“Ik keek naar de arts, zag zijn mond bewegen, hoorde hem zeggen dat ik borstkanker had, maar doordringen deed het totaal niet.” Gerda belandt in de medische molen en voor ze het weet wordt ze geopereerd. Haar rechterborst wordt geamputeerd en gelijk gereconstrueerd. Om zich weer compleet te voelen wil ze een tepel laten tatoeëren. “Maar mijn man verbiedt me dat.”
De dag dat ze te horen kreeg dat ze borstkanker had, staat in haar geheugen gegrift. “Ik had een knobbeltje in mijn borst waarover ik me zorgen maakte. Mijn man Richard dacht dat ik beren op de weg zag omdat ik een week daarvoor een mammografie had laten maken en op de foto’s niks opvallends was te zien.” Gerda vertrouwt het toch niet en gaat naar de huisarts. Ook hij denkt dat het wel mee zal vallen maar omdat Gerda zo aandringt verwijst hij haar, weliswaar zuchtend, naar het ziekenhuis.
Foute boel
Op de fiets, hopend dat het inderdaad niks zou zijn, gaat ze alleen naar het ziekenhuis. Ze wordt onderzocht en ziet aan het gezicht van de arts dat het niet goed is. “Hij zei niks, maar ik zag het gewoon. Ik dacht: dit is foute boel.” Er wordt gelijk een punctie gedaan en als Gerda de uitslag krijgt te horen, dringt het nauwelijks tot haar door. Diezelfde week kan ze worden geopereerd.
Borst eraf
“Als verdoofd fietste ik naar huis. Pas toen ik op de bank zat, kon ik Richard bellen. Hij schrok enorm maar zei dat hij niet naar huis kon komen omdat hij het druk op de zaak had. Ik vond het niet eens erg, ik wilde alleen maar huilen.” Hoewel de arts aanvankelijk sprak van een borstsparende operatie wordt haar rechter borst helemaal verwijderd. “Toen ik uit de narcose bijkwam en Richard aan mijn bed zat vroeg ik hem: “En?” Toen hij antwoordde dat mijn borst eraf was, huilde ik zachtjes. Ik voelde me zo alleen ook omdat Richard zijn gevoel niet kan tonen en niet weet wat hij moet doen als ik verdrietig ben.”
Borstprothese
Na een paar dagen gaat het verband eraf en ziet Gerda zichzelf in de spiegel. “Ik schrok ervan. Pas als je borst eraf is, realiseer je je wat borsten voor je vrouw-zijn en vrouw-voelen doen. De wond was vurig en deed zeer.” Gerda krijgt bestralingen en een half jaar na de laatste bestraling maakt ze een afspraak voor een borstreconstructie. “De prothese die ik had voelde aan als een uit de kluiten gewassen kipfilet. Ik vond het zo naar om elke dag dat filetje in mijn bh te doen. Dan nog maar een keer onder het mes.”
Tepel tatoeage
De operatie slaagt en Gerda voelt zich al weer meer vrouw. Het enige dat nog ontbreekt, is een tepel. “Een borst zonder tepel ziet er een beetje vreemd uit. Ook dat is iets waarover ik nooit had nagedacht. Naast het feit dat ik geen gevoel meer in mijn borst heb door het ontbreken van een tepel, ziet het er vreemd uit. Op internet las ik op verschillende fora dat vrouwen er eentje hadden laten tatoeëren. Dat zag er super mooi uit en dat wilde ik ook. Het is niet fijn als je ziet dat anderen naar je kijken als je in de sauna bent of in de sportschool onder de douche staat. En ik wil ook niet altijd het verhaal vertellen.”
Vrouwelijkheid
Als Gerda het overlegt met Richard, vindt hij het klinkklare onzin. “Hij zei: ‘vind je nou niet dat er al genoeg aan je lijf is gedaan? Al die ellende en dan laat je ook nog eens inkt in je borst spuiten.’ Ik wist niet wat ik moest zeggen. Ik probeerde hem uit te leggen dat het voor mij de finishing touch zou zijn, dat ik me dan weer op en top vrouw zou voelen ondanks een nep-borst.” Woest vroeg Richard voor wie Gerda dan zo aantrekkelijk zou moeten zijn. Ze had hem toch? En hij vond het prima zo.
“Hij heeft geen idee hoe het me raakt. Het lijkt wel of hij er genoegen in schept dat ik een stukje van mijn vrouwelijkheid kwijt ben. Toen ik hem dat voorlegde tierde hij dat ik niet zo idioot moest doen. Dat ik goed was zoals ik was met of zonder tepel. Hij verbiedt me om naar een tatoeëerder te gaan.”
Tweestrijd
Gerda is in tweestrijd. Ze wil haar man niet op de kast jagen, ze wil geen ruzie met hem. “Ik wil me alleen maar weer vrouw voelen. En als dat nou lukt door een tepeltatoeage, wat is dan het probleem? Ik weet niet wat ik moet doen. Gewoon een afspraak maken en doen wat ik zelf wil of naar mijn man luisteren? Ik voel me zo verdrietig en alleen en met vriendinnen durf ik hierover niet te praten. Ze gaan het belachelijk vinden dat Richard het me verbiedt.”
Wat vind jij? Snap je dat Gerda een tepeltatoeage wil? Of vind je dat ze het niet zo moet overdrijven en gewoon moet aannemen dat haar man Richard het beste met haar voor heeft? Praat mee in de comments onder dit artikel.
astrid -
Net even naar tepeltatoes gekeken. Die zijn idd erg mooi. Tepetatoeage is een medische behandeling. 3% kans dat het niet goed voor je is.
Het enige wat er tussen lijkt te staan is dus je man ( en misschien die 3%).
Borstkanker betreft niet alleen jezelf. Heb het daar met elkaar over. Laat hem uitspreken hoe hij dat proces ervaren heeft en vervolgens waar zijn bezwaar zit tav de tatoe zonder dat je interuppeert. Laat dat bezinken. En kom daarna wk later met je conclusie.
Je begrijpt…, voor jou is het…. dus je doet ( met of zonder toestemming)….
Je vraagt geen goedkeuring. Je had het graag met instemming gedaan. Je hebt het een en ander onderzocht, laat plaatjes zien en zegt wat je gaat doen. En hij mag kiezen of hij mee wil of niet bij het zetten.
Het hele proces kun je ook stiekem doen. Maar dat vind ik niet sterk en overtuigend overkomen. Maar ook daar kun je wegkomen met: Ik wilde het persé en merk dat jouw mening mij een slecht gevoel gaf. Vraag dan niet naderhand aan hem “wat vind je ervan” tenzij je kunt accepteren dat hij het hem een raar gevoel geeft.