krijgt: ‘o, prima hoor’. “Als iemand dat zegt dan weet je gewoon: het gaat niet prima. Door het woordje ‘hoor’ er achter te plakken weet je dat het niet echt goed gaat en dat die persoon eigenlijk verwacht dat je doorvraagt omdat hij of zij uitgebreid wil spuien. Ik heb daar dus geen zin in. Iemand die aan mij vraagt hoe het met me gaat, krijgt een eerlijk antwoord. Het gaat goed, of: het gaat wat minder goed want ik heb het momenteel druk of wat er ook speelt op dat moment. ‘Prima hoor’ schept net als ‘gecondoleerd’ veel afstand. Het mooie van taal is juist dat je door het kiezen van de juiste woorden dichter bij elkaar kunt komen. Maar veel mensen hebben geen idee en roepen maar wat. Zo jammer.”
Herken jij je in het verhaal van Lara? Wat zijn voor jou woorden waarvan je de kriebels krijgt? We zijn heel benieuwd! Praat mee in de comments onder dit artikel.
Foto door Leyla Qəhrəmanova via Pexels
Joris -
Niemand zegt “voor dit verdriet is geen woorden”. Mogelijk wel “voor dit verdriet zijn geen woorden”. Je bent wel aardig onopgevoede als je je gezelschap informeert over je aandrang; dan heb je het echt niet begrepen. Maar we houden contact!